Alle inzendingen over ex-liefde

Daglicht kwam te vroeg wekte de bewusteloze stilte zette deze om naar versnellende tijd Sterven is weer niet gelukt vannacht ik riep om de knokige armen van de dood krijg er een kille morgen voor terug vol teleurstellende beloftes van een nieuw begin…

Dag liefde van mijn leven ik versnipper je naam in de wind regen wast mijn pijn uit mijn lenden en hart Donker waren mijn dagen zwaar mijn doorkliefde nachten je naam viel doodgeboren van mijn gescheurde lippen Schrille kreten als in barensweeën van een liefde die achteraf geen kans had echt te overleven en een deel van mij voorgoed liet…

In mijn verschoten kop met slappe oren en ranzig vel, tot op de draad versleten heeft tijd zich zienderogen vastgebeten sinds jij, nog broos en naakt, jezelf liet horen. Aan snuit of poten altijd meegesleurd door huis en tuin. Geknuffeld bij het leven, aan mij, toen apetrots, een naam gegeven. Er met me dweepte, tot het was gebeurd. Op…

mijn opvolger in haar bed, - waar ze bij voorkeur optreedt - weet niet hoe ze ook mij ooit dankbaar fluisterend tegen mijn wang vleiend vertelde dat het onvoorstelbaar lekker was hij beseft nog niet dat hij reeds, op zijn beurt de horens draagt: de dumpingbrief is reeds geschreven als hij onwetend voor het laatste met haar vrijen mag…

Ik zie je kijken in verten kijken Het zicht door ochtendzon in deze winterdag gebrand Op deze weg zijn wij -tenslotte- aangeland Wij wijken af van de kaart,kompas gebaande wegen Verlegen vroeg jij: 'loopt dit pad niet dood?'…

En zo kwam het, dat een jongen met een fiets, een vrouw van de wereld beminde, haar vrijpostigheid hem niet zinde, en hij koos voor het vriendschappelijke niets. Was het een muze, courtisane of sirene, in al zijn gesprekken kwam zij terug, vandaag echter was hij erop beducht, niet opnieuw die afslag te nemen. Soms is het goed niet vrij te…

Jij bent degene die niet ziet, ik gaf me over aan jouw angsten voor het donker red mij niet. Geef niet als je alleen kunt geven wat niet van jezelf is En houdt me ook niet klein Kwets me niet met zogenaamd fatsoen van de ‘’ gewone’’ mensen Van wie jij zegt dat ze je niet zullen begrijpen Ik vraag niet om je mening Of schuldbewuste eerlijkheid…

We zijn alweer een tijd alleen sinds jij en ik uit 't zicht verdween En zoals het ooit begon is nu een ondergaande zon Ik vraag me af hoe jij het ziet zo alleen met je verdriet of blijdschap...hoe het dan ook zij Het zal er niet meer zijn, dat wij om elkaar lachen, maar ook huilen of om samen te gaan schuilen als het regent dat het giet…

Ik voel pijn, verdriet en haat Weer iemand die mij van binnen raakt Ik had jou mijn hart gegeven Maar niet om hem weer te breken Ik had hem al in angst gegeven Jou de macht over mijn hart gegeven In de hoop dat jij de laatste was in mijn leven Maar toch heb jij gekozen om mijn hart te breken Terwijl ik in het begin jou een duidelijke keuze had…

Leven zonder jouw liefde is als dood zijn ter- wijl ik nog ademen kan Leven zonder jouw liefde is als groen gras gedroogd tot hooi Leven zonder jouw zeer intense liefde beslist geen sinecure, slechts zwaar…

Dunde ze uit tot vage herinneringen wiste ze weg de gedachten aan jou maar dat kan niet voorkomen dat je tijdens vele nachten live op mijn netvlies staat dromen laten zich niet sturen in het nachtleven zijn we één jou ontdromen lijkt nog steeds een droom te ver…

De schemering vergleed tot nacht een nacht met enkel donker zwart ‘t Leven had louter droef gebracht dat zich ook vestigde in mijn hart De nacht bevroor van eigen koud wijl wind gleed door ‘t naakte riet Voor mij leek zij ’t mooiste goud goud, dat gehuld bleek in verdriet De maan keek over wolken heen edoch trok zich direct weer terug…

Langzaam schaam ik me dieper dat wij elkaar verdelgden met giftig verwijt. Denkbaar voelt zij dat ook zo en vergeven wij elkaar ons kil ontkennen. Pas dan nemen we afscheid. We zeggen nog iets aardigs maar we luisteren niet echt.…

Je deed me pijn Wilde mij straffen Voor wat niet ging Voor jou en mij De koek was op Ten dode opgeschreven Jij was getuige Je was erbij Het moest kapot En ik moest bloeden Voor elke traan Door jou verspild Op het laatst Wist jij het zeker Dat ik dit alles Had gewild Maar lief Denk je nu echt Dat het mijn keus is Om kapot te gaan…

