Alle inzendingen over asgrauw

Ik win het gevecht tegen de pillen Elke dag een stukje meer Niet meer depressief rillen Geen gevoelens van oud zeer De lucht lijkt iedere dag dieper blauw De bomen geen angstige skeletten Het water niet zo donker en asgrauw Geen angsten die mij bezetten Voor mij mag het leven weer bewegen Met het gebruikelijke up and down En ook al zit…

echt gemist, gevraagd, brood nodig overal werd jij gespot dunne witte, dikke bruine soms een koppig exemplaar vonden in jouw schoot verpozing jij stond voor een ieder klaar na hun kort maar vurig leven door lustgevoelens opgebrand diende jij als laatste rustplaats, uitgedrukt door vaste hand ook al zag jij vaak wat morsig van het asgrauw…

De bolle winden blazen blauwe kuilen In 't asgrauw fulp der zware wolkenlagen. Een brede bundel zilverlicht komt vagen De rug van 't grijze paard, dat sleept de zuilen Van 't woud, gevelde stammen, op een wagen, Door 't blanke heizand. Matte zon bleef schuilen.…

In een stille, haast heilige nacht wordt het landschap in wit gehuld onder een zware asgrauwe lucht ontwaakt verbaasd het stille gehucht en wordt een winterdroom vervuld geruisloos, zonder enig gerucht. Verwondering en bewondering kindergejoel en klappertanden op een maagdelijk wit tapijt.…

een monnik in een asgrauwe pij komt dan plichtsgetrouw langs om met wasbleke vingers in het werklijf te roeren : het is tijd voor de bus. ik is het lam in de gloed van een ander, jij bent te laat en vergruizelt, hij en zij worden geslacht. het zet nog wat eelt op het beeld, verweeft het geheel, vergrendelt het bederf . exit.…

men drijft op spot en tot een in geplukte nepikjes versmachtende onmondigheid is het verweesde verworden en walmend in het asgrauw der schermen wappert het bundelblad verstoken van adem en stem.…

Nieuwjaar, kom niet naar onze huizen, want wij zijn dwalers uit een schimmenrijk, verloochend door de mens De nacht ontvlucht ons, het lot heeft ons verlaten We leven als dolende zielen geen herinnering geen dromen, geen verlangens, geen hoop De horizon van onze ogen is asgrauw geworden het grijs van een bewegingloos meer zoals ons stille voorhoofd…

Reeds vernam men bijwijlen van uit die zwarte gebergten, Boven wier nachtelijk kleed zich asgrauwe tulbanden vormden, ’t Verre en doffe gebrom des rommelend rollende donders; En met statige vaart kwam ’t onweerdragende leger Steeds al meer en meer het verblijf der feestlingen nader.…