Alle inzendingen over Te vroeg

mijn handen deed ik samen mijn laatste woord was amen daar tussen klonk mijn wensje voor dit lief, klein mensje ik vroeg geen spel, geen speeltjes geen kleurtjes of penseeltjes ik vroeg voor jou met veel plezier voor elke dag een klaver vier…

Het donkert vroeg maar bij de zee is altijd toegift van het licht…

hij neemt een loopje met mij op de rotonde - die vroege vogel…

zo'n wekker toch altijd maar vroeg uit de veren voor een ander…

Een te vroege herfst zo midden in de zomer een spelbederver…

Zingen ze dan echt vroeg ik aan de tovenaar hij schokschouderde…

winterochtend vroeg de eendjes zwemmen over niet in hun eentje…

Een stripdanseres uit Almere Moest laatst een ballet instuderen Dat heeft ze gedaan Geen stervende zwaan Was eerder zo vroeg uit de veren…

De leider voor wie Tibetanen buigen, Gaf openlijk een knuffel en een kus, En vroeg het kind, als extra stimulus, Om op zijn uitgestoken tong te zuigen. Als dit al kan, - het kind was nog geen tien - , Wat doet hij dan als niemand het kan zien?…

ik vroeg aan de maan en aan de sterren ik vroeg aan de zonneschijn waarom lieten jullie haar gaan die liefde die opnieuw begon ik vroeg aan de schemer gaven jullie wel glans ik vroeg mijn lief slechts liefde wilde geven je dat gevoel mijn zachte adem streelt je gelaat net als de jaren van daar en toen weg geslopen het stil zijn nog zie…

De laatste dagen, ze zijn aangekomen, het donkert in de middag alweer vroeg. Er zit in ieder jaar juist tijd genoeg, maar nu zou ik hem toch graag wat vertragen: Het is zo knus die schemer ‘s middags vroeg rond Kerst en Oud en Nieuw, de laatste dagen.…

nu ze niet meer wist wie ik was keek ze me beter aan ze wist niet meer waarom ze keek men zag het haar zo aan ze keek en zag iets anders en als ik haar iets vroeg zei ze steevast dat ene ja vanzelf vroeg ze niets er was ook niets meer dat ze vragen moest dan keek ze door het venster alsof er nog een verte was maar tussen dicht…

Als ik naar Oogappels kijk Eet ik graag een appeltje Want een appeltje is gezond En kijken naar Oogappels ook Het is de diversiteit van generaties In een naturel spel, wat z’n weerga niet kent Hoe herkenbaar mijn vroege jeugd tot vroege ouderdom Een feest van herkenning, maar wel met een traan!…

Eigenlijk is het veel te vroeg, om daar heen te moeten gaan. Als mens had ik het reuze naar mijn zin met lieve mensen, waar ik van hield. De hemel: een nieuw begin, maar ik weet niet wat me te wachten staat. Mensen, koester mijn herinneringen, neem ze voor altijd mee! Liefs, Van mij.…

Voorjaar ruikt haar kans en springt met knoppen vooruit in de toekomst van het licht dat weerklinkt in de vroege morgen van een nieuwe dag.…

hij met verf kon dichten ze vond het leuk en vroeg met wat voor verf doe jij dat dan wanneer ik dicht dan doe ik dat met stopverf zei de man…

Op weg naar een plek in de wereld waar het nog vroeg is.…

men kwam te vroeg de baai de boeg jij riep verhalen voor en achter de boeg te vroeg de lente te laat de winter koning koud vroeg jong te laat oud groot gebruik ruik eens aan je gevoel nee jij weet niet wat men bedoelt jij bent verneukt een kreukel in je papier daar zijn zij en ik ben maar hier de laatste de eerste de laatste…

De deuren gaan vroeg op slot! en gordijntjes dicht, als ‘t vriest achter de ruiten. Ik drink warme thee en zet zachte muziek op ’t is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot! ik neem ‘n boek dat ik lang geleden eens kocht om mijn dag in rust en schoonheid af te sluiten. ’t is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot!…

Het donkert al vroeg De dag is aangevreten Kaarsen verlichten…

Een vroege herfstwind -- maatloos tikken de takken tegen het venster.…

in de vroege zon toveren madeliefjes een teer sneeuwtapijt…

Vroeg in de morgen Koeien grazend in het land Zonovergoten…

vroeger liet ik het aan later vroeg ik het aan vroeger ontkende ik het nu…

Te vroege lente de bomen en de vogels zijn het noorden kwijt…

Broze tederheid in de lentewind wiegen de vroege bloesems…

Ik vroeg hem om zijn Dochters hand, hij stemde toe Het was een bloedbad…

De dauw gevangen In het vroege ochtendlicht Vervlogen dromen…

Toen vroeg ze mij: Is er iets? Ik zei ja: Er is niets.…

Ik vroeg aan de rivier waar je was. Maar hij stroomde verder en zei niets....…