biografie: Ruurd van der Weij
Ruurd van der Weij werd in 1948 in Zutphen geboren.
Sinds 1966 vertoeft hij in de Groningse contreien.
Eens stadjer, daarna vertrokken naar het Hogeland, heden Veenkoloniaal.
Ooit begonnen als leraar Frans, is hij sinds mensenheugenis werkzaam als (typo)grafisch vormgever.
Hij is verbonden aan de Faculteit der Letteren van de Rijksuniversiteit Groningen.
In zijn vrije tijd werkt hij voor diverse low-budget projecten, mits die wortels hebben in de Groninger samenleving en een cultureel belang dienen. In die hoedanigheid heeft hij verschillende dichtbundels vorm gegeven.
Nadat hij in 2001 een gedicht had geschreven ter nagedachtenis van zijn overleden moeder, kreeg hij zelf de smaak van het dichten te pakken. Zijn werk is toegankelijk, helder en optimistisch van toon, en redelijk vormvast.
Inzendingen van deze schrijver
188 resultaten.Alleen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 
211 Daar sta ik dan bovenaan de trap,
die leidt naar het leven,
dat zich ontplooit op straat.
Ik moet in mijn eentje
de eindeloze treden tellen
tot ik eindelijk buiten sta.
Geen arm die me begeleidt
bij het afdalen tree voor tree,
de trap laat zijn einde niet zien
een eindeloze reis naar benee....
Winterwandeling
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 176 Kijk daar kwam ik enigszins verkleumd aangelopen,
het was een zonnige dag, maar wel tamelijk koud.
Ik was op weg naar jou, omdat ik durfde te hopen
dat jij nog steeds wel een beetje van mij houdt.
Ik belde aan, maar jij hield de deur gesloten,
en was er geen enkele reactie op mijn geroep.
En...
Gezond leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 171 Toen ik besloot gezonder te gaan leven
had mijn lichaam het al helemaal opgegeven.
En met een allerlaatste hele diepe zucht,
ontnam het mij een deel van mijn ademlucht.
Verder werd mijn leven nog eens aangeharkt
door een totaal onverwacht hartinfarct.
Dus gooide ik het over een heel andere b...
Winterwandeling
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 235 Kijk daar kwam ik enigszins verkleumd aangelopen,
het was een zonnige dag, maar wel tamelijk koud.
Ik was op weg naar jou, omdat ik durfde te hopen
dat jij nog steeds wel een beetje van mij houdt.
Ik belde aan, maar jij hield de deur gesloten,
en was er geen enkele reactie op mijn geroep.
En...
Praktijk
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 206 Ik heb een drukke praktijk met veel cliënten,
ik help mijn klanten waar ik ook kan,
het is weliswaar dankbaar werk, maar dan
doe ik het toch voornamelijk voor de centen.
De Preek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 187 De dominee komt Atze toevallig tegen op straat
Houdt hem staande en vraagt hoe het met hem gaat.
“Tot mijn vreugde zag ik je weer in de kerk zondag
Kom je nu weer vaker, als ik zo direkt vragen mag?”
“Nou”, zei Atze “veel hangt af van een aantal zaken,
waarvan ik u nu niet meteen de...
Oude vrienden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 287 Oude vrienden gebruiken maar weinig woorden,
alles is immers toch al een keer gezegd.
Het is de vraag of ze zelfs dat nog goed hoorden,
het gehoor werd beetje bij beetje al slecht.
Oude vrienden sloffen door de jaren heen,
achter hen stapelen zich de herinneringen.
Hun vriendschap houdt hen ...
Het nieuwe eten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 416 De nouvelle cuisine, het was een ware sensatie
en geïndoctrineerd door een gewiekte presentatie,
kreeg je eten als in een madurodam miniatuuur,
waarvoor je grif betaalde, want extreem duur.
Na een bezoek aan een driesterren restaurant,
kreeg de honger toch algauw weer de overhand
en trokken...
Alleen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 233 Alleen
Daar sta ik dan bovenaan de trap,
die leidt naar het leven,
dat zich ontplooit op straat.