Het sonnet in het Noorderplantsoen Er valt een diepe sneeuw van de kastanje. Ik zit moe op de trappen van de vijver, staar naar het water, de fontein, becijfer hoe diep de bloesems windstil, wit-oranje, het asfalt met onhoorbaarheid bedekken. Het zou een offer kunnen zijn, aan wie dan - stilte. Ik ruik het hevig, adem langzaam in en uit…

Jij bracht mij weg in de nacht en jouw spijt zeulde koffers naar het laatste perron. Het was een feit, de terugweg was al kwijt, toen jij besloot dat deze reis begon. Jij hield mij vast, zoals jij dat niet kon, terwijl de reis in volle vaart verliep. De aantrekking, zij is er, gaat nog diep, maar ontladen zal zij jouw hart niet meer. Jouw…

Het begon als vrienden Toen ging het naar beste Daarna werd het meer Ik was gelukkig Maar het mocht niet Mijn stemmetje verjoeg je weer Je beloften van vrienden blijven Daar niets van gemerkt Vriendschap verdreven door liefde Vind je dat zelf niet erg?…

Werd de Liefde eens geknakt in haar tedere knop, Tot haar blaren verwelkten en vielen, Geen genegenheids-zon wekt haar leven weer op, Want maar eens bloeit de lente der zielen. Is de Hope misleid, dan ontvlucht zij het hart, En keert weer door beloften noch giften; Maar de Erinnring blijft achter en leeft van de smart, En broedt voort op de…

ik kijk niet meer jouw engelengezicht liegt de hemel tegemoet…

Verliefd tot in mijn botten was ik op jou, smoor met vlinders op de koop toe, had ik van jou. Dromen, zachte mooie, alleen van jou. Tot ik je verloor, nooit nee nooit meer, zal ik die liefde ervaren, met zachte botten, vlinders en mooie dromen!…

Denk je nog weleens aan ons? Met of zonder glimlach Ik hoop dat je gelukkig bent Dank dat zij weer contact mag opnemen Met mij gaat het goed Sinds Jenny in mijn leven kwam Denk je nog weleens aan ons? Ik hoop dat je je goed voelt Ik hoop dat je gelukkig bent Alles wat toen misging Zoveel pijn in ons hart Toch wou ik dat je er nog was…

Soms kijk ik naar je foto van nu Jouw ogen raken me nog altijd Diep van binnen Waar angst regeerde voel ik nu de spijt Het spijt me dat ik niet verder met je wilde, jou ineens liet staan 'k had te weinig vertrouwen in mezelf en jou Uit angst ben ik gegaan Heb daarna steeds verkeerd gekozen en denk vaker terug aan jou en mij…

Kon ik maar de mooist opgemaakte taart voor je bereiden met metershoge kaarsen, het verlicht de wereld met duizend ogen dan je ben meester over onafgemaakte dingen, de vrees om verlangen onkwetsbaar te verklaren voetstappen vullen zichzelf in het natste mos in de opgestoken mist wordt lief en leed betwist schaduwen van de silhouetten worden…

Ik werd verstoten ja, weggegooid omdat ik niet voldeed maar jij zult je stoten, na mijn beraad ben ik het, die jou meed gaf ik niet voldoende liefde, was ik niet jouw zalige geliefde?…

Ik zie, Wat jij kan zijn. En jij, Jij bent wie je altijd was. Ik heb het geprobeerd, Lang genoeg. Ik heb je de laatste kans, Vaak genoeg gegeven. Wat rest mij nog, Behalve op te geven. Het zal nog even duren, Voor ik je kan vergeten. Want nog altijd, Zie ik, Wat jij kan zijn. En jij, Jij bent wie je altijd was.…

Bij elke scheiding zijn misverstanden, ook al nemen ze zich voor, We doen niks om de kinderen te kwetsen, nee, daar gaan ze voor. Oh hoe prachtig is dat voornemen, hoe schitterend het verhaal Ze gingen uit elkaar en wat volgde was verbaal Niet om aan te horen! Ze schold, dat het een lieve lust was, hoewel dat woord hier echt niet…

Blijf nog bij me Blijf nog even Alsjeblieft, verlaat mij niet Alleen jij herkent mijn sterke punten Alleen jij bent het die dat nog ziet Blijf nog bij me Blijf nog even Toe nou, ga niet weg Alleen jij bent het die naar mij luistert Alleen jij begrijpt het wat ik zeg Blijf nog bij me Blijf nog even Ik smeek het je, ga niet heen Samen…

Ontmoeting Op een morgen ontmoette ik je, een zonsverduistering die aan mijn tafeltje voorbijging een eeuwig ogenblik lang. Vanachter mijn kopje koffie op het terras aan het strand zag ik je naderen en wist je herkende mij. Je negeerde mijn groet je negeerde mijn armzwaai je negeerde mij en je opgetrokken wenkbrauw was of een mug…

Ik dacht, Dat je aan me dacht. Ik hoopte, Dat je aan me dacht. Ik wenste, Dat je aan me dacht. Mijn God, ik smeekte, zelfs, Dat je aan me dacht. Tevergeefs. Ik heb aan jóu gedacht. Elke dag, En elke nacht. Tevergeefs.…

mijn droom waarom maakte je me wakker al mijn liefde tevergeefs mijn droom blijf mij bij blijf bij mij…