van inwendige ziel
slooft de hele winter
zijn verstand letterlijk
uit zijn handen
wanhoop staat altijd
voor hem klaar
als bron van inspiratie
vallen de lijken
per dozijn uit de kast
op canvas kan je alles
tot leven krijgen
zelfs de vele gezichten van de dood
en als het voorjaar straks zal komen
zingen er vreemde rode kraanvogels…
grimaskoppen die hij zich
uit de psychiatrie en de kerk
weet te herinneren, hij schildert ze onkundig
uit losse pols zonder horloge
geeft hij ze beeltenis aan tijd
zonder een waarom te beredeneren
maakt hij ze onafscheidelijk
van de dood die slechts vervaagt
in herinnering van zwijgen
en als het voorjaar straks zal komen
zingen er vreemde rode kraanvogels…
nu luistert hij bezweerd naar de grote zwarte tovenaar
die naakt met een zwart luipaardvel op een dwarsfluit speelt
in de diep betoverde nacht waar de maan vol doorzichtig licht
de hoogst zwijgende toeschouwer is met een kraanvogel en nog meer
zwarte slangen in het vorstelijk het koninkrijk van het gewas de stijlvolle
hofhouding met gouden biezen…
Op een Kraanvogel
Een kraan die vanuit Vietnam
Naar Engeland gevlogen kwam,
Werd in een weiland vlakbij Londen
Volledig uitgedroogd gevonden.
“Hoewel ik kranig heb gevlogen,
Verloor ik heel veel vliegvermogen
Omdat men mij”, zo sprak hij ontdaan,
Wagenwijd had laten openstaan!”…