biografie: Reinier van Genderen Stort
1886 - 1942
[Buitenzorg 1886 - Wassenaar 1942]
Het gezin Van Genderen Stort woonde tot 1888 in het huis van Reiniers grootvader, die gouverneur-generaal van Nederlands Indië was.
In 1888 vertrok men naar Nederland. Daar bezocht Reinier het gymnasium in Amsterdam en begon hij te schrijven.
Hij studeerde enige tijd Frans en las schrijvers als Zola, Flaubert, Montaigne en Guy de Maupassant, die zijn werk hebben beïnvloed. Gesteund door zijn moeder legde Van Genderen Stort zich toe op het schrijverschap. Hij publiceerde korte verhalen in De Stem, De Gids, Nederland en De Nieuwe Gids.
In 1912 verscheen zijn eerste publicatie: Idealen en ironieën.
Als gevolg van een ongeneeslijke ziekte werd Van Genderen Stort in 1917 blind en moest hij zijn werk dicteren. In 1925 verscheen zijn bekende roman 'Kleine Inez', die door de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden bekroond werd met de Van der Hoogtprijs.
Vanaf 1935 woonde Van Genderen Stort in Wapenveld in Gelderland, in het huis van zijn jeugdvriendin Gon Waterman met wie hij in 1937 in het huwelijk trad. Hier schreef hij twee dichtbundels: Najaarsvruchten (1936) en Rijmproeven (1937) met traditionele gedichten.
Maar vooral door zijn proza is hij bekend gebleven, waarbij hij uitblinkt door prachtige volzinnen.
Werk:
Idealen en ironieën (1912)
Paul Hooz en Lambert Brodeck (1913)
Hélène Marveil (1917)
De grijsaard en de jongeling (1919)
Kleine Inez (1925)
Hinne Rode (1929)
Het avontuur (1930)
Najaarsvruchten (1936)
Rondom een balling (1936)
Rijmproeven (1937)
Het goede leven (1938)
Inzendingen van deze schrijver
29 resultaten.De poes springt met haar stille sprong
poëzie
3.0 met 9 stemmen 
865 De poes springt met haar stille sprong
En nestelt zich weer op mijn schoot,
Zij lijkt, een rasp gelijkt haat tong,
Ons beider gein is even groot.
Haar vacht is zacht gelijk fluweel,
Haar ogen glanzen in het donker,
En als zij spint, stijgt uit haar keel
Een vreemd gerucht, als van een...
Gij uil, gij vogel vol geheimen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.757 Gij uil, gij vogel vol geheimen
Die in de nacht uw nest verlaat
Ge zwerft, totdat de sterren zwijmen,
Ge zijt door velen diep gehaat.
Ge rooft de mussen en de muizen,
Nestelt in klooster en kasteel,
Ge schuwt de straten en de huizen,
Eenzaam te zijn is ook uw deel.
Gij, sombere wachter...
Uit grijze hemel
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.069 Uit grijze hemel valt de regen,
De vogels dempen nu hun lied,
Maar nimmer weifelt, draalt de zegen,
Die rust op heel dit schoon gebied.
De grond is arm, als menig hart,
En zo gebaat bij malse regen,
En ginder, achter wolken, mart
De goede zon met al haar zegen.
O somber, toch zinrijk...
De palingen en ook de zalmen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.001 De palingen en ook de zalmen
De laatste komen uit de Rijn,
Zij trekken jaarlijks zonder talmen
Tot waar hun paringsoorden zijn.
De torren, klimmend in de halmen,
Al wat tiert, schier zat van gein,
In deze wereld, groot en klein,
Ik zoude uw lof wel willen galmen.
En dan de korhaan, de...
Drie Griekse wijzen toefden op een dak
poëzie
3.0 met 7 stemmen 932 Drie Griekse wijzen toefden op een dak
En zagen uit over een wijde haven,
Daar brachten schepen veler landen gaven,
Het blauw des hemels en der zee was strak.
Gewoon op verre hoogten zich te laven
Zagen die wijzen de aarde kaal en vlak
En voelden zij geen achting voor de braven,
In wie de...
O land van zee en duinen, vee en weiden
poëzie
2.0 met 10 stemmen 1.706 O land van zee en duinen, vee en weiden,
Aan u blijf ik verknocht tot aan mijn dood.
En dagelijks ga ik voort mij te verblijden,
Dat ik van geen land als van u genoot.
O Nederland, hoe vroeg waart gij reeds groot,
Schoon toch ook gij uw noden had te lijden,
Ge waart en bent nog steeds de...
Een tuinman snoeide rozen in een gaarde
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.284 Een tuinman snoeide rozen in een gaarde,
Gelegen in een duivengrijze streek,
Het was opeens, dat hij de Dood ontwaarde,
Die roerloos, spottend grijnzend naar hem keek.
