Taboe
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 
343
343Klaprozen die bloeiden, fel en rood,
Als verboden woorden in de wind.
Een liefdevolle boodschap, onuitgesproken,
In een veld dat ons voor altijd in stilte verbindt.
biografie: Roel van Rijswijk
Ik ben Roel van Rijswijk, oud-student aan de Universiteit van Tilburg, oud-student aan de Radboud Universiteit Nijmegen en voormalig Beleidsmedewerker Zorg, Welzijn en Sport bij de gemeente Helmond, Beleidsadviseur Maatschappelijke Ontwikkeling bij BMC Implementatie en consultant bij BVNG advies. Strategisch adviseur. Doctorandus in Religiewetenschappen; religiewetenschapper met antropologische interesse. Kritische volger van het nieuws.
Geboren in 1979 en opgegroeid in de fantastische nieuwbouwwijk de Reeshof, waar zo weinig te doen was dat ik me uiteindelijk als jongeling genoodzaakt zag mijn tijd te vullen met schrijven. Sinds 1979 is alles anders geworden. Van Tilburg west, via noord, naar Helmond Suytkade en Maren-Kessel. En van De Helen Parkhurst Basisschool ging ik naar de Universiteit. Het schrijven bleef.
Inzendingen van deze schrijver
211 resultaten.Geesten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 376
376In een afgelegen hoek van mijn gedachten,
waar fluisterend de monsters dwalen,
resoneert een echo van eenzaamheid.
Broze fragmenten van vertrouwen,
onverbindbaar door de tijd,
Herinneringen blijven,
in hun onzichtbare eigen strijd.
Ondanks de afstand,
Blijft de pijn een stille metgezel.
...
Streep in het zand
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 263
263Er lag een streep,
scherp en duidelijk,
getekend met vastberaden hand.
Tot de golven kwamen, zacht en onverbiddelijk.
Weggeveegd. Uitgewist.
Nu rest alleen het getij,
dat speelt met wat achterbleef,
een herinnering aan wat ooit een lijn moest zijn.
Een nieuwe dag
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 116
116Een traan, een lach,
wat viel, gaat staan.
Een fluister groeit
tot stemgeluid.
Het licht ontwaakt,
een nieuwe dag.
Een nieuwe dag is daar.
Kosmos
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129
129Vuur dat fluistert, vuur dat leeft,
neemt en geeft, neemt en geeft.
Dat wat dooft, wordt ook ooit weer ontstoken,
Een perfecte balans die nooit wordt gebroken.
Vlammen dansen zonder einde,
de kosmos ademt in stilte voort.
Los
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 250
250Draden,
verglijden.
Geen breuk,
maar zwijgen.
De wind,
ze blaast
vergeten stof
door lang verlaten straten.
Schimmen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 218
218Ze kwamen en gingen,
namen niets mee
dan hun afdruk in stilte.
Ik bleef achter
en verloor mezelf
in hun schaduw.
De liefde of een rij cipressen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 216
216Met een rij cipressen vol in zicht
Heb ik deze onnozele ode aan liefde gedicht.
Weemoedig denk ik terug aan die eerste vlinderzucht. Saskia. Die mijn hart meenam naar Nieuw-Zeeland.
En hoe de liefde mij het circus waarderen leerde en mijn eerste Griekse woordjes. Haar zucht tot debatteren. H...
Spatiebalk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 172
172Spatiebalk
Voor mijn ogen.
Alsof ik niet eens zeggen mag
wat ik niet zeggen kan.
Spatiebalk.
Ik droom van dreunende vingers
die zich uitsloven
om ook maar iets van ruimte te creëren
tussen woorden. Tussen zinnen ook.
Spatiebalk.
Ik typ zomer
en hoop stilzwijgend
dat de ruimte tot het vo...
Waarachtig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 234
234Wanneer
zelfs leugens
waarachtig zijn,
rent ze zichzelf
verloren in een woestenij
van woeste wij.
Spiegelpaleis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 267
267Als de stilte van het gesprek me overvalt
vlucht ik in mijn herinnering.
Daar, in dat idioot grote spiegelpaleis,
sta je in iedere deuropening en
zit je overal precies tegenover me.
In het trappenhuis van
een lang vergeten wolkenwereld
raakt je hand eventjes de mijne.
Als ik de weg dan weer ...
Dichterbij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 203
203Als ik dichtbij
je kom.
Dichtbij de herinnering,
de geur, het voelen,
het proeven.
Gewoon even nabij.
Dan ben ik geen groots rijmer,
maar dichter. Dichterbij dan ooit.
Sonnet niet
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 378
378Ik wilde je nog schrijven.
Een smeekbede:
Verlaat me niet.
Maar ‘t is niet dat jij de letters ziet.
De dunne lijnen van dit kladpapier
verdronken met de tranen van het afscheid.
Vaarwel mijn liefste.
En als er na dit leven, dit oneerlijke leven,
nog een eerlijker of ander leven op ons wach...
