Alle inzendingen over verdriet

Niemand heeft het in de gaten niemand wil het ook maar zien niemand heeft een schouder over en wil me helpen bovendien Troost is ver te zoeken verdriet hoopt zich op het verscheurt mij van binnen heeft zich genesteld in mijn kop Voorbijgaand leed? niet te lokaliseren vruchteloos heb ik gezocht maar blijf het onverminderd proberen Eens…

Nu is het dan uitgesproken Je kijkt mij aan Wachtend tot ik wat zeg Niets is meer zoals het was Je bent vreemd gegaan Het geheim is uitgesproken Stilzwijgend kijk je mij aan Zeg dat het niet waar is Je ogen spiegelen in de mijne Niet is meer zoals het ooit was Je wilt nog uitleggen In je stem de onmacht Zeg dat het niet waar is Maar…

Tranen in je ogen Verraden je verdriet. Er is niemand die ze ziet. Schamend omdat je emoties toonde Voelde je je ontzettend bedrogen. Je keek nog even in de spiegel En droogde snel die tranen van je gezicht, Die vrouw die keek was ik.…

Het leven lijkt nooit zo kostbaar. Niets anders is waar. Het leven door Gods handen gegeven, en door een en dezelfde handen weggenomen. Hij schenkt ons het leven. En bezorgt ons het Beloofde Land waar wij over dromen. Hij schenkt de weggenomende het leven van zijn dromen. Op aarde wordt er iemand ontnomen. De liefhebbende wordt het verdriet…

Hier heb je en dáár laat je wat, misére soms alom, doe maar geen poging het tij te keren, wie weet val je wel om! Het lijkt soms wel of het alleen jou overkomt, je zou er haast van huilen. Een schrale troost is misschien dat anderen zich achter een masker dan verschuilen?…

Als ik je kon helpen dan zou ik dat doen met mijn luisterend oor en een troostende zoen als ik je kon helpen en je liet me toe dan hielp ik je zoeken naar het "waarom" en "hoe" als ik je kon helpen want ik ben echt bereid met je te praten en te zwijgen tot in de eeuwigheid als ik je kon helpen met je pijn en verdriet ik zou er…

Wie dat ik immer smart zie dragen, 'k Heb ook gevoel daarvan, Ik sluit mijn oor niet voor zijn klagen, Maar help hem als ik kan. Een mens in droefheid op te beuren, Is zelfs voor kinders zoet. Die spotten kan met hen, die treuren, Vertoont een slecht gemoed. Zou mij eens anders leed verblijden? Zou 'k lachen in zijn smart? O neen! een…

ik heb verdriet en niemand die dat ziet ach, door lach en traan moet ik dit doorstaan. vrienden gehad en vrienden die gaan oh help ik kan dit niet meer aan mijn verdriet zo groot is er niemand die naar mij toeloopt. een schouder om uit te huilen een arm van omhelzing een knuffel van troost ach had ik dit maar dan…

Lopend door de gang kijk ik om me heen Witte muren, schilderijen en die gang is lang ..... Kamertjes aan weerszijden 'n rollator voor elke deur weinig leven in de brouwerij een nare etenslucht geur In de recreatiezaal jaja, zo heet het écht zitten mensen aan tafeltjes ze hebben het niet zo slecht Uiteindelijk zitten ze warm 'n dak…

Ik hoop niet dat het altijd zo zal zijn Verdriet beheerst mijn leven Wanneer wordt mij eens dat geluk gegeven? Relaties waren een grote ellende Maar het was iets waaraan ik wende De hoop op een mooie relatie blijft bestaan Daardoor heb ik altijd door kunnen gaan Een leven waarin ik zoveel heb moeten lijden Dat is iets wat ik graag had willen…

voor een ogenblik raakte ik zoek in het licht van jouw ogen ik keek en verkeek in jouw gevoelen jij wees me echter het donker en ik begreep de schaduw die weerspiegelde in mijn geloven zo verdwenen jaren van strelende woorden en teder voelen ik ben mezelf door de tijd verloren maar misschien kom ik mezelf wel tegemoet en…

Droom voorbij jij vervaagt tot een schim in de verte Langzaam ontwakend een glimlach in m'n hart 'n herinnering Geleefd en gevoeld in woord en gebaar Gezien en geroken jouw huid jouw haar Jouw liefde bracht geluk verdriet en pijn 't Afscheid heftig intens maar volmaakt Jij, alleen jij bent degene die ook m'…

't Afscheid is nabij dat weten we allebei ogen zoeken en vinden handen die ooit beminden 'n Laatste zucht ik ren en vlucht naar 't niet weten 't vergeten De lichamelijke pijn maakt me oh zo klein 't verdriet dat niemand ziet Uitleg onnodig woorden overbodig 'n foto, 'n brief oh, ik had je zo lief ...…

Met veel moeite lukte het je, Met beide armen mijn verdriet te omvatten. Het is zo groot dat je er niet overheen kan kijken. Ik vraag me af, welk nut mijn verdriet nog heeft. Zou ik dan nu de waarheid geweld aan doen, En het verleden toch smetteloos vergeten?…

Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Kus mijn tranen weg Fluister mij tot stilte Laat mij weer even een klein meisje zijn Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Trek me op schoot Streel mij tot rust Laat mij weer even klein meisje zijn Ik wil getroost worden Volwassen zijn doet zo’n pijn Mag ik af en toe…