Ik moet in mijn eentje
de eindeloze treden tellen
tot ik eindelijk buiten sta.
Geen arm die me begeleidt
bij het afdalen tree voor tree,
de trap laat zijn einde niet zien
een eindeloze reis n...
Nachtdienst
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 318 De jonge dokter heeft voor de allereerste maal heel alleen
in de vrouwenkliniek de nachtdienst toegewezen gekregen.
“Alles goed gegaan,” vraagt de chef-arts de volgende dag. “Nou neen,”
zei de jonge dokter met een vuurrood hoofd zichtbaar verlegen.
“Ik had een tangverlossing die misl...
Alweer vakantie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 216 Ik ga dit jaar niet op reis met vakantie,
Nee, ik blijf maar liever gewoon thuis.
Ik word echt niet gelukkiger als ik een strand zie,
Maar blijf nou lekker hangen voor de buis.
En dan kijk ik iedere dag naar de Tour
En schrijf ik de uitslag op van iedere etappe.
Buiten de bergen ligt de verv...
Vakantie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 186 Vakantie is toch een waar plezier aan zee,
hand in hand op het strand met z’n twee.
Als dan de zon zijn laatste stralen straalt
je in elkaars ogen in de gloed verdwaalt,
en de zon geluidloos in de golven verzinkt
hoor je hoe in jullie harten de liefde klinkt.
En weet je dat nergens op de ...
Koud
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 223 Stuurloos in de lome hitte,
de zomer voelt als een warme jas,
maar leeg, leeg,
gedachten vlinderen,
het beeld van ons zitje
in onze mooie tuin
rimpelt onherkenbaar
op de windloze vlag.
Leven was ooit
zonder kompas mooi,
zonnewarmte ook in de winter,
bloemen juichten
vogels zongen
in ...
Rode wijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 281 Tranen van intens verdriet,
in een glas rode wijn ziet men die niet,
zelfs geen weerspiegeling in het glas
van de droefenis die er ooit was,
noch van de nooit geboden troost,
het fonkelt enkel maar ‘proost’.
Café herinneringen in coronatijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 224 Herinner jij je nog de gelukkige stad,
dat je een café binnen kon stappen.
Gewoon, omdat je zin in een biertje had,
dat men bij binnenkomst al ging tappen.
Een goed café is een waar levenswerk,
een organisme bijna van vlees en bloed,
je lotsverbondenheid voel je heel sterk,
als je weer op...
Geluk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 329 Geluk wordt niet per post bezorgd,
geluk komt niet in cadeaupapier,
geluk is niet bij het leven geborgd,
geluk is niet alleen kermisplezier.
Geluk klinkt uit blije kinderkelen,
van waar ter wereld ook gehoord.
Brengt geluk aan alle werelddelen,
waar het in boos geweld gesmoord.
Laat gelu...
Jaarwisseling 2020-2021
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 205 Ik rol een nieuw jaar in, da’s waar,
maar hoe kan ik 2020 echt afsluiten,
want na dit volstrekt vreemde jaar
mag ik nog steeds niet naar buiten.
Een virus dat wereldwijd rondwaart
en ons in eigen huis doet kluisteren,
oud en nu ook jong, niemand spaart,
we moeten naar de virologen luister...
Eenzame overweging
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 261 Als je zoveel jaren gelukkig samen ben geweest,
is het na de dood van het allerliefste wezen op aard,
het leven alleen bepaald geen nieuw te ontdekken feest,
en vraag je je dikwijls af “wat is mijn leven nog waard”.
Dan heel alleen in die kamer met naast je die lege stoel,
het grote tweep...
Wanneer de zon …
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 324 Als de zon het land te rusten kust
en het nachtduister de avond begroet,
ben ik mij wel heel pijnlijk bewust
dat ik jou moet missen, voorgoed.
Ik hoor je stem in de warrelwind,
die kringelt rond mijn lege hoofd,
dat nog wel duizend beelden vindt,
donker, want jouw licht is gedoofd.
Brach...
Honderd kranen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 187 Uit honderd kranen stromen herinneringen,
als enige opvang is mijn beker wat pover.
