Alle inzendingen over lichaam

Door daling der dagen drijft doorgaans de donkere desem dwars door dunne en droge derma Dwaalspoor doorheen dikke donderslag darmen druipend door duistere depressie dagen Doe dan driemaal daags dertig dure dragees deskundig en degelijk dooreengeschud Danwel dertien druppelsgewijs deponeer de doos daar in 't depot…

Toen ik een kleine jongen was ging ik 's avonds liggen tussen de koude lakens. Mijn bed was groot en wijd als de wereldzee, daar lag ik lekker als een opgerolde slak. Maar later werd mijn lichaam groter en harder, en wanneer ik nu mijn benen strek dan slaat mijn harde hoofd tegen de planken. O, ja wanneer je groter wordt stoot je je hoofd tegen…

Mijn geschaafde knie bloedt, ik blijf ernaar kijken -- zo mooi rood is het!…

Het lichaam is een eenzaam ding met plasma, beendermerg en smeer en kleine holtes vol geheim en drie, vier klieren voor plezier. Het kreeg twee handen voor iets liefs, maar zelfs twee handen zijn alleen gehoorzaam aan het protocol van een of ander kolderdier. Een koningsvaren heeft nooit last van blinde onderdanigheid, maar halzen willen…

In de sportschool heb je rekkelijken en preciezen Normaliseerders en optimaliseerders Kortom vetkleppen en juggernauts Het postmoderne heeft geen plek waar De lijven het ijzer nog voelen spiegels exact en bepalend Keurslijf en houding bewaken Men gaat af en aan sleurt de kar Een rondje en wankelt naar huis toe Om te eten te slapen genezen…

Discussie laait weer op We dachten het is passé Geen item meer vandaag Abortus is accepté Baas in eigen buik roepen vrouwen weer in koor Mannen hoor je weinig Al schrijven ze er wetten voor Bolle Dolle Mináá’s Waarom was je bij de daad met vrijwillig ontvangen zaad even niet de baas?…

Ik ben in bergen geboren Uit gletsjers gespoeld Van mijn bossen geen sporen Geen groen of hout meer gevoeld Ik ben aan stromen ontnomen Loop als man door de steden Ver van wijkende zomen Akkers als vierkante kleden Ik ben verdwaald ben te oud voor dit leven Horende doof voor het zomers alom Naar zee met de steven, niet meer Naar…

lief lijf elke ochtend trek ik jou aan de pasvorm iets te strak je bent strijdtoneel van milde ziekten tijdelijke oefenruimte voor gierende gitaren en steeds vaker klassiek geschoolde strijkkwartetten alles wat ik nu lees heeft iets tijdloos Dante en Milton naast het sportveld hangt een verlept affiche ‘Jezus komt terug’ een hond loopt…

Ge weet, de heelkunst is van alle tijden En als cliënt in dit genezensuur Wil ik een kleine meditatie wijden Aan zietekiemen zonder wellnesskuur Bij ons is heelkunde op Kos ontstaan Hippocrates brak er genezend baan Nu treft men enkel witte jassen aan Geen doekoen of mwandishi of sjamaan, Tussen ons gezwegen en gezegd De wonderdokters…

Is hij onzichtbaar, anonieme burger die vergeten is zijn nummer te trekken bij de Apotheek voor zijn medicijnen hij heeft geen haast het beste gedicht van de dag ligt onder zijn bed te dromen volgt hij de dag aan de rivier als hij de groene gracht oversteekt vol goede moed in burger kleren er is niets meer in de mode zijn leeftijd zit…

Op herinneringen drijf je naar de zee via de rivier die men het leven noemt alsof je in een lied van Bob Dylan bent gaan wonen je trekt de zoete lakens over jouw verlangende borsten op de achtergrond klinkt muziek uit de oude transistor belangrijk dat je het nu gaat voelen, die gouden toverdoos nu je bent afgebeeld op een schilderij van Picasso…

Eén ding is zeker deze plek is geen blijvertje Het raderwerk zal gaan haperen De wouden van mijn longen zullen vroeg of laat verzuren Als tiener was ik al bang voor de dood en steeds de vraag Wie ben ik, wie ben jij? Zijn we fantomen van onze eigen opera? De boeddha zweeg bij vragen over het zelf Alles is vergankelijk zei hij Voor ieder…

(geboren worden – leven - sterven) lichtsporen die klonteren tot blote voeten in vette klei de Melkweg wapent ons met hagelwitte tanden we planten een vlag in dit pak van vlees en bloed en klampen ons vast aan aardse gewoonten lichten het roestige anker alleen voor poëzie, liefde of de dood…

Thuishaven van de geest Van oude pijn de archivaris Oogluikende streler Stil of spreekbuis van verlangen Drager van een hazenhart Witwasser van blinde vlekken In deze tempel zonder godheid Buig ik diep voor jouw wijsheid…

