Alle inzendingen over De Hakbijl Dader

tien vingers rijk dansen toppen sierlijk over alles dat verlangt naar innerlijke rust warmte stroomt over van je handen die ik zo maar voel kussend in mijn hals gewoon prikkelend als vlinders in je buik steelt het verlangen liefde uit je handen je geeft me veel zonder na te denken ik voel het maar zwijg en geniet zoals jij vingertipt…

de weg betegelt met geluk kon lange tijd niet stuk eerst ligt alles recht dan is het opeens slecht een herinnering aan toen je kon er niks aan doen even kwam het pesten terug ik dook weg, net zo vlug weg is weer het vertrouwen opnieuw weer wegen bouwen dat duurt weer een eeuwigheid liefde kent even geen veiligheid en laat me nu niet…

Een zatte biljarter uit Aken Kon onlangs geen carambole maken Dat was best wel sneu Want zelfs zonder keu Kon hij 'm in de kroeg toch flink raken…

De natte watten van de stad hebben we verlaten. Nu wendt de van koper spattende steven zich naar het smeltwerk van zon en zee, net voorbij de Punta della D. Rechts deint een kleiner eiland met een abdij, waar Unesco tijdelijk haar kwartieren heeft, en Fontana een retrospectieve. Oorlog wisselt met vrede zoals verkrachting met gebeden. - -…

de ongesteldheid na een drinkgelag -zo noemt meneer Van Dale droog een kater- spoelt u niet weg met zeven glazen water het beest heeft u volkomen in zijn mach de dag erna: een luide jammerklach u speelt de hoofdrol in een hels theater en nimmer was uw toestand desperater u sprokkelt laatste restjes levenskrach na uren, als u diep heeft…

de scheve huisjes aan het Hoge Zand die voor geen slopershamer wilden wijken de parken met de eeuwenoude eiken een schone slaapster op het stille strand de lommerrijke lanen voor de rijken de krijtstreep van een dienaar van het land het meisje met een ijsje in haar hand dat in Madurodam loopt rond te kijken Couperus die in brons te wachten…

ik kan niet verbloemen hoeveel ik voor je voel je zit zo diep van binnen ik laat voor even de boel in een spiegel zie ik mezelf maar ik ben niet alleen want jij zit in mijn leven en mijn hart is niet van steen delen wil ik mijn liefde om te geven en te nemen heerlijk om je te kussen zonder voorbedachte systemen nee, je bent mijn hart…

In Tilburg is de SCALA afgebrand Het danspaleis uit lang vervlogen jaren Waar jazz en rock 'n roll ooit mode waren Was tegen het verval al niet bestand Ik was er ooit en zag de gribus aan: De sporen van een uitgewoond theater... Bedekt met stof, ontdaan van alle klater Stond heel de boel heel rustig te vergaan Men wilde het in ere gaan…

in pastel verf ik jou met meer kleur dan met of in zwart wit getekend lijk je schoner maar dat lijkt dus maar zo…

de wereld lijkt wel treurig met al die regen al die vallende bladeren maar wat een pracht die verschillende kleuren en af en toe een schemerzonnetje een arm om je heen voor de genegenheid die we samen maken wat een heerlijkheid zo wandelen we samen op het bladendek die onze wereld kleurt…

vrijgevochten tanden bijten zich vast in de nek van de vijand het vlees smaakt nergens naar toch spat het bloed op mijn witte blouse het vuur spat uit je ogen en brandt mij geheel terziele dood aan de liefde van mijn woorden want jij hebt mij nooit gehoord…

Een ernstig verslaafde in Dalen Kon onlangs zijn coke niet betalen Hij maakte daarbij Enorm veel stampei Omdat ie zijn gram wilde halen…

vuur spuwt uit je ogen wanneer ik je herinner aan iets dat je wel zei maar niet nakomen kon zacht gesproken telt de waarheid niet mee je sprak me woorden die belofte blijft schuldig…

fluisterend dein ik op de zee van je zuivere woorden waar niemand iets mee kan en die ik slechts kan horen het strand ligt aan je voeten die bloot wat sporen achterlaat gekabbel van de golfslag ligt de branding in mijn hart…

waarom leeft er in je gedachten een wereld die ik niet leven kan waarom zijn de bloemen anders dan ik in mijn dromen zie de kleuren die je verborgen houdt zijn niet anders dan ik ze ken je kijkt de regenboog aan flarden zodat de nacht zijn sterren heeft waarom is het nu anders dan toen wanneer we samen zo maar liepen waarom is je lach…