Liefdevolle herinnering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 261
261In liefdevolle herinnering
verblijf ik
op de drempel
van waan en waanzin.
Op de drempel ook
van huis en heimwee.
Lieve man
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 247
247Lieve man
Met open ogen
Zo gesloten
Om ons heen:
Laat zich vangen
Door de wind, het zand,
Het water en kiezels in zijn hand.
Toch zijn vader
Vangt hem niet.
Lege straten
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 221
221Lege straten
vertellen
een verhaal
van ziek en
bang om ziek te zijn,
van overuren aan het bed,
van kuchen, hoesten,
ademnood en pijn,
van complotdenkers op tweet en chat.
Ooit ademden zij vrijheid.
Ik weet nog hoe mijn klikklak in
de lege winkelstraat me het gevoel
gaf dat de wereld aa...
Vaarwel gekust
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 280
280Ik heb haar vaarwel gekust.
Nog voor het krieken van de dag.
Nog voor het zakken van de maan.
Ik dacht: ‘nu gaat het komen’
En toen bleek het al gedaan.
Bij mij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 170
170Met ronkende motor
verdronk jij mij,
verdronk ik jou
in liefde.
Zicht op Eendenveld.
Een schim van werk in de verte.
Een zachte mist op het land.
En jij.
Bij mij.
Op de achterbank.
Rust
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 282
282Een oranje
welhaast roze gloed
glijdt langzaam over polderland.
Een nevel kleedt de natte aarde in mysterie.
Ganzen klinken in de verte.
Ik laat me meeslepen in de echo van de leegte.
Van stad naar stad
getrokken,
maar nu hier, tussen dijk en grasland,
neergestreken in het niets.
Bij een k...
Als de dag van gisteren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 217
217Als de dag
van gisteren
Maar vandaag
Misschien wat minder liefdevol
Misschien wat minder snel
Wat traag
En toch: je naam in roze geschreven
Ieder plekje van toen
Nog altijd van ons.
Als de dag
Van gisteren
Maar stiekem toch vandaag.
Klaprozen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 291
291Toen ik klaprozen voor je plukte,
Poppies, zoals ze liefkozend in het engels worden genoemd.
Poppies dag na dag geplukt
In een felle, vroege zomerzon.
En ik herinner me
Hoe zowel blad na blad
Als traan na traan
Langzaam de winter aankondigden.
Afvallige gratie en
Scheidende schoonheid op de...
Leeg
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 295
295Als de wereld
oorverdovend, oogverblindend ook,
me omarmt,
insluit
in het oog van de orkaan van leegte,
dan verblijf ik
op een lege zolder van gemis.
Verlaten beker
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 359
359Meisje friemelt
aan haar tas en
drinkt koffie
op Eindhoven Centraal.
Kijkt, knijpend met haar ogen,
de hal in,
terwijl ze haar brillenglazen poetst.
En poetst.
Tot ze ineens
omdraait.
Haar bril nog in haar handen.
Gehaast of opgejaagd
de hal uit loopt.
Verlaten kartonnen bekertje.
Leeg bed
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 905
905Mijn oma
in mijn hart.
En ik doe opa
niet tekort
toch besluit ik met dezelfde woorden weer in mijn gedachten:
Jij was mijn oma.
En dat zul je altijd zijn.
Oh Schepper
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 255
255Jammerklacht van godenkinderen
aan kolkende rivieren.
Hulpgeroep van eenzaamheid
aan dovemansoren gericht.
‘Waarom, oh heer, heeft u ons in de steek gelaten?’
Een zware dialoog van aangezicht tot aangezicht.
Hoor mijn broeders.
Abuis
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 304
304Nog voor ik dichten kon
van licht en lief,
vlinderzucht,
van zoete hartenzee,
Nog voor ik zingen kon
met zware adem,
traanogen,
met veel heisa en amok,
Ja nog ver daarvoor, was je al verdwenen.
En ik. Ja, ik wilde met je mee.
Verzopen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 238
238Kan de lucht, de wolkenlucht,
aan mij voorbij
trekken, gelijk een kinderrijm van
hop en holala of
liever nog:
een zin uit een liedje van een Vlaamse meidengroep?
‘Een klein geel visje in een zee van blauw.’
Naast de zee gedropt.
Toren onder vuur
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 266
266Toren onder vuur genomen.
Van Babel tot Eiffel.
En wij wenen om bloemen
in de knop gebroken.
Blaadjes nog lichtgroen.
Zand nog korrelig en zacht.
Het stuifmeel op de straat gelegen.
Moord en doodslag.
Dat laat zich niet tekenen.
Samen eenzaam zijn
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 287
287Laat me in de eenzaamheid,
als in de zee,
zakken
gelijk een zon.
Zoals jij
kan ik ook
eenzaam zijn.
Samen.
Die keuze
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.127
1.127Adem in mijn nek;
laag, lieflijk, maar ook intens.
Kan ik anders nog dan stotteren?
Anders nog dan
klungelig de liefde ontkennen
en mezelf?