Alle inzendingen over Scheve ogen

Jij zal daar staan met jouw haren in de wind ik herken je aan jouw gestalte ik weet dat ik op jou vertrouwen kan want jij bent de enige van wie ik weet dat jij deze rol voor me innemen zal.…

Het begon zo mooi Met Sven in oranjetooi Hij was lekker op weg en lag voor op Lee een seconde of drie Toen kwam die fatale wissel Zijn coach stuurde hem naar de binnenbaan hij was even verward en reed een scheve schaats helaas zijn gouden medaille ging naar Lee hij pakte de eerste plaats…

Laat het roesten en roken en dan op een goede dag of nacht: een gedicht dat op zichzelf staat als een scheve fabriek.-…

niet maar over bloemen zing ik iets van die avond en die rozen als het donker wordt september alweer september ik kijk naar de maan en vraag me af wat ik zie de maan en onder dat zwakke licht loop ik van hier naar daar een wandeling zo mooi is ze zo mooi en ik denk dat ik gelukig ben in het oude park met z'n scheve…

sneeuw dwarrelt langs zijn raam wijl hij de godganse dag bleke muren ziet en stijfgestreken hagelwitte jassen hij staart bloesem aan de kastanjeboom, zee en meeuw het oude jachtpad met die scheve plataan winter is te koud om te verkassen hij vloekt niet om het sterven, maar hij was zo graag met de lente gegaan…

oma, zei ze weet je waarom de huizen zo dicht bijeen staan in de stad ze zijn verliefd en willen elkaar knuffelen met scheve schouders steun zoeken een regenboog van mensen bergen de nek uitsteken om het lied te horen van de stroom die het hart van de stad doorklieft welvaart brengt maar ook verlangen…

voel nattigheid en weet het scheve schaatsen woelen ik die altijd recht door zee de lange golven snijdt takkenbos en deuren die bij toeval openen angstvallig mijdt zij trekt mij onweerstaanbaar aan de donkere vlek die mij totaal laat gaan heb het ijs gebroken ben in het wak gedoken alleen de schaatsen heb ik uitgedaan…

Van zijn bestaan verschijnt het vluchtig spijkerschrift, in scheve aanloopregels, bijna kwatrijnen. En door haar plompverloren dweilen worden zij weggewist. Ieder spoor van zijn gedribbel moet verdwijnen, of hij zich in de drang om voort te leven zonder nadruk had vergist. -------------------------- uit: Sleutelbos (1999)…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

Mijn poes spreekt een taal zonder moeilijke woorden: onze lichaamstaal.…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…

Kussens onze troon een waaier haren de kroon ...onze ogen licht in de schemering Verlangen al wat danst en springt onze lippen een kus die zingt ...keer op keer bezegelde betovering van kruisdieren die strelen en met elkaar spelen ...in opwindende verwondering elkaar wild openscheuren ons bloed oneindig laten geuren ...uit de golvende…

Op een zomeravond nam de smid, een sterke jongeman een loopje met het leukste meisje Samen samen, even lopen Samen lopen als een reisje door hun dromen, en hun leven hebben zij elkaar beschreven Praatje praatje, stel je open Toen de zon begon te dagen verborgen zij zich in de kragen en braken daar een bed van riet Bedje bedje, lekker…

Van tijd tot tijd gebeurt het onverwacht dat iemand ruikt als jij zo kijkt en lacht ineens begint te dansen net als jij of zomaar woorden zegt die jij ooit zei Receptie in een groot gebouw een man praat met een vrouw en ik, ja ik verlang naar jou door hem, zijn lichaamsbouw "Hee, weet je niet meer wie ik ben? Kom op zeg!" lacht hij…

Ik heb niet geleerd om te leven, ik ben eraan gewend geraakt en probeer om mezelf te zijn bij vrienden die geen eisen stellen en beschikbaar zijn wanneer ik kom of roep dat ik eenzaam ben maar met jou is het anders Soms weet ik achteraf niet of we verbonden waren en dan verdwaal ik in mijn gepeins, dan is er dus geen contact moet…

