biografie: Prosper van Langendonck
1862 - 1920
[Brussel 1862 - 1920]
Prosper studeerde wijsbegeerte en letteren, maar moest de studie wegens familieomstandigheden stoppen. Daarna werd hij was beambte bij het ministerie van Justitie (1888-1898), daarna bij de vertaaldienst van de Kamer van Volksvertegenwoordigers (1899-1918). Vanaf 1890 openbaarde zijn erfelijke schizofrenie zich, die zich uitte in depressie en zwerfdrang. Hij stierf als krankzinnige in 1920 in een hospitaal te Brussel.
Van Langendonck richtte in 1893 samen met August Vermeylen, Emmanuel de Bom en Cyriel Bysse het literaire tijdschrift 'Van Nu en Straks' op, het tijdschrift dat de Vlaamse literatuur vernieuwde. Als enige Rooms-katholiek in de redactie nam hij hierin een bijzondere plaats in, sterker verbonden met het verleden dan zijn mederedachteuren. Toch gold zijn opstel het opstel van 1894 'De herleving van de Vlaamse poëzij', als manifest van de literaire vernieuwing.
Zijn eigen werk wordt behalve door het katholicisme vooral beïnvloed door zijn 'Weltschmerz'.
Naast zijn artikelen in 'Van nu en straks' schreef hij ook essays en kritieken in 'Nederlandse Dicht- en
Kunsthalle'. Verder werkte hij mee aan het tijdschrift 'Vlaanderen'. Hij liet slechts één dichtbundel
uitgeven, namelijk 'Verzen' (1900).
Inzendingen van deze schrijver
71 resultaten.DE LINDEN DER ABDIJ VAN TONGERLO
poëzie
3.0 met 5 stemmen 
2.335 Aan de Eerwaarde Heer kannunik Daems,
dichter van 'Luit en fluit'
Sieraad en glorie dezer vlakke, kalme streken,
steunvaste en eeuwenoude wachters der abdij,
staan pal de linden, die in vrede of stormgetij,
geen voet, geen vingerbreed van hun standplaats weken.
Wat hebben ze ál getr...
Ik had u niet gevraagd...
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.510 Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen...
Veel bloemen bloeiden in mijn stille tuin;
de zoele Meiwind wiegde kruin tot kruin
vol tere bloesems, fris als lentedromen.
Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen,
Muze der smarten, in mijn stille tuin;
daar bogen levenloos nu twijg en kruin,
en...
WRANGHEID
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.921 Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen,
't bevallig kronkelende dal doorlopen,
waar eens mijn kinderlijke stappen gingen
in dartle levenslust en dwepend hopen;
bij d'ommezwaai der heimelijke paden,
weer eensklaps de onverwachte vergezichten
zien scheemren, die in blauwe dampen baden,
en ...
AAN ENE ONBEKENDE
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.954 'k Liet door de schouwburg onbestemd mijn blikken waren
terwijl ginds de opera wegschemerde in de vert'.
Bewustloos scheen mijn geest en 't bleef koud om 't hert.
Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren.
En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren,
een lang ve...
En verre tochten...
poëzie
3.0 met 18 stemmen 1.911 En verre tochten gaan en zullen gaan...
en schepen varen heen en zullen varen...
en ogen staren na en zullen staren...
't slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!...
Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan,
- een oerwoud!... Ach! een droom, die op kan klaren,
en is geen droom...
O wees mij goed
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.310 O wees mij goed, gij die mijn vrienden zijt
of simpel mensen, die de mensen mint;
ik ben zo zwak, zo droef, zo lafgezind,
zo zonder veerkracht in de mannenstrijd.
Ik ben als 't arm verlaten zwervend kind,
dat om zijn heengegangen moeder schreit, -
steeds zoekend dat haar stem zijn ziel verb...
Gij dichter...
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.737 Gij dichter, die uw gangen gaat
langs 't druk gewoel des levens
als u de smaad in 't aanzicht slaat
van vriend en vijand tevens,
leg nooit de fiere vrije kop
en laat u nooit verlammen,
al dagen zij zo talrijk op
met honende epigrammen.
Want wie u tergend smaadt en slaat,
omwro...
Genot bindt niet...