Zijn adem stokt, hij beeft en wordt zeer bleek,
Zou graag nog toeven op de goede aarde,
Die hem zo weinig zorgen...
De ganzen schreeuwen lelijk in de vert’
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.366 De ganzen schreeuwen lelijk in de vert’,
Zij doen mij denken aan het Capitool,
Gij vreemde, zotte vogels, heel uw jool,
Het stemt tot nieuw vermaak mijn luimig hert.
Ik hoef u niet te jagen als het hert,
Wanneer ik straks in woud en herfst weer dool,
Ge zijt een winterspijs, al blijft de...
BEDE
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.287 Gedoog, dat ik mijn handen vouw,
Ik voel mijn hart opeens beklemd,
Ik werd gedreven in het nauw,
Daarom ben ik nu zo ontstemd.
Zo klinkt mijn lied wederom gedempt,
Gelijk een zachte zang van rouw
En weder is de glimlach flauw,
Terwijl het bloed thans schijnt gestremd.
Helaas, helaas,...
Als gij mij eens zult komen zeggen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.065 Als gij mij eens zult komen zeggen,
Dat gij mij straks voorgoed verlaat,
Dan zal ik stil mijn handen leggen
Rondom uw bleek en zacht gelaat.
Dan zal ik in uw ogen schouwen,
Die ik zo innig heb gekust,
En andermaal u toevertrouwen,
Wat in mijn diepste wezen rust.
De goede Dood zal ons...
De geuren en van linden en van coniferen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.280 De geuren en van linden en van coniferen
Verblijden andermaal het ongeschonden hart,
Dat, door een lange tijd van lijden en ontberen,
Op juiste wijze werd veredeld en gehard.
Aldus geniet ik alle gaven dezer aarde,
De goede spijzen en vooral de goede wijn,
De rozen en de druiven tieren in...
O Rijn
poëzie
3.0 met 3 stemmen 855 O Rijn, die ik zo dikwerf heb aanschouwd,
Hoe dierbaar zijt gij steeds voor mij gebleven,
Ik was met u als met geen stroom vertrouwd,
En blij was ik als kind bij u te leven.
Gelijk daarginds de landelijke dreven,
De paden over heide en door het woud,
Zo hebt ook gij verrijkt mijn...
Het vaderland was destijds een moeras
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.131 Het vaderland was destijds een moeras,
Aanslibbing van de zee en van rivieren,
Bevolkt door vissers, jagers, Batavieren,
Wier leven al te gader ruwheid was.
De Batavieren waren opperdieren,
Zij stamden uit een sterk en blond oerras,
Hoe vaak reeds draait onze aarde om zon en as,
Voordat de...
Hij die, na een langdurig lijden
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.092 Hij die, na een langdurig lijden,
Tot grote welstand is geraakt,
Zal onbevreesd de dood verbeiden,
Die straks de ban des levens slaakt.
Want hem is duidelijk geworden,
Dat ook het hoogste goed op aard’
Gedoemd is steeds weer te verworden,
Elk naar zijn eigen, vege aard.
En als de...
Ik zie in mijn verbeelding de konijnen
poëzie
2.0 met 3 stemmen 200 Ik zie in mijn verbeelding de konijnen
Weer sluipen door de helm en door het zand,
En duinrozen ontbloeien en weer kwijnen,
Terwijl de golven breken op het strand.
Gij, mollig diertje, bedeesd is ook uw wezen,
Uw vacht wordt zacht door zon en wind gekoosd,
Uw bout, gekruid, is wellicht...
Een Brit, flegmatisch in ene tuin gezeten
poëzie
3.0 met 5 stemmen 373 Een Brit, flegmatisch in een tuin gezeten,
Met een Chinees, die toen zijn gastheer was,
Schonk andermaal de whisky in zijn glas.
Zij hadden in gesprek een uur gesleten.
Nu zwegen zij, beschouwden op het gras
Een bokje met een jongen, als bezeten
Zo sprong het dwaze diertje, fijn van...
Een zonderling heb ik gekend
poëzie
4.0 met 2 stemmen 353 Een zonderling heb ik gekend, een vrek,
De echte , lepe, wrede gierigaard,
Zo boos als deze was wel nooit een gek,
Hoe talrijk doe ook zijn mogen op aard.
Hij hokt nog steeds in zijn bedompt vertrek,
Terwijl zijn glimmend oog in het ledig staart,
Zijn ziel gelijkt een oord, dat riekt naar...
De trein gaat ras voorbij
poëzie
4.0 met 1 stemmen 371 De trein gaat ras voorbij met schrille kreet,
Verstoort geenszins de wijde, diepe rust,
Ik denk aan hen, die ginds in lief en leed,
De vrede dreven, al dan niet bewust.
Zie hier wellicht het allerzoetst behagen,
Dat ooit het voorrecht van een mens kan zijn,
De blijde vrede na de boze...
