Alle inzendingen over Het wezen

Het is eb, ochtend- mist rondom mijn zintuigen – een cirkel stilte.…

In den beginne schiep de mens de gedachte: alles, de mensen en de aarde, is een wonder met een begin en alles wat zich voortplant gaat dood, alleen de zon de sterren en de stenen hadden geen eind, tot later de oneindigheid werd bedacht het zelfs nooit begonnen zijn zodat de rest, eigenlijk alles dat bekend is, de wereld ooit zal moeten…

De stad doet gewoon, maar de vogels vliegen op – zo geel kleurt de lucht.…

De grot ingelokt door krullend haar weerspiegeld op het plafond achter de ingang, hoop ik een wonder te ontdekken niet gelovend in een boze betovering die mij verkracht op een kille oesterbank rillend lig ik op het spijkerbed dat mijn huid openhaalt terwijl ik de mantra herhaal Het is niet echt, de messen die bijna vallen, de horror…

Levenslang is het geheimzinnig dat ik denk -- met heel mijn lichaam.…

Wolken zijn het bloed van de Aarde, mijn moeder -- het bloed van mijn bloed.…

Ik dank U voor het goed onthaal, Dat was van weinig woorden, Gelijk àl goede dingen zijn, Die ooit ons hart bekoorden. Ik dank U voor het avondmaal. Der kindren klare wezen, Het warme huis, de liefde, en Wat nooit mijn deel mocht wezen, Maar wat vandaag op d'oude droom En over dorre dagen, Een warme sneeuw van bloesem vlaagt, Lijk mei…

In Jeruzalem versmelt de lucht met bomen – in keppel keppels.…

We zijn ons eigen publiek van ons is de stad, de fontein speelt mijn toneel, het mag niet maar de nacht is warm en ik heb er zin in Marcello komt de trappen af hij kijkt liever, maar toch bukt hij zich, zet zijn schoenen naast het glas melk en stapt het water in Strelend vouwt hij zijn handen om mijn hoofd, nog zonder me aan te raken…

Waarheen ik ook loop, altijd komt er een eind aan mijn reis aan de kust van een zee waarin het land uitmondt met uitzicht over oneindig vruchtwater dat leven geeft ieders bloed doet vloeien en jouw zaad draagt door geulen, over bergen en dalen naar het hiernamaals, het vult mijn cellen, mijn borsten rond van vreugde lest mijn dagelijkse…

Het uur heeft geslagen Meteen vergeten we de tijd en wensen we elkaar alle goeds en verveling toe dat zalige alles kunnen bij het rustgevende tikken van oma's klok zonder de wijzers van een agenda die Actie! roept Nieuwjaar, het besef dat de tijd in onszelf nooit voorbijgaat In één lichaam zijn we jaren aan ervaringen die niet afgesloten…

Ik kies niet mijn weg, volg haar slechts, stil en verlaten. Terwijl ik staar in de verte, eenzaam en gelaten. Maar vol vertrouwen ga ik door met achter mij elk voetspoor dat geraakt in vergetelheid.…

Leven is voelen dat je kwijtraakt wat je krijgt – alleen Goedheid blijft.…

Ik neem een bosbad – in geuren, wuiven, tjilpen, knappende takjes.…

Ik word wakker: de hersenen deden het, blijkbaar, nog steeds... Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik nadenken en voelen. Het lichaam stuwde bloed, dwars door alle organen. Ik had de geest nog niet gegeven... God hield me, al die tijd innig bezorgd in leven. God mijn vader. Bij gebrek aan een menselijke zorgzame vader. Een kruiwagen…

Er zijn, dat is het, glimlacht de tuinman, een tuin – leeft en is nooit af.…

Beklemd tussen vier muren in het geraamte van de tijd... Iedereen ademt zwaar en de leegte tussen de botten is als verzuring in de nerven van bladeren. Langzaam, maar zeker sterft ieder wezen, de ziel krimpt eerst ineen en ieder ding waar zoveel waarde aan werd gehecht verandert in steen. De liefde die broos is wordt verpletterd in een…

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

Vlinder droom op die bloem, geniet! En stoor je niet aan die bij met zijn gezoem. Jij die het leven weet te bekoren en de volgende dag dat gezoem niet meer zal horen.…

