Alle inzendingen over haiku

loop onder linden beschut door hun bladerdak groene veiligheid…

Een slak volgt een slak ’t gaat er slijmerig aan toe een groen blaadje lokt…

de zon schijnt er vaak de lente overwintert neemt er geen afscheid groeit door tot zomer na een fikse regenbui bloeit de lente weer…

Hautaine cultuur Oude bergen van aarde Afgegraven terp…

dit oudste eiland zo onstuimig als zijn zee heet als zijn vulkaan…

Gravend en spittend, Het verleden in zijn hand, De archaeoloog…

Winter in de stad zij stapt gezwind langbenig pas op zebrapad…

verstilde woorden wachten onder flinterdun ijslaagje op dooi…

een bad als Adam als eerste de zee ingaan frisse onthulling!…

Winterheide bloeit het maakt de tuin wat stiller en warmer het oog…

van alle kanten nadert de ongewenste winter mij rillend loop ik door het aangeslagen bos…

na springvloed en storm de schuimbekkende zee nog vol woede…

hartverscheurend rood zijn de klimopranken nu adembenemend…

Onherstelbaar leed Een klap te veel uitgedeeld Weer een dorp in rouw.…

Op het stoppelveld een grote blauwe reiger zo onopvallend…

De zomer is warm als een koel winterbriesje uit de herfst gewaaid…

een ven vol veertjes en twee monsters van eenden voorbij gevlogen oh don quichotte de helm van membrillo vol met scheerwater ik steel de hendel van de pomp van de bron de maagd waakt een ton van stenen de wijze heks blijft drijven op de wateren je gaf jezus melk oh heilige maria zorg voor ons water een droge zomer vier eenden…

~~~~ na de ontgroening leeft herfstblad zich uit in kleur als mobiel tapijt ~~~~…

maar door de deur van eenzaam donker weerklinkt een helder kinderlied…

Menselijk bestaan zal eens spoorloos verdwijnen; deuken in water…

levende ets de bladerloze berk in tegenlicht waar de sapstroom stopt en takken niet meer wringen het licht licht ook de fijnste twijgjes schitterend uit geen spoor meer van een mier op de natte berkenbast gaandeweg ontwaar ik om mij heen het lijnenspel meer doorzicht brengt wellicht de inbraak van de winter…

Steeds weer zoekend en soms ook heel even vindend ademt leven licht.…

Grijsgrauwe hemel veelkleurige chrysanten kale ruwe berk…

zij sprokkelt woorden om een boom op te zetten maar het snijdt geen hout…

in tegenlicht een bladerloze berk een levende ets waar de sapstroom stokt en takken niet meer wringen het licht licht ook de kleinste twijgjes uit met schitterdruppels op de vochtige bast sporen van een late mier…

papperlepap, zeg ik ben een aardappel mijn appeltje -…

de maan van de leeuw is nog dunner dan het gras wat de hinde graast…

in het verre grauw bewegen drie dotten wit - zwanen grazen daar…

ik zie esdoornrood 't gekrulde bruin in de tuin herfst bedekt de grond…

daar staan jullie dan geamputeerd winterklaar wachtend op lente…