De rat is ook een dienaar van de Boze
poëzie
4.0 met 2 stemmen 375 De rat is ook een dienaar van de Boze,
Tehuis in oorden van bederf en stank,
Daar woekeren ziektekiemen zonder pozen,
Daar heerst de duisternis, Satan zij dank.
In de onderwereld ener grote stad,
Daar huist en jaagt en tiert de boze rat,
De drager hij der giftige bacillen,
Die steeds van...
Een landman strijkt met forse streek de zeis
poëzie
4.0 met 1 stemmen 317 Een landman strijkt met forse streek de zeis,
De zomerdag is weder rijk aan leven,
Ik beid nu onbevreesd de laatste reis,
Die veler hart staag van angst doet beven.
Zijn al mijn zonden mij dan och vergeven,
Leef ik, zoals ik steeds begeerd heb, wijs?
Ik won de zielenvrede, hoogste...
De goede wijn is een der goede gaven
poëzie
4.0 met 1 stemmen 574 De goede wijn is een der goede gaven,
Waarmede God ons, armen, heeft bedeeld,
De goede dronk, waarmede wij ons laven,
Is hemels en een lust, die nooit verveelt.
Aldus verblijdt hij zich, die is genezen,
En thans de dingen weder juist ervaart,
De goede wijn bevrucht zijn ganse wezen,
Gelijk...
Ik lig weer vreedzaam in het gras
poëzie
2.0 met 4 stemmen 730 Ik lig weer vreedzaam in het gras,
En rond mij geurt de goede aarde,
Mijn lieve dwaalt met lichte pas
En leest de bloemen in de gaarde.
De nieuwe lente is aangebroken,
Met zonnewarmte’ en vogelzang,
Met bloemen en met zoete roken,
En immer rijker welt mijn dank.
O heerlijkheid der...
Nausikaa
poëzie
3.0 met 5 stemmen 653 Nausikaa, gij tedere, kuise maagd,
Ik zie u steeds op Platoons hoogten zweven,
Gij, die door smart wellicht nooit werd geplaagd,
Wat bracht Odysseus in uw kostbaar leven?
Hij deed uw ziel van een ontroering beven,
Waarvan gij nimmer, nimmer hebt gewaagd,
Getrouw was hem Penelope...
En alle dagen zijn gelijk de bloemen
poëzie
2.0 met 1 stemmen 485 En alle dagen zijn gelijk de bloemen,
Die elke morgen weder open gaan,
Ik zal niet moede worden u te roemen,
Voor alles wat gij voor mij hebt gedaan.
O gij, uw trouw is wel uw schoonste deugd,
Gij hebt u over mij steeds ontfermd.
Mij eindelijk opgevoerd tot deze vreugd,
Mij, die zolang in...
Sonnet
poëzie
3.0 met 6 stemmen 572 En Mozes heeft de top des bergs betreden,
Hij ziet nu liggen het Beloofde Land
Met al zijn akkers, weiden, gaarden, steden,
Waarheen hem voerde 's Heeren milde hand.
De Leider denkt terug aan het verleden,
De veertig jaren, noden allerhand,
Door heel het volk van Israël geleden,
In...
Zie hier een schoon verhaal
poëzie
3.0 met 6 stemmen 493 Zie hier een schoon verhaal uit verre tijden,
De burchtvrouw toevend op de hoge tin,
Van dag tot dag in ademloos verbeiden
Van hem, die zij bemint met welk een min.
Zij ziet de Rijn, de bergen dalwaarts glijden,
Zij speurt het Oosten af met vrome zin,
En eind'lijk, plots zij houdt...
In memoriam patris
poëzie
3.0 met 5 stemmen 731 O vader, die ik nimmer heb gekend,
Die in de schoot verzonken zijt der aarde,
Voordat ik werd geboren, toen de lent’
Wederom ontbloeide in Hollands weide en gaarde.
De zorgen, die mijn moeder sindsdien gaarde,
Zij raakte daar wel nimmer aan gewend,
Terwijl voorts ik haar leed en kommer...
De winter is nu eindelijk gekomen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 927 De winter is nu eindelijk gekomen,
En beemd’ en woud zijn wit van sneeuw en rijp,
Bevroren zijn de vlieten en de stromen,
Verdord is al wat vruchtbaar was en rijp.
Een loden hemel drukt thans op het land,
Nu sluimert Moeder Aarde haar lichte sluimer,
Dra komt de tijd waarin de zon weer...
AAN MIJN ENGEL
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.532 O huis, dat ik ten leste heb gevonden,
Dat ik zo lange jaren heb gezocht,
Dat gij met liefde hebt gewrocht
En waar ik ben genezen van mijn wonden.
Met welk een smaak hebt gij dit al vermocht?
Gij hebt de schoonheid met het nut verbonden,
Het leed, dat ons van jaar tot jaar bezocht,
Is...