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.614 Genot bindt niet voor immer: lichaamspracht
verschemert onder de eedle zieleglans:
mijn geest omhult u met de stralenkrans,
door kunstnaars slechts aan heilgen toebedacht.
Uw zachte glorie glijdt om mij en windt
mij in heur helder licht, - en lange nacht verzwindt.
Slechts ziele minnen: wat ...
De jachthoorn
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.416 Hoort gij de jagershoren,
die galm op weergalm helmen doet,
door kalme avond boren
in ver en langgerekt getoet?
Wat kan de ziel bekoren
als 't lied, zo treurig en zó zoet,
dat uit die jagershoren
daar toet in 't langgerekt getoet?
...
'k Wou laten...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 995 'k Wou laten wat me aan leven rest uitvloeien
in melodie zo teer als 't zacht geklater
der spelensmoede bron, in 't grote water,
na schuimend stortgedruis of kronklend stoeien,
haar laatste leven lozend... Want wat baat er
mijn harte nog, nu al zijn edel gloeien
een niet is en géén hoop...
LANGS DE NETE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.659 Lijzig rimplend vloeit de Nete
door de diepe dennenwouden,
door de weiden, langs de dreven,
in dit land van peis en vreê,
wouden, lanen, vee en hoeve,
slanke scherpgespitste torens
en de dunbewolkte hemel
wentlend in heur rimpling meê.
Glijdende uchtendzonnestralen
zilvren fijn de l...
Waarom uw blik...
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.782 Waarom uw blik mijn blik niet boeit?
Waarom uw lach mijn lach niet wekt?
Waarom niet heel mijn hart ontgloeit
bij 't schittren van de reinste schatten
dat elk gemoed naar 't uwe trekt?
Eens zwom mijn ziel, als uwe ziel,
in wondre wonne en zonneschijn;
maar 't leven kwam, de sluier viel,
...
Muziek en poëzie
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.319 Laat de schelle tonen vlieten
uit de zangerige keel
en als vooglen henenschieten
in hun wislend klankgespeel.
Want dan reppen tong en veren
vrije liedren, lang versperd,
vooglen die hun kop bezeren
aan de traliën van mijn hert.
Laat de rijke klanken stromen
als een vloed in de avondprach...
Dorpsbegrafenis
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.605 Ter kerke, omdreund van doodsklokgalmen,
Rijst voor het heimvol hoogaltaar,
Waar wierook walmt en psalmen klinken,
Een zwartbefloerste dodenbaar.
Droef knielend om het lijk huns makkers,
Die 't werken staakte, vóór de tijd,
Herdromen de ingetogen boeren
Zijn rusteloze levensstrijd.
Zi...
MASKERS
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.373 De wereld lacht; steeds klinkt haar spotlied ons in de oren.
't Vliegt, weergekaatst van d'een naar d'andre kant der straat.
Verzwonden schijnt de smart, wijl 't treurspel ledig staat
en klucht of boert alleen nog hart en geest bekoren.
Ach! ieder ding heeft thans zijn zin verloren!
't W...
Zwaardreunend...
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.650 Zwaardreunend door der tijden maatgang, schrijdt
de reuzenstoet, van stralend goud omgeven,
der grote kunstenaars, wier onsterflijk streven
nog om hun eeuw een laaie glorie breidt.
't Zijn hoofden, heet van d'innerlijke strijd;
't zijn harten, àl te groot voor 't aardse leven;
wij zien ...
Muziek en poëzie
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.576 Laat de schelle tonen vlieten
uit de zangerige keel
en als vooglen henenschieten
in hun wislend klankgespeel.
Want dan reppen tong en veren
vrije liedren, lang versperd,
vooglen die hun kop bezeren
aan de traliën van mijn hert.
Laat de rijke klanken stromen
als een vloed in de ...
En zie, 't is lente!
poëzie
4.0 met 1 stemmen 851 -----------------------------------------
En zie, 't is lente! - Nevens 't kerkhof
Ligt de akker glanzend in 't verschiet,
Waar 't door zijn hand gezaaide koren
Reeds welig door de kleien schiet.
Daar was het eng toneel zijns levens.
Daar heeft zijn zweet, als uit de lucht
De dauw des...
Ik was aan u, gij waart aan mij...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.949 Ik was aan u, gij waart aan mij, wij waren
elkander voorbestemd van den beginne;
nooit mocht ge in 't leven smart of weelde ervaren
die niet bij mij weertrilde in ziel en zinnen!
