ALLEEN & VELEN

alsof het bakstenen waren
gooide de dichter
met woorden
schelden en vergelden
het enige wat telde

omdat hij geen roddelblad
zelfs geen herfstblad
voor de mond nam
werd hij toegejuicht

voor zijn
nietsziende eerlijkheid
zijn recht
voor de raap voor de stoom
uit zijn oren
kreeg hij applaus en bis
bis nogmaals
maar elk eender deuntje
gaat na een tijd vervelen

tussen kilo’s scheldkanonnades
stierf de dichter
verbitterd en alleen
niemand kon hem velen

Schrijver: john van der drift, 31 juli 2009

jeeceedeehetnet.nl

dichter

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 75