Alle inzendingen over Witteman

Ik laat mijn woorden spreken, zonder dat ze harten breken, maar laat ze je liefde geven; Liefde: De bron van het leven.…

Mijmerend achter een goed glas wijn, denk ik aan soldaten die marcheren, aan de kracht van het geweld. En dan voel ik weer even de pijn, zie ik mensen die niet willen leren. Mensen in de ban van macht, geld. Ik weet hoe eenzaam eenzaam kan zijn, hoe 't leven zich van je af kan keren, als alleen maar de winst nog telt. En buiten, buiten…

Er is een Amsterdammer overleden, zijn dood is te vroeg en omstreden. Vermoord door kogels en messteken, is er een grijssluier neergestreken. Een grijssluier over ons kleine land, wat is er in vredesnaam aan de hand? Al is je naam Mohammed of Van Gogh, iedereen verdient 't om te leven, toch? Het valt in ons land niet uit te leggen dat…

Vlakke land met je vergezichten, met je grijze wolken partijen, met je duinen, dorpen en steden, zo leef je in mijn hart en ziel. Met weidevelden als gedichten, waar je zo poetisch kan vrijen. Met je toekomst en je verleden, oude steegjes waar ik voor viel. Mijn vlakke land, mijn thuis, waar ik leef en zal sterven, waar ik huil en waar…

Vergeten velden met vergeten bloemen, die aangeraakt worden door de wind. Tijd verstrijkt zwijgend maar kalm, en niemand die de ijzige stilte breekt. Vergeten helden die we niet roemen, liggen in graven die je hier vindt. De dood verspreidt reukloze walm, als de priester stil zijn amen spreekt. Mosterdgas dat allang is vervlogen, maar in…

Ploeterend door niet gevallen sneeuw, wacht, aan het begin van deze eeuw, de vredesactivist op wat gaat komen. Hij hoort het ratelen van de geweren, ziet presidenten die niet willen leren. Ze tellen de doden in zwart-wit dromen. Gillend ontwaken ze in de winternacht, maar er is niets wat de angst verzacht, of wat een einde maakt aan hun…

Een dikke laag sneeuw op straat, waarin ik mijn sporen achterlaat, lijkt vredig, vrediger dan ooit. Maar op vrede kan ik niet rekenen, omdat niemand die zal gaan tekenen. De vrede, weet ik, komt er nooit. Met mijn kraag omhoog tegen de wind, zoek ik vrede, vrede voor m'n kind. En dat terwijl men nog oorlog voert. De zanger op de hoek…

Door de bladeren trek ik mijn sporen, en laat ik alles achter wat ik bezat. Ik wil niet meer zien, niet meer horen, en wou zelfs even dat ik alles vergat. Maar nu, in 2005 aangekomen, zijn er, zegt men, nieuwe kansen. Ze zeggen me weer te dromen, om weer door het leven te dansen. Ik open mijn ogen, na alle pech, en durf zelfs weer wat te…

Waar de wind altijd zal waaien, je niet oogst zonder te zaaien. Waar zwart-wit het altijd wint, zelfs vóór de kleur begint. Daar ben jij: In dat land, ergens ... aan de overkant. Waar niemand je hoort, en niemand je stoort. Hoe koud is de eeuwige dood en weg de kansen die je had, die het leven je ooit bood. De kansen die jij vergat.…

Gefilterd zonlicht door straatjes en stegen, waar wij liepen, zoenden, praatten en zwegen. En waar we alles deden wat we graag wilden, na 11 maart zelfs 3 minuten lang verstilden. Ik droom van je, ik droom van je elke nacht, omdat ik thuis hoor bij jou, bij al je pracht. Ik fluister je naam, omdat ik je zo erg mis, en ik me afvraag hoe het…

Uitgemergeld door onzichtbare strijd, wachtend voor de poorten van de hel, wacht daar een meisje al 'n lange tijd en geeft de heroïne -alweer- vrij spel. Holle ogen staren leeg naar het leven, naar de kansen die het haar ooit bood. Zij heeft de moed reeds lang opgegeven, ze leeft op de smalle rand van de dood. Snuiven, slikken, maar vaker…

Door plezier en jolijt gedreven, - de drijfveren van mijn leven -, dans ik van ochtend naar nacht. Ik ben 'n zoeker, 'n dichter, met een vol hart, maar lichter dan ik van mezelf had verwacht. Ik zie het goede in elk mens en vrede is mijn grootste wens, naast een lach op je gezicht. Ik ben gewoon en ook bescheiden, laat me niet door…

Zwijgende herinneringen aan weleer, van blauwe luchten en stil geluk, vervagen snel en vallen stuk. Op je graf leg ik een roos neer.…

Langzaam breekt de zon door wolken verdwijnen stuk voor stuk Ik weet niet waarom of waarvoor maar diep in me voel ik het geluk. Een tevreden mens aan de zee wandelend over het stille strand Zorgen geef ik aan de wind mee ik hou de wereld in mijn hand. Ik heb niet veel meer nodig alleen wat jij aan me geeft Verdriet, het is overbodig als…

Als ik zonder liefde zou moeten leven zonder het te nemen, zonder te geven sterf ik liever, heeft ’t leven geen zin. Als ik zonder liefde verder moet gaan van alle emoties, alle warmte, ontdaan kent niets nog een einde of een begin. Want liefde is mijn levensbron warmer nog dan de zomerzon Liefde is als een centraal punt dat een ieder van…

Luid lachend springt mijn zoon in de golven, z'n lange lichaam onder zout water bedolven. Het kan hem niet schelen, hij heeft plezier, het leven is goed, het leven is prettig hier. Maar in Sarajevo wordt nog steeds gemoord, in Sarajevo kan men alleen nog maar haten. De stem van het geluk wordt niet gehoord, wel het marcheren van de vijand,…

