Enkeltje Verleden Tijd

Misschien heb ik wel teveel gedronken,
en ben ik blind, blind voor het heden.
Ik droom weg, droom van het verleden,
zit ik zwijgend in gedachten verzonken.

Stoor me niet, laat me vannacht alleen,
laat me met mezelf zijn deze lange uren.
Vannacht zit ik voor mezelf uit te turen,
vannacht ga ik nergens, nergens heen.

Mijn jeugd trekt voorbij aan mijn ogen,
het lijkt allemaal alweer zo lang geleden,
zo veel anders dan nu, dan het heden.
In mijn jeugd was er zoveel mededogen.

Ik voel de harde pijn van vandaag,
het vele jachten, de stress, het jagen.
We rennen mee, zonder iets vragen,
we klimmen omhoog, vallen omlaag.

Ik kan niet zijn zoals men dat graag wil,
ik ben een dichter, ik ben rustig en stil.
Ben geen streber zoals de anderen zijn,
ik leef, voel verdriet, vreugde en pijn.

Ik denk terug, terug aan vroeger tijden,
aan het leven met een ander soort lijden.
Het leven waarin de mens nog genoot,
maar dat leven is begraven … dood.

Misschien heb ik wel teveel gedronken,
en ben ik blind, blind voor het heden.
Ik droom weg, droom van het verleden,
zit ik zwijgend in gedachten verzonken.

Schrijver: Jos Witteman, 12 mei 2001

jlwittemanhetnet.nl

Vroeger dronken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 47 stemmen 6.615