Anatomie is simpel er zijn miljarden voorbeelden van vrouwen zoals ik reproductiekamers in een stevig bekken darmen vol bouwstenen eromheen Dat is de ronde kern van mijn lichaam, mijn bestaan Twee machtige benen eronder om het voedsel te halen en een smalle bovenbouw voor ondersteunende diensten Ik ben eraan gewend, heb geleerd…

Onder mij warmen jouw handen mijn billen, jij kneedt en voelt of ze zich al spannen, we spelen lippend en likkend met elkaars zachtste huid en stellen uit te kiezen tussen voelen en aanraken, of om te draaien voor alletwee tegelijk, we branden onblusbare liefde in ons verlangen ik ril, het raam staat wijd open het is te laat voor schaamte…

In bed is het fijn ongemakkelijk liggen aan alle kanten mezelf voelend, ruim anderhalve vierkante meter huid precies passend gevuld met warme gevoelens dat ben ik, in levende lijve Het rekken en strekken van mijn rug en ledematen mag wel wat kosten aan geschreeuw om aandacht voordat ze slap mogen gaan slapen na de ontlading…

's Middags naar middag en 's nachts naar de nacht ruiken -- en altijd naar jou.…

De slaapkamer ruikt naar parfum en kruit ik waad door de kleuren van mijn kleren half op hun hangers Je bent weg, op de grond lig je dwingend met al je liefde op een foto van jouw armen om mij heen Jij, de koning, jij wilde mij koninginnig, geen ontembare krabbekat Ik heb alles weer netjes mijn garderobe ingeruimd en de andere kast…

Moeilijk wordt het pas wanneer je een idee hebt gekregen van wat liefde is: gemankeerd en getekend waar wonden geheeld maar niet verdwenen zijn de geleden schade, de boeien de schillen en de schilden die onderhuids verwoesten wat van geen opgeven weet op dorre bodems ontkiemt en van niets kan leven Je ziet haar in de ogen je…

Ze keurt de mannen, knoopt de knoopjes van haar jurk – open en weer dicht.…

Met grote ogen kijken naar al de mannen – mijn tepels terug.…

Zacht kneed jij liefde in mijn huid, je boetseert mij – goddelijk zo mooi.…

Jij kunt zo hard zijn, maar dan kus en streel ik jou – zacht als een baby.…

laat mij in haar spiegel Venus zien: zonder kleren parels of goud sta ik daar mijzelf te imponeren .....Dat is liefde, onvervalste .....liefde van binnen, schat .....Iedere vrouw die hier komt .....zou willen dat zij die had .....Nu is de tijd rijp .....omdat jij het bent .....dus pluk vandaag de dag .....voor een happy end .…

Regen tintelt op het meer speldenprikken in mijn vel ik denk jou een tel onder het gladde water weer terug Hoe snel en ver ook het stromen onder het zand liggen de stenen nog zwaar en zichtbaar zonder zelfbedrog Verzonken herinneringen komen terug Ik mis jou, onze liefde gaf zich aan rivieren mee en deelde zich in de zee ooit regent…

spiegels van het hart ze wenen of ze lachen tranen al of niet!…

Stoppelveld kafjes in de lucht droge zomergeuren populieren langs de wetering onze hooiberg op het eind daarbinnen uit het zicht ons hol getrokken en geduwd in het lange gele gras ik droom er met jou bloot te liggen als pasgeboren dieren dat is alles er hoeft niets meer we kunnen doodgaan dat is ons geheim mama begrijpt het…

Poes tegen Kater: 'Ik accepteer je niet meer als een Spetter. Voor mij ben jij nu kat.' Kater: Nou, dan ben jij Poes-af. Krijg je wel een kater...' Zo neigen mensen naar de nieuwe rage: verander als je anders bent, word ieder gelijkwaardig. Aldus verwende ontevredenen die mikken op een hetze: 'Zet de natuur op z'n kop. Verwijder…