Alle inzendingen over haiku

Uit het zuidelijk Schiet men nogal duidelijk Altijd maar weer mis.…

Seringentrossen wiegen statig heen en weer door vogelruzie.…

[Haiku] De nacht dringt binnen - alle kaarsen huiveren op de vensterbank.…

In de badkamer bevestigt ook de spiegel haar grote verdriet!…

in vochtig bedje rillen vroege slaplantjes van late nachtvorst.…

sneeuwklokje vertelt: ik kom u lente brengen waarom zo ijzig?…

wurmend door aarde doorluchten dikke pieren grondig en diepgaand…

[Haiku] De zon schept een band – treurwilgen strelen elkaar met schaduwvingers.…

Zon schijnt op de zee wolken vormen daar boven genoeg gestapeld geven land later water wat is dat prachtig bedacht.…

Tevreden stilte lokt nu toch al de lente met vogelenzang (Haiku)…

Evenals mijn smart vervagen mijn voetstappen in natte vloedlijn.…

bloedroze rozen hopen op vurige nacht na romantisch uitje. *** tuil rode rozen probeert gemiste kansen weer glans te geven. *** romantisch boeket zingt slechts één maal per jaar: jij bent mijn liefste! ***…

krijsende kraaien schreeuwen boven 't kerkhof ook hun verdriet uit.…

[Haiku] wilde kastanjes beschenen door de herfstmaan - het zonlicht reikt ver.…

vanavond wordt 't weer bingo! lacht de straatmadelief: zaad in mijn bakje.…

een eeuwige strijd tussen gevoel en verstand is soms flinterdun…

nergens glinstert licht nevel versluiert de dauw op jonge rozen…

[Tanka] Op haar bladvorm trots pronkt de Ginkgo in de zon door frisse nachten dra zich voorbereidend op komend gouden hartjestooi. Motto: Begin op tijd aan de voorbereiding van een kleurrijke levensavond!…

[Senryu] Diep gelukzalig omvat ze de bloemenbos met beide handen.…

van op de toren kijkt zwarte raaf meevoelend naar witte rouwstoet.…

[Haiku] wolken verwaaien – de blauwdruk van de hemel wordt langzaam onthuld…

[kyoka] Een mooie mix van een deugniet en niet deugen: nu genietende!…

[Haiku] bruggen krommen zich over het wilde water nu de storm nadert…

zwijgen voor altijd aartsmoeilijk voor mooipraters zonder spreekverbod…

[Tanka] Verwachtingsvol bespeelt de wind de bladeren maar onvermurwbaar houdt ze haar schatten bij zich tot de herfststorm overwint…

als het regende vertelde de droogkomiek een paraplubak…

langs elke uithoek stormt hij krachtig naderbij windrozen bloeien…

Opgelucht ademt onder opklarende hemel mijn droevige hart…

nu al bungelen ontelbare katjes in het plantsoen vrolijk word ik er niet van een wereld vol druiloren…

vlinders zijn verliefd de wind speelt met de rozen gaat doornen voorbij…