Mijn hart gaat dood, het verliest deze strijd. Het gaf zichzelf bloot aan deze buitengewone meid. Haar liefde was oprecht, nog niet eerder vertoond. Maar voor dit gevecht werd ze niet beloond. Eerlijkheid en oprechte trouw, het mocht niet baten. Zielsverliefd op deze vrouw, sterf ik nu verlaten. Mijn hart voorgoed gebroken…

Voel jouw blik in m'n rug je oogopslag alles komt terug ik loop snel herinnering komt toch wel Wilde dat ik 't kon vergeten uitwissen 't niet meer weten 't verdriet helaas dat kan niet Wanneer krijgt 't een plek gedachten 't achteromkijken alleen vooruit ik kom er niet uit Het onbereikbare 't onmogelijke 't intense hét…

Duw mij niet in dat hoekje stilte De muren zijn er reeds dood De vloer kreunt er wat kilte En mijn hersenen zijn er bloot Voor de eigen woeste tanden Ze zijn van taart op steen gestoten De vriendelijke taal van de randen Is met het bloeden mee op gespoten Mijn bloemen bloeien enkel doorn In dat voedingloze licht En ogen zijn…

Verlaten staat ze er bij mijn eens zo mooie acacia elke dag genoot ik van je je trotse takken fier omhoog je blaadjes dicht opeen tien jaar werd het mei elke keer was je er weer je mooie bolletje werd geknipt dankbaar ontsproot je maar nu.... het is herfst nooit eerder was je zo treurig nog nooit zo vroeg geen blaadjes meer treur je om ons…

Stiekem kwam de maan op de dichter had hem niet gezien en huilde tot de wolken het firmament prijsgaven De dichter had geen aandacht voor het kleinste hemellicht zijn ogen had hij gesloten en hij huilde om de maan Hij dacht dat hij zich inbeeldde hoe de maan hem flets bescheen de dichter heeft nooit geweten hoezeer droom en werkelijkheid…

Sla deze muur om mij weg deze muur van vertrouwdheid waar angst en haat samen op woekeren mijn wurgklimop zonder wortels Neem nu het mes in de hand en een moker van hartstocht verlaat me niet als je moet uitroeien mijn angstgezaaid kruid van verlaten Weet hoe ik ooit heb getracht om de liefde te planten die mij beklom tegen die gruwelmuur…

Een droom vervliegt 't is voorbij Er is geen jou er is geen mij Zolang gewacht oogkleppen voor na al die tijd heb ik het door Lieve woorden 'n eigen taal zoveel smoezen ik ken ze allemaal 't Wakker worden valt niet mee door golven overspoeld vanuit 'n woeste zee Elke tekst door jou geschreven liet mij de letters intens…

ben je neergesabeld, doodgestoken aan vertrouwen nooit gewend zijn je vleugels nog gebroken heb je liefde nooit gekend? ben je afgedankt en oud en grijs heb je in rollen jou verborgen betaalde voor hun falen jij de prijs zie je zo op tegen morgen? huil je om je onzekerheid opnieuw verraden, ingeruild laatste haven dus ook kwijt…

ik heb geen heldere woorden om met jou te praten geen stormachtige zinnen om met jou te fluisteren de stilte is zo luidruchtig dat ze ons gesprek verstomt de pijn druppelt uit onze zielen en zelfs dan vind ik geen klanken van troost…

Ik ben je liefde De spiegel van je geest Ik ben de vrijheid die er nooit is geweest Als ik je aanraak voel ik warmte Maar meer dan dat, voel ik je pijn God, ik wil alles met je delen en "gewoon" met je in liefde zijn Niets zal ik van je eisen daarvoor ken ik je te goed Maar je zou eens moeten weten wat jij bij mij van binnen doet…

Waar ik mijn hart aan heb verpand in mijn verspild verleden, het ging voorbij, het hield geen stand, het is als zand vergleden. Ik heb mij steeds het meest gehecht aan sterfelijke zaken, aan dingen die ik nimmer echt tot mijn bezit kon maken. Maar alles wat zo dierbaar was dat ik het heb verloren, is mij sinds ik het kwijt ben pas voorgoed…

jij...bent die jongen waar ik iets voor voel en die gevoelens..zeggen een heleboel. ik lig in het gras en kijk naar de lucht, en slaak een diepe zucht. mijn gevoelens voor jou, zijn moeilijk uit te drukken maar ik weet dat ze bestaan mar ik wil niet ook aan deze relatie, op het eind toch nog kapotgaan. ik wil nu eindelijk eens gelukkig gaan…

misleid door de razende wind die fluistert in mijn oor dat ik alles écht alles verkeerd doe dat duivels goed zijn en engeltjes slecht zijn ik geloof het niet… gevangen in de handen van de koude en razende wind die van alle richtingen vandaan komen… ingesloten in mijn gedachten lijken vuurrode ogen mij aan te kijken… alleen…

Nog maar heel even, dan ga ik ECHT leven, Kleinkind geboren als oma herboren Zaken opzij gezet nu telt alleen hét Een herseninfarct keek om de hoek waarom kwam hij bij mij op bezoek De tranen stromen over mijn wangen waarom word ik daardoor gevangen Ik wilde nu toch gaan genieten ik kan dat "kreng" wel schieten Had ik maar eerder beseft…

Ooit zal de waarheid toch weleens naar boven komen? moeten de tranen dan eeuwig blijven stromen Waarom wekt onze band zo'n enorme jaloezie elke dag ben ik op zoek naar het begin,wil ik weten wie Wie degene is die jouw hart heeft gebroken als harteloos een dolk pakte en jou heeft neergestoken Neergestoken in de figuurlijke zin van het woord…