Alle inzendingen over John de Bever Fan Site

Meneer De Waard berichtte in de krant dat wiet terrein wint in Amerika: Ze stoppen het zelfs in de chocola! Dat is legaal. Wat is er aan de hand? Spreekt men nu echte liberale taal, of zijn de verkoopcijfers cruciaal?…

O titelroas sa moai giel, wol dei omwuolje, net ofkuolje, yn myn tun sa n tsjep gehiel Titelroas do jowst mei ljocht, yn it betiide foarier, do makkest mei o sa blier, krij fan dy gjin nocht Titelroas ik jow omtinken oan dei, Els foarier wer opnei, Do bist in giele tekken, Gjin ien kin dit ferbrekke Vertaling NARCIS O narcis…

Een registratie van deze opening is zondag 8 juli de hele dag terug te zien op de OBA-site.…

dan ga ik: The king sits in Dunfermline toun, Drinkin' the bluid red wine '0 whaur will I get a skeely skipper, To sail this ship o' mine?' En de blije groep gaat schreeuwen en klappen Ja! dat is zij! wat kan ze dichten! Het is niet van mij! het is ene Schotse ballade, Sir Patrick Spens!…

Vandaag ga ik Niek Kalberg weer vervangen. De reden is, dat ik mijn pen inklim: Ons Niek (voor hem ben ik dus interim) Heeft aan een wilg zijn dichterspen gehangen. Nu is er op die dag een vacature, Wie zorgt ervoor, dat dat maar kort mag duren?…

De weemoedige Weense weende hete tranen in haar danspartner’s hals net toen het erom ging verpletterde hij haar ~ als een wals.…

Bakkerij Plum maakt elk jaar zo tegen Kerstmis van die lekkere zeer voedzame met extra amandelen sukade, rozijnen en krenten in rum geweldige puddingen. Warm opeten- jammie, jammie!…

Zullen we opnieuw beginnen de oude koeien uit de sloot vergeten en vergeven zodat we in het nieuwe jaar alleen de goeie dingen van elkaar nog weten? Zullen we opnieuw beginnen elkaar de ruimte geven voor een eigen leven elkaar in mildheid niet ontzien elkaar van harte troosten bij verdriet en pijn zodat we beiden kunnen worden wie…

Het vijanddenken moet even oud als de eerste stammenoorlog zijn en gekoesterd wantrouwen is al eeuwenlang oorzaak van ’t venijn dat complottheorieën doet smeden ja, oog om oog en tand om tand regeert nog steeds met strakke hand leren we dan nooit van het verleden? Maar gelukkig is er wereldwijd protest tegen de zinloosheid van doden want…

Een beerput vol met beren 20 tamme die 30 wilde kunstjes leren. Verzinnebeeldt de neergang van de rede en de vrede die eindelijk zijn plek vind. Speelsheid overwint !…

elke kale tak vibreert in stil vertrouwen dat de lente komt…

Toverhazelaar nu alles kaal en grauw is bekent hij kleur…

Ik wil alles voor je zijn je beschermer en je trooster je stoere rock en rollster je koffie en je kan de brede sterke man op je favoriete poster. Ik wil alles voor je zijn de noten op je zang de pukkel op je wang je uiterste datum en je fatum het vele dat je veelt de sherry-tomaatjes die je teelt je la, je mi, je do je piccolo, je gigolo…

Woestijnzand brengt de wind mee en verhalen van kamelen en komt de wind uit andere tijden dan vertelt hij van ’t heftig strijden van ridders en kastelen. Soms moet je goed luisteren naar het zachte fluisteren dat in de blaadjes van de bomen leeft en de stilte van de wind maar al te graag zijn stem geeft. Dán gaat het over echte liefde…

Die zoete pijn die mij doet lijden moet ‘afscheid nemen’ zijn ; ik weet geen raad met het plotseling besef van intens verbonden zijn. Zó vanzelfsprekend waren wij samen dat onze harten ongemerkt verstrengeld zijn geraakt, nu onze wegen scheiden stroomt een stil gemis dat raakt aan wanhoop uit barsten en scheuren die ons uiteengaan…

Zij was zeker niet ‘de vrouw van zijn dromen’ toch droomde hij elke nacht van haar er was iets in haar blik waardoor hij dacht : ‘Hé, dat ben ik!’, zij was als een spiegel waarin hij het beste van zichzelf zag. Zij was zeker niet zijn ‘ideale vrouw’ toch idealiseerde hij haar elke dag, schreef haar eigenschappen toe die haar steeds…