Het schaap is de mal van het lam De schelp is de mal van de mossel De zee is de mal van het zout Marcel is de mal van het beeld De pijp is de mal van de rook De kunst is de mal van de vondst Het idee is de mal van Christopher Columbus is de mal van het ei Het ei is de mal van de kip De mal is de mal van de mal is De mal van de mal is de mal…

Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft van zijn hele vermogen Gedeeld is zijn vreugde en dubbel zijn smart Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft minder weelde. Ja, 't leven is hard Voor wie zo sociaal is bewogen Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft van zijn hele vermogen…

Het leven op de zee altijd aan het varen met de kapitein aan boord hij was de anker in je leven wat nu wreed werd verstoord Nu dobber je maar rond niet weten wat te voelen tranen dansen op je wangen, in je hart het is nog niet daadwerkelijk realiteit alles gaat zo snel en lijkt verward Straks zal de zee betijen en stuurt je bootje weer…

De kranigste keeper van allen Liet zich steeds voor elke bal vallen Maar kwam per abuis Er één in zijn kruis Dan greep ie ze klemvast die ballen…

Deels geïnspireerd op 'Lebensraum', das Schnellsonnett van Jan Bontje waarin een geopolitieke ruimte, van de Atlantische kust tot de Pacific, door Medvedev e.a. wordt afgeschilderd als een Euraziatisch gebied van volken, levend in (vreedzame?) coëxistentie, met ergens in het midden aan de Zwarte Zee de graanschuur van de wereld, grensland Oekraïne…

eens uit het water, schudt de hond een wolk uit…

'n gevoelige beul in Veenhoven die 'n pater de schedel moest kloven zei: ' Meneer kijk maar nie want ik tel zo tot drie en dan moet u er echt aan geloven'…

Een hele avond zo'n WK herdenken Tja, 't is oud nieuws. Maar daarom fijn vertrouwd Mijn generatie, die van retro houdt Keek vast massaal, want nostalgie blijft wenken Maar blijf ik hierin meegaan, gaat aan mij Het hedendaags bestaan geheel voorbij…

Ineens zie ik haar een tot werkelijkheid gekomen droom. In een wereld verstild tot gedachten staar ik daar. Jaloers, op de wind die je zongeblonde lokken streelt. Jaloers, op het zand dat je natte blote voeten kust. Jaloers, op de zon die een stralende glimlach ontlokt. Jaloers, op de degene die in je ogen ziet wat ik had willen…

Op deze voetbalavond met de Ieren Waarbij opnieuw "de ruit" is uitgetest Is wederom een oefenpot verpest Zo valt er op 't EK straks niks te vieren Na deze afgang speelt men voor mijn part Nog liever met een klaver, schop of hart ...Na het dramatische optreden van het Nederlandse elftal tegen de Ieren heeft Advocaat eindelijk laten weten…

kopje onder, kopje boven het is moeilijk te geloven waar ik leven probeer te zaaien zij gaat naar de haaien in een wereld waar ik niet spreek van hel en hemel en ook niet preek heeft zij zelf keuzes gemaakt die mij diep hebben geraakt ze staat niet langer op kant nog wal want wat is nou eigenlijk het geval ze accepteert niet hoe ze zelf…

Een wijsgeer sprak laatst in Wolfheze: Ik denk vaak vanuit deze these: Een mens lijdt wel aan Zijn aardse bestaan Maar mag er in wezen graag wezen…

De parfum die je draagt ruik ik nog immer als is het lang geleden dat je simpel bij me was De warmte van je zijn en de kou van je huid - hoe hou je het uit – Samen zijn is zo fijn Je armen en de lange benen een navel als kersje op je buik hoe zou het morgen zijn als ik weer je parfum ruik?…

Waar wreed vertrokken muilen zich achter prikkeldraad verschuilen. Waar brandend bommenluchten gillend langs de hemel vluchten. Waar splinters 'hoop' verscheuren en vlammend rood de aarde kleuren Waar blinde ogen in verwrongen lijken zielloos naar de hemel kijken. Rest, het slagveld van de dromen zal 'daar' ooit een eind aan komen.…

Als ware de zin door regen minder zichtbaar dan strepen maakt bloed slechts herkenbaar daar waar was gevaar Geen litteken achterlatend toch pijn en hatend kippenvel op de huid en pijn, zonder geluid…