Geen handle om de stromen te bedwingen,
dus spoedig is de beker vol en spoelt over.
Op de vloer vermengen zich de stromen
tot een branding van verdriet, vrees en hoop
waar herinneringen ongedeeld samenkomen,
...
Vriend verloren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 232 Ik ben een trouwe kameraad verloren,
wanneer nodig was hij altijd bij de hand,
in zijn inkt werd menig gedicht geboren:
op het papier bleef hij de heer van stand.
Zijn vulinktpotje blijft ontheemd achter,
zij zal zijn grote dorst nooit meer lessen.
Verdwenen van de poëet de stille wachter
...
Laatste treinreis
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 189 Het boemeltje maakt geen vaart:
ik heb eigenlijk ook geen bestemming.
Het landschap ontrolt zich traag
aan mijn niet geïnteresseerde ogen,
mijn haast om deze trein te halen
lijkt nu zo doelloos en zonder zin.
De trein schommelt langs bekende plekken,
waar hij eens heeft stilgestaan,
wachten...
Maar ik ben er nog …
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 229 Ik heb je teleurgesteld, zo heb ik begrepen,
je woorden kennen daarin geen tegenspraak,
toch ik heb mijn mond steeds toegeknepen,
al stak je met mij maar al te vaak de draak.
De keren dat ik voor mezelf ben opgekomen,
sneuvelden in jouw tomeloze boze woordlust,
maar als ik de woede in mij vo...
Leegte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 187 Zwaarder dan licht
beschaduwt mijn gezicht
leegte die alleen stilte voedt
vreugdeloosheid tegemoet.
Zinloosheid
alleen, broosheid
klankbordloos leven
leegte als vast gegeven.
Ongevraagd
een eeuwigheid geplaagd
in verre nevelen gehuld
leegte troosteloos ongevuld.
Lied van eenzaamheid
doo...
Eenzame stoel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 Dagelijks einddoel
toevlucht, veilig gevoel
daar staat de stoel.
In dezelfde hoek gevangen
als je verlangen
die zitplaats te vervangen.
Nergens heen
de horizon verdween
de stoel staat daar alleen.
Blikken door het raam
buiten, eenzaam
de stoel vormt nog je naam.
Pijn van wachten
in je e...
Moederdag
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 178 En dan met moederdag weer in het zicht
wordt er natuurlijk ook menig liefderijk gedicht
met zachte hand in vele hoeken gepubliceerd;
kritiek op deze verzen wordt niet gewaardeerd.
Moederliefde is immers de overgave voetstoots
slechts gewijd aan de vruchten harer schoots
en ontbrak het soms i...
Geen offer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 Nee ons gaat geen offer te hoog
Flying Dutchman moet in de lucht
onze trots dat hoeft geen betoog
voor gezichtsverlies zeer beducht.
Twee miljard euro straks in de wind
vliegen voor de driekleurige vlag
en menig weerloos ellendig weeskind
met vijfhonderd hier niet wonen mag.
Het is niet ...
500 slechts
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Duizend voetjes in wrede smerigheid
verweesd wachtend in een wrakke tent
dolend en verwoest hun kindertijd,
alleen dood worden ze verwend.
Een onmogelijk te beschrijven leed
daalt over de hele wereld neer
een alles beklemmend zwart kleed
ontkennen is nu geen optie meer.
Barmhartig is hie...
Ik had je lief
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 254 Ik had je lief en je was verdwenen
geen afscheid, plots, niet meer samen
verstard onbegrip was verschenen
juist waar wij tezamen kwamen
in een tongzoen van puur geluk
eindigde met een enorme smak
verbrijzelde maakte alles stuk
met jou in het verwrongen wrak
help mij bij mijn terugkeer op...
Als de laatste deur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 183 Als de laatste deur plotseling sluit
voor de enig overgebleven lach
alleen zichtbaar door de vensterruit,
de gretige hand niet reiken mag.
Eenzaamheid in zijn grauwe hemd
bevriest het leven in alle klokken,
voor een einde zonder liefde bestemd
wordt het vonnis rauw voltrokken.
Meer van deze schrijver...