Slaperige ogen door een kier van het gordijn, de zon in mijn gezicht. Koffie kan ik goed gebruiken en heb mijn blik op het keukenkastje gericht. Even later in de kamer een slok van dat donkerbruine vocht, een sterke bak, dan moed verzamelen voor de dag. Immers de zon schijnt, ik kijk naar buiten en in die gele cirkel vertoont zich een…

Rondom het vertrouwde Slot Bommelstein staan paddenstoelen langs vele wegen, spreken een taal, die plechtig gezwegen, wegwijzer naar nieuw beleven wil zijn. Het Donkere Bomen bos heeft een festijn van geurige zwammen, aaneengeregen tot kringen met tovermacht; allerwegen scheppen boleten vaag vragend bewustzijn. In de grotten van de Zwarte…

Mensen kunnen sterk zijn als een beer, met een geweer of een kanon, en zwemmen als de snelste vis, met zeilen of een motor, zelfs vliegen kunnen ze met grote vleugels die niet hoeven te slaan en dus geen echte vleugels zijn Een vliegtuig is een tuig de ware vlieger is de Vlieg Alle vogels zijn jaloers op haar want zij draagt de…

Wat kan 't raar lopen in een mensenleven, het begon ongeveer 20 jaar geleden. Na een huwelijk van precies 10 jaar gingen mijn ex en ik uit elkaar. Ik leerde na verloop van tijd een man kennen die vrijwel dezelfde voorgeschiedenis had, 't eind van 't liedje was dat ik opnieuw in 't huwelijksbootje trad. Met in dit huwelijk het schrille…

November/december 2001 Behoorlijk geschrokken zijn we van de week, je kwam binnen, had het benauwd en zag zo bleek. Binnen 3 minuten zaten we bij de dokter in de praktijk, daarna in stroomversnelling, besef van tijd een beetje kwijt. Binnen een uur lag je op intensive-care vanwege een infarct, dat hakt er stevig in, 3 dagen ben je er nu, opstandig…

De mooiste en tevens de ontroerendste gedichtjes zijn door hem op papier gezet. De woorden kregen bijna gezichtjes, 't was warempel bijna net of 't over je eigen leven ging. Ieder kon zich erin vinden, vond ze mooi en dat zijn ze ook. Je hebt de mensheid wat gegeven, je nalatenschap is groot. Zou er ooit nog iemand komen die jou evenaren…

Weemoed,heimwee naar wat eens was, wat nooit meer komt, wat groeit als gras. Verlangen naar vroeger,nee toch niet, kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet, dat jeugd veel te snel gaat voor je 't weet 't op eigen benen staat. Heb ik dan wel stil gestaan, of ben ik eraan voorbij gegaan. 't Lijkt als gister, is toch 20 jaar geleden…

Kan iemand me vertellen, hoe ouder worden gaat, komt ie met rasse schreden, komt ie vroeg, of komt ie laat, komt ie gister, laat of heden, komt ie eerder of te laat, of komt ie gewoon, en is dat waar 't over gaat? Komt ie met of zonder gebreken, da's een vraag waar geen antwoord op komt. Dat weet je pas, als je hebt bekeken, op welke…

Niets is voor altijd, alles is tijdelijk, bij alles wat je doet. Je wordt geboren, "doorloopt" je jeugd, gaat naar school, zoals 't moet. Je krijgt een baan en doet je best, werkt je te barsten en de tijd doet de rest. Je krijgt verkering, verloofd en gaat trouwen, krijgt kinderen, maar ook die kunnen de tijd niet tegenhouden. Je…

1 dochter heb ik, maar eigenlijk zijn 't er 2, die van mijn echtgenoot "doet" in gezinsverband gewoon mee. Welliswaar heb ik 'r niet zelf gebaard, toch is ze me, als dochter "van hem" net zoveel waard. Je moet volwassen worden om te realiseren dat iedereen op elke leeftijd nog wat kan leren. Dus lieve dochter, bij een andere…

3 kinderen heb ik, eigenlijk 5. 3 van mij en 2 van mijn man, dat staat buiten kijf. Met 2 van mij en 1 van hem is er goed contact. Met 1 van hem en 1 van mij hebben we 't wel gehad. Die van mij, die is verslaafd en doet alles verkeerd. Die van hem, is houden van haar vader domweg verleerd. Leuk is 't niet maar we denken nu 't is…