Alle inzendingen over haiku

Tedere lichtstraal doorschijnt het broze vaatwerk dat mijn lichaam vormt.…

zongebleekte lucht vervagende regenboog bewolkte kleuren…

Tere voorjaarsbloem op haar fragiele stengel laat beton wijken.…

Ruwe brok amber. Zonlicht besloten in hars. Hemelse schoonheid.…

god weet waar vandaan twintig jeukende bulten geen insekt te zien…

groen nog klom ze op de muur bladstil was het toen ze erover viel…

de halfvolle fles geen angst meer voor de bodem zijn meester rust zacht.…

kijk, in de wolken is ze niet, maar wat straalt ze en schijnt gelukkig…

malse grassprietjes zwaaiende boterbloemen in gele jasjes…

Lieveheersbeestje het enige torretje dat ons vertederd.…

Een lenteduif draagt het licht van de zomerzon op haar hoge vlucht.…

daar gaat een sperwer waar voor de nieuwe snelweg een brug zal komen…

de zon gaat onder in ademloze stilte van roze snaren…

Madeliefje lief al vele malen vertrapt steeds weer opgestaan.…

draaiend op de stoep glijdend in eigen verval zij laat haar hond uit…

net nog scheen de zon even door de brievenbus schaduw op de mat…

Bloedrode zeester geworpen op 't warme strand vloed reikt je haar hand.…

De dief en de staat Verkwisten beiden gelden van goede burgers!…

Stil geleden leed fluisterstemmen dragen het over grafheuvels.…

blauw geweven lucht goud gesponnen horizon ontwaakte natuur…

dansende wolken wind raast over de duinen zee in beroering…

Ondergronds water wachtend op de uitbarsting van waterpokken…

roosje in de knop omringd door lentebloemen bedwelmende geur…

prachtige ochtend dauwdruppels op het gras verdampende zon…

Van zaadje tot windvanger in koolzuurgassige luchten vanaf het maaiveld de lucht in vluchten.…

'T goudgeel lokt de wind die de korenaren streelt zij schenken voedsel.…

Blozende wangen Voor de aangeboden roos Ogen die stralen…

Kon Zelfhaat maar zijn De oneindige liefde Die ik voel voor jou…

Bij een zeeslag is de zee een geopend graf Altijd groot genoeg!…

Langs de snelwegen ontluiken er Klaprozen zij eisen hun plek.…