Vlak naast de kruiden staan rijen specerijen - nooit grijpt ze mis.…

Wie zijn kussen ’s morgens kust goed geslapen uitgerust heel gewoon als eerbetoon voor het dragen van zijn bol ’s avonds laat nog boordevol zwaar van zorgen en gedachten na een nachtje overnachten leeg en helder, licht doet niet meer dan zeer zijn plicht.…

na schooltijd rook ik het strijken van overhemden en thee die jij mij schonk ik smaakte de geborgenheid van warmte die ik dronk bij vuurhaard en gezelligheid je boog zo zwaar in het strijken van die stapel kleren je mond bewoog niet snel maar kon mij toch bereiken jouw dagen telden teveel kruimels die je voor het vallen al wilde vegen jouw…

daar op het hoge duin heb ik je ontmoet starend naar de avondzon op je haren lag een gouden gloed de horizon was vol van vermiljoen de zee doorsneden met een gouden spoor weerspiegelde zich in je ogen ik keek je aan geraakt, gepakt, bewogen de weerspiegeling drong in mij door de duinpan vulde zich die nacht met gloed met sauzen, spijzen…

de geboorte is de invaart in het leven en tegelijkertijd wordt ongevraagd en kostenloos meegegeven de voorbode van de uitvaart van de dode…

de vader bewaakt zich als een fort een bastion van spanning en van dreiging mijn pijlen buigen krom nog voor ze zijn geschoten mijn boog is reeds verdord nog voor hij is gevormd en zinnen breken af nog voor ze zijn gesproken mijn woorden zijn te kort om vader te verstoten…

herinneringen kleven aan dit huis van vrienden hun worstelend leven deed plafond en bodem vinden het vechten klinkt nog van de wanden en echoot klanken van gebroken handen ik sla driftig op hun ruit en schreeuw mijn pijn uit gebroken handen slaan terug plafond en bodem vielen vlug…

een zomerse zon bedekt mijn land waar klaver huist en bijen vangt waar in de koeiebuik gras ontspint tot mest in dampende klodders door koeieanus uitgedreven op het land wordt neergeplet in koeken ter vertering aan het land wordt teruggeven oh nederland oh koeienland je bent door koeieplakken overmand zo vruchtbaar bruin in 't zonnetje…

de stengels als navelstrengen verbonden mer de zomeraarde wiegen ruizend ritselend de rijpheid van de korrels in de korenaren de molen scheert met zacht gezang van wind en zachte glans op wieken het kaf der blonde koppen van het koren en voorproeft de instroom van de oogst met ronde slagen het gulle graan tot meel vermalen voedend de…

mijn toekomstige gedichten zijn nu nog ongeschreven maar ik voel ze in me leven als volhardende intentie met het hevige verlangen op te lichten tot presentie tussen het toetje en de vaat is bijvoorbeeld zo’n moment waarop het woordenloze woord ineens precies zijn letters kent de deur naar het onzegbare staat dan even op een kier en leegte…

toen God nog geen verhaal was Eén en helemaal alleen geen protest of reformeren geen noodzaak tot bekeren geen moslim of geen jood wenste toen elkander dood geen paus, geen kerk want Liefde was énig werk toen God nog geen verhaal was geen vervloeken, huisbezoeken geen kruistocht, geen jihad geen duivel of zwart zaad slechts Onschuldig…

alsof het bakstenen waren gooide de dichter met woorden schelden en vergelden het enige wat telde omdat hij geen roddelblad zelfs geen herfstblad voor de mond nam werd hij toegejuicht voor zijn nietsziende eerlijkheid zijn recht voor de raap voor de stoom uit zijn oren kreeg hij applaus en bis bis nogmaals maar elk eender…

warme lucht ontvlucht de staart van de stofzuiger ficusblaadjesdans…

een werveling van woorden schiet ongrijpbaar door hem heen als hij haar foto ziet haar naam ligt op zijn lippen hoe iets wat bijna voelbaar op je handpalm ligt als je kijkt je steeds weer kan ontglippen vertrouwdheid vertaalt zich in gemis tot als een geschenk een flard van een gebeuren zich ontward en hij weer heel even bij haar is………