Mijn heldere krachtige geest temde het innerlijke beest en heerst nu als majesteit; sterke, strak gespannen spieren die mijn nobel lichaam sieren vieren mijn vitaliteit. Kracht om stevig in het leven te staan, kracht om helemaal los te gaan. In mij brandt een vurige zon, welt een duisterdiepe oerbron vol onbezonnen dromen; vol ongetemde…

We stapelen ondergronds wat de geest niet verdragen kan Schaamte en zelfverwijt ook dingen die ons bang maken Tektonische pijn onder glooiingen van vlees Waar hebben we ze begraven: de dromen de beloften van het onbegrensde Waar is de onbevangen blik van het pasgeboren kind Wat als we tevergeefs wachten op een renaissance Als…

Vijf haiku’s n.a.v. een reis door het lijf: (voorhoofd) oude indiaan rookt op de hoogste springplank stoïcijns een pijp (aangezicht) regenbooggezicht witte wolken in mijn keel een vlieg in barnsteen (huid) een Bambi beeldje dat roze of blauw verkleurt als het weer omslaat (hart) in een kleine tent doek van tabaksbladeren…

Overdag doe je dingen in de wereld ’s Nachts in een droom ren je naar de horizon Wapper je je armen omhoog en omlaag In gedachten kun je als een lange sliert Door het sleutelgat of door het oog van een naald Je stijgt met enige schroom op En voelt de duizeling terwijl je uitdijt (alsof je lief je voor het eerst kust) Je overgave is…

Op Coenraedts snelgedicht wat commentaar... Maar laten we ècht bij de jeugd beginnen Geen vette dikmakers in de kantine Op school vond ik dat altijd ook zo raar Docenten werken zich een slag in d'rondte En zien met lede argusogen aan Dat frisdrankautomaten blijven staan Voor steeds meer leerlingen met dikke konten De welvaart…

Lief lichaam Van geboorte tot dood Leef ik in jou Soms voel je log en zwaar Soms als een open ruimte Van Gogh schreef Dat hij geen dubbeltje Om het leven zou geven Als er niet iets oneindigs, Iets dieps en werkelijks was Dit palet aan schoonheid En gruwelijkheden Op dit canvas vereeuwigd Met onstuimige penseelstreken Is het genoeg…

Lichaam Wat ben ik met jou verweven Je laat me niet los Wat blijft er van mij over Als jij straks verdwijnt De plek waar we naartoe gaan Daar komen we ook vandaan Noem het geen niets of nergens Want uit niets kan nooit iets ontstaan…

Ze wandelen heel gemoedelijk voorbij, hun seizoen is een apart seizoen. Ze hebben geen behoefte aan een wandelstok, ze gaan met een reserve aan kracht begonnen in de de winters van hun jeugd. En als ze stilstaan om naar iets te kijken staan ze zonder beven stil; de zon maakt van hun oude, montere, blote benen iets bijzonders als een pose…

Lichaam Vertel me jouw verhalen Zing de ballade van mijn weifelende handen Klapper mijn tanden Ril me los uit permafrost Rol de stilte op Huil de steen uit mijn hart…

Wij zien elkaar graag, jouw grote neus, mijn wijnvlek -- versmaden we niet.…

Ik voel me af en toe ’n wrak Lichamelijk klaar voor de sloop Maar dan spreekt m’n geest En geeft het lichaam een duwtje En dat zijn duwtjes in de goede richting Zonder navigatie vind ik ook mijn wegen En mijn wegen zijn talrijk en kleurrijk Ik blijf nog steeds door de bomen het bos zien Want mijn geest is niet alleen gewillig maar ook…

Wie veel water drinkt die verdrinkt veel verdriet!!…

't Was blauw, niet het blauw van vergeet-mij-niet, Bescheiden, zwijgend en bleek; Ook niet het blauw van lobelia's, Aan d' oever der rustige beek. 't Was ook niet het blauw van de zomerlucht, Schoon dit van de hemel vertelt, Zelfs niet van de lucht in het meer weerkaatst, Waar 't zacht in de golven versmelt. 't Was vreemder…

Er spartelen vogeltjes in het blauw van je ogen geen twee dezelfde Ik roep ze ik lok ze probeer ze te pakken tevergeefs Ik zoek wat veren dons een snaveltje pootjes een staart bouw daarvan een vogeltje Bijna ----------------------------------------- uit: 'Het depressionisme', 1988.…

Wij willen graag, zoals bij alle mensen, graag recht van lijf en leden zijn. Dit is een nutteloos verlangen, het heeft zo niet mogen zijn. Maar al zijn we ook gebrekkig, we hebben vele gaven, die we heel graag willen tonen. En al lijkt het niet zo leuk, bezie ons als personen. Soms wil de linkerhand niet mee, maar we hebben ook een rechter…

Kom je mee mee naar huis mee naar mijn huis Dan laat ik je mijn strohalm zien mijn woning zien mijn ogen zien waar ik in woon Waarom vraag je mijn naam waarom vraag je waarom Kom dan laat ik je mijn naam ook zien mijn naam waar ik in woon…