Misschien heb ik wel teveel gedronken, en ben ik blind, blind voor het heden. Ik droom weg, droom van het verleden, zit ik zwijgend in gedachten verzonken. Stoor me niet, laat me vannacht alleen, laat me met mezelf zijn deze lange uren. Vannacht zit ik voor mezelf uit te turen, vannacht ga ik nergens, nergens heen. Mijn jeugd trekt voorbij…

Ik heb van je gedroomd vannacht, heb gezien hoe je naar me lacht. De tijd, de tijd stond even stil. Ik speelde heel teder door je haar, we bedreven de liefde met elkaar. De tijd, de tijd stond even stil. En al die mensen om ons heen, ze verdwenen één voor één. De tijd, de tijd stond even stil. En in je lieve ogen zie ik een licht, dat…

Een zanger zingt over kermis in de hel, de wereld stopt met draaien voor een tel. Ik huiver even, nu ik naar hem luister, buiten hult het dorp zich in het duister. Regeringsleiders die niet wilden leren, lieten hun legers moordend marcheren. Koningen, volgevreten op hun troon, ze bleven blind en doof voor de hoon. Ik kijk toe, ik zie en…

'Vreemden in de nacht', zingt Sinatra me toe. Ik sluit even m'n ogen. Teveel te vaak bedrogen, de wereld eventjes moe. Niemand die op me wacht. In het donker weggedoken, -zwijgend als het graf-, wacht ik alleen op de dag. Dat ik weer leven mag, met om wie ik zoveel gaf. Een liefde onbesproken. Eigenlijk is dit gedicht, zo juist…

Aftastend loopt ze door de nacht, op zoek naar zoekende zielen, die voor haar vallen als ze lacht, zoals velen al voor haar vielen. Een oude man op het trottoir, zijn oude ogen, ze volgen haar. Een jong hoertje in de stad, die nooit liefde heeft gehad. Ze trekt de mannen naar zich toe, iets anders deed ze niet in haar leven. Maar haar…

De weg die ik bewandel is lang en zo krom, de horizon lijkt maar niet dichtbij te komen. Ik loop door, ik zie oorlogen, de misstanden, ik tel de kruizen op godverlaten kerkhoven. Ik kijk vooruit, ik kijk maar niet achterom, dan zie ik weer al die doden in mijn dromen. Kindsoldaten die vielen in vreemde landen, die we geen toekomst meer kunnen…

Ik druk mijn neus tegen de ruit, met ogen dicht schreeuw ik 't uit, ook al zal geen soldaat me horen. Soldaten met geweren op de schouder maken het geweten van de wereld kouder. En ik schreeuw luid: We zijn verloren. Want we zijn aan George Bush overgeleverd, als hij weer eens over de wereld zevert ...dat Amerika zo mooi is en zo prachtig…

Sarah en de oude man, ik heb ze gekend, ik zag ze beiden slenteren door de stad. Waar de straten lang zijn en jij onbekend, waar een junk nooit genoeg heeft gehad. Er is eenzaamheid en ook het stille verdriet, waar de mensen onbekenden zijn voor elkaar. Wie je ook tegenkomt, vraag hun namen niet, er is eenzaamheid volop, zover als je ziet.…

Het avondprogramma werd onderbroken, Nederland hulde zich in het duister. Er werd hardop over Claus gesproken, het verstomde niet tot zacht gefluister. Men meldde mij: "Prins Claus is dood, hij is vanavond in Amsterdam overleden". Hoewel verwacht was de verrassing groot, ik heb zelfs voor de goede man gebeden. En nu schrijf ik een kort…

Zwijgend zie ik de bladeren vallen, van tak tot vloer, dat is hun doel. Kort en winderig, zo is hun reis, en bedekken bruin gekleurd de wegen. Zie mij zwijgend mijn vuisten ballen, met niets meer dan een triest gevoel. De lucht boven mij, het kleurt grijs, en ik weet: Straks wacht me de regen. Nu nog ben ik dronken, dronken en stil, en…

“Er is storm op komst’, hoor ik de vissers zeggen, en grijze wolken vormen zich boven de wijdse zee. Maar de stuurlui aan wal lijken het niet te merken, zij gaan op in God en gebod, en gaan op in werken. Dat er méér is dan dat, dat kan ik ze niet uitleggen, dat er méér is dan dat, daarvan hebben ze géén idee. Ze steken nog veel liever hun…

Angstzweet staat op uitbreken, zelfs mijn handen voelen klef. Twijfel maalt door mijn hoofd waarvoor ik altijd heb gevreesd. Kreeg ik van boven maar een teken, een beetje hulp, wat meer besef, dat men nog steeds in me gelooft, dat het nooit anders is geweest. Dan zat ik nu niet in zak en as, te wachten op wat had moeten zijn, naast een…

"George is dood", zong de zanger op de hoek, alsof het ging om de titel van een slecht boek. Maar mij deed het veel, het liet me huiveren, ik snakte naar adem om m'n gedachten te zuiveren. En ik ging terug naar 1970, ik was nog jong, ik hoorde hoe hij me 'My Sweet Lord' toezong. Vol passie liet hij zijn gitaar gieren en janken, te ver…

En de wereld is als een stervende zwaan, als wij, blind, zo door blijven gaan. Volgevreten hebben we niets te wensen, gedragen we ons als verwende mensen. Die, als was het een soort van spel, de ander méér toewensen dan de hel. En versuft, door teveel eten en drank, vallen we in een rusteloze slaap op de bank. Dromen hardop van wat we hebben…