Alle inzendingen over milieu

door nachten dicht de klei het opengaan der dagen verzonken liggen zij geluidloos zonder klagen seizoenen die hun kleur bekenden jaren die voortschrijdend zich tot eeuw bestemden zie de lagen lees de vragen voel emoties die elkaar en generaties moesten dragen ingekapseld zonder lucht want ook de laatste zucht heeft de bodem al verlaten…

Wilsbekwaam, geworden Wijs, reis ik over deze Planeet genoemd Aarde, die De meeste van haar, zo niet Álle schatten, inmiddels Prijs heeft moeten geven aan Grijpgrage handen van Gretigheid die in 't geheel Totaal geen waarde hechten aan Uitputting van bronnen die De Bol nog draaiende houden Tot de wereld en haar bewoners Buitengewoon…

De befaamde waakhond van ons milieu, Greenpeace is zijn onvolprezen naam, is het gif in ons menselijke lichaam via huid of voedsel zogezegd kotsbeu. Op verzoek van deze wakkere groenen begon het AZG een gedegen onderzoek en uit die academisch onverdachte hoek bleek dat wij talloos vele miljoenen giftige stoffen in onze eigen bloedbaan hebben…

een aalscholver schoot door stuivend schuim de jongen schrok en trok een cirkel om zich heen tegen het donker zag hij drie meter breed een vogel neerkomen en broeden op de wateren kwaadaardig het wachten beu keerde hij huiswaarts met een dooie vis die hij te ruste legde op de zinken winkelluifel na vele dagen zag hij leven wemelen…

mijn jas die past maar net schudt de wind aan panden beven binnendijkse landen blijven buien waterdicht ik breek rotsen splijt de bergen jaag met grof geweld massa's water door de perken tot de kruin van jonge berken ik barst van energie maar moet zo af en toe meanderen de richting iets veranderen door jouw granieten wil ik vloedgolf…

de opwarming van de aarde verloopt gestaag en onzeker de temperatuur wordt hoger de aardkorst weker ik staar naar het woord Kyoto dat mij onheilspellend voorkomt ook al is het ondertekend ratificeren heeft niets met ratten te maken bromt mijn buurman ik weet het nog zo net niet het vernietigen van ons ecosysteem gaat door lees ik in een…

een groepje dennen lange lichtgroene scheuten langs de autoweg…

Een grote doos drijft door de Lange Haven van Korenbeurs naar herenhuis en zinkt, zinkt al maar dieper met vuilnis van het veilinghuis, van restaurant en kledingzaak. Blokkeert onder een brug tenslotte de toegang naar een weids verschiet met afval van de bloemenzaak, verweerd metaal en vaal antiek.…

Vannacht is de wereld vergaan Door het vergif ten onder gegaan Onze milieukwesties mochten niet baten Zij heeft het leven voorgoed verlaten Helaas is ons reddingsplan mislukt Waardoor nu de aarde is uitgeput En we hadden nog zulke mooie dromen Hoe we deze ramp hadden kunnen voorkomen De natuur bereikte haar laatste fase Waarna zij…

Midden op de vuilnisbelt staat in alle eenzaamheid een kleine plant te groeien geworteld in de diepe drek maar met fier geheven hoofd lonkend om het licht te boeien En aan het oude ijzeren hek staart verzonken in gedachten de vrouw van lichte zeden stil naar ‘t wonder van de bloem dat haar treft in hart en ziel omdat ‘t heeft wat zij…

Stevige winden, heftige donder, Een verfrissing voor de troebele geest, Deel van het wereldwijde wonder, Zonder was het hier niet zo mooi geweest. Kolossale wolken trekken langzaam voorbij, Deze bergen van het hemelgewelf, Als rustige gedachten bij jou of mij, En versterken het besef van jezelf. Zon en maan weerkaatsen schitterend in meren…

Een klein dorpje in Italie, werd geteisterd door inbraken, niets nieuws op het eerste gehoor, maar die inbraakgolf zorgde er tenminste wel voor, dat er flink werd nagedacht en gesleuteld aan een ingenieus netwerk, voor elke inwoner en heel centraal staat de antenne van dit complete registratiegebeuren ook nog op een unieke plaats, namelijk…

's ochtends de zon kleurt het water zilverroze ik ruik de natuur het doet goed de innerlijke rust…

zon, maan, sterren. die schijnen van heel verre, maar madeliefje, altijd blij, die schijnt van heel dichtbij.…

Vroeg gaan we die kant op een enkeling die slaapt koffie een krant die gewillig rondgaat we rijden door het vakke polderland neus tegen het raam een kinderhand we lopen door Bulgaarse tuinen en ruiken aan Japanse thee we treffen de Romeinse waakgans een tuin op wielen van stiltecentrum naar emotiehuizen is slechts een kleine stap…

Glimmend rood, groen,paars en blauw Ik vraag me af :"hoe kan dit nou?" Een paar oliedruppels...spetter de spet Veranderen een regenplas Tot schilderspalet…