Wij zagen nooit elkaar; met wondre snaren
vereende ons onbewust verborgen minne;
eens kwam de stonde dat bij 't...
De organist
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.040 (fragment)
Wat is 't me een zoet genoegen, dat
de ervaren hand de toetsen duwt
en, over 't juublend elpen blad
de volle jacht der klanken stuwt;
wanneer ik elke noot ontmoet,
met wisse slag op vaste maat,
op iedre klop van 't drijvend bloed
een toon van 't klankbord wederslaat...
Langs zomervelden
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.383 Langs zomervelden wil ik zwerven,
waar hemelreine liedren zingen,
die tot de grond des harten dringen,
langs zomervelden, waar het koren
goudglanzig deint in wijde golven,
vol kollen, in die zee verloren,
roodlachend nu, dan weer bedolven.
Langs zomervelden wil ik zwerven,
oneindig breed a...
Gij dichter...
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.658 Gij dichter, die uw gangen gaat
langs 't druk gewoel des levens
als u de smaad in 't aanzicht slaat
van vriend en vijand tevens,
leg nooit de fiere vrije kop
en laat u nooit verlammen,
al dagen zij zo talrijk op
met honende epigrammen.
Want wie u tergend smaadt en slaat,
omwro...
O klamme koude...
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.828 O klamme koude, die me 't krimpend herte
beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten,
als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten,
doet nederbuigen onder 't lood der smerte,
- doet nederbuigen in wanhopig smachten,
zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte
de tred des wandlaars, onb...
Zie, eeuwig rustloos...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.255 Zie, eeuwig rustloos, als het golfgeklots,
de zee der mensheid om de wereld varen,
soms schijnbaar kalm, met gladde spiegelbaren,
maar dra vervoerd in woedend stormgebots.
Zij wentelt om zichzelf, in kalme trots,
en schijnt in eigen grootheid te bedaren,
maar beukt, in zucht naar 't eindloz...
Gij zegt mij, vriend...
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.317 Gij zegt mij, vriend: 'o spreek uw lijdend hart
in schoonheid uit, die licht uw lijden stilt:
de stem der goudgelokte muze trilt
met dubble glorie op de snaar der smart.'
Maar kent gij onrecht, waarbij 't hart verkilt,
zo diep wraakroepend dat men, 't oog verstard
voor immer, wars van tr...
De Zwerver
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.241 De heide ontrolt haar bruine vacht
langs de eindloze avondvlakte,
waarop een grauwe wolkenvracht
in klamme neevlen zakte.
De raven gieren krassend rond,
loom zwoegend door de locht,
en stuwen traag ten horizont
haar hongerige tocht.
Waar ligt nu ’t doel? Waarheen de gang
...
Nederlands toekomst
poëzie
3.0 met 9 stemmen 454 I
't Is wel die gulden mond uit 't koele Noorden,
Die ons met warme woordenklank begroet, -
De tedere en forse toon dier volle akkoorden,
Gedragen op die innige hartegloed!
Wees, Ziener, ons gezegend om die woorden...
Lang dreunt hun nagalm door ons diepst gemoed;
Al wat we...
Genot bindt niet...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.903 Genot bindt niet voor immer: lichaamspracht
verschemert onder de eedle zieleglans:
mijn geest omhult u met de stralenkrans,
door kunstnaars slechts aan heilgen toebedacht.
Uw zachte glorie glijdt om mij en windt
mij in haar helder licht, - en lange nacht verzwindt.
Slechts zielen m...
Hoe eindloos lang...
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.766 Hoe eindloos lang die nachten van ellende!
Hoe lang nog in 't verschiet de dag die naakt,
nu 'k uit de korte koortsdroom half ontwaakt,
mij oprichte en de blik naar buiten wende.
't Is dag, maar toch geen dag voor mij, die kende
de volle luister, die 't Heelal doorblaakt:
zie all...
Aan ene onbekende
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.221 'k Liet door de schouwburg onbestemd mijn blikken waren
terwijl ginds de opera wegschemerde in de vert'.
Bewustloos scheen mijn geest en 't bleef koud om 't hert.
Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren.
En eensklaps trilde een wonder zinge...
Meer van deze schrijver...
