Alle inzendingen van Iris

Dag oma Tot ziens In de hemel Misschien in mijn dromen Met af en toe een kleine traan Denk ik terug met een lach Aan "wil je nog een chocolaatje?" en Kruisjes op mijn voorhoofd Altijd liefde om te geven Wijze woorden waren er genoeg De hemel is met u een stukje rijker Ze zeggen afscheid hoort bij het leven Maar is afscheid niet een…

Hoe hij zich ingroef. Hoe hij dan lag te luisteren tot de zon de nevel doorboorde met licht. Hoe het dan spatte uit duizend geweren, hoe de vogels verbloedden in het klaprozenrood. Papavers. Een veld vol papavers. Zoveel schrijnende wonden. Zoveel gloeiende ogen. Zoveel aarde ontwricht. Nooit sprak mijn vader van dood. Jaren later…

Als ik er niet meer ben deel me dan uit als brood onder de levenden en weet... tussen de klaproos en de korenbloem stond ik te wuiven als graan gedenk mij wanneer de halmen rijpen of als de leeuwerik ten hoogsten hemel stijgt aanhoor de elegie van pijnboom en plataan denk hoe ik was genegen het zachte oeverlis onthou de vuurdoorn…

De goudvissen zwemmen honderd rondjes in hun kom. Wij lachen samen wat, een voor een. Aan de muur hangt een kleed van geweven pampagras met vogels in raffiakleuren. Iemand heeft ze ooit horen zingen, maar we zeggen niets. Voor je het weet wonen er woorden in de leegte. ------------------------------------- uit: 'Hollands Maandblad',…

Die maandag is blauw. Daarna lijkt alles even nooit geweest. Ik wacht tot ik droom over sluitertijden, ruitenvloeistof en gekleurde waaierstaarten in een zwarte oceaan. Dan kruipt alles door één kanaal naar buiten. Ik open mijn rookgordijn en lig gespleten over twee kussens verspreid. ---------------------------- uit: "Hollands Maandblad…

Lichaam, Dankjewel. Ik heb je laten vallen, Samen zijn we opgestaan. Lichaam dankjewel, Ik heb je bedrogen, Tegen je gelogen. Jij liet me de waarheid zien. Dankjewel, Voor herstellen keer op keer. Ik heb je pijn gedaan, Maar jij heelt alle wonden. Lichaam, Dankjewel. Toen liever zonder jou, Nu lief ik jou het meest.…

Alleen maar alleen, Ik mis mezelf nog het meest Want al die tijd, Is dit nooit mijn thuis geweest Kamers veel te klein, Te klein om echt te wonen In een hoekje van het bed, Hoop ik ooit thuis te komen Geen warm gevoel in huis, Geen ruimte echt te binden Denkend over toekomst, Hoop ik ooit een thuis te vinden…

Liefde is de reden dat ik ben, dat jij bent, dat wij zijn. Liefde is wat ons bij elkaar bracht en waarom we hier nog zijn. Liefde maakte leven. Liefde maakte alles. Liefde is de wereld.…

De brug, Waar ik net naar beneden heb staan kijken, Waar ik net had staan twijfelen, De brug die ik niet meer wil zien… Het water, Waar ik nu naar sta te kijken, Dat ene jonge eendje, Dat zijn moeder kwijt is. Ik, Ik die weg wou, En nooit meer terug wou, Zie nu dat het zinloos is. Het leven, Dat moet je niet beëindigen, Je moet…

Alles wat ik wilde zeggen, Dat heb ik je gezegd. Alles wat ik wilde dat je weet, Dat weet je al. Alles wat ik wil, Dat je nooit vergeet, Dat heb ik je gezegd. Ik mis je.…

Zoveel van jou weet ik niet. Maar wat ik weet is dat ik iets voor jou voel. Zoveel van jou zie ik niet. Maar ik zie je de hele dag voor me. Zoveel van jou hoor ik niet. Maar de hele dag hoor ik je in mijn hoofd. Zoveel van jou ruik ik niet. Maar jou geur ruik ik overal. Zoveel van jou voel ik niet. Maar ik wil je hand als bescherming. Al mijn…

Sneeuw die niet wil komen 't is alsof 't geen feest mag zijn toch zag ik twee witte poezen in hun wollebolle pracht 't leken echte siamezen witter kon niet zachter mocht niet wie de poezen wil genezen van hun wollebolle pijn kan de wolken overlezen ergens heb ik nog een bezem ja... misschien valt sneeuw vannacht...…

Toen ik werd geboren was het hoog seizoen voorbij maar op de zolder lag het graan in korrels bij elkaar zo weet ik dat het ooit bestond het koren. Wat van papavers overbleef werd gloed bij avond, vroeg ging ik houden van rood nog eer ik wist dat deze kleur zou kleven aan mij zoals ze kleeft aan vuur en dood. Want allen zijn gegaan…

Ik luister naar jou, heel stil en onbewogen. Als jij bent uitgepraat.. zie ik de harde waarheid onder ogen. Je praat niet meer.. Zwijgend zitten wij bij het vuur, in doods-afwachting... van jouw stervens-uur. Ik huil om de harde waarheid. Je troost mij, en zegt: de laatste minuten ben ik blij dat ik leef, en dat ik niet alleen leef.…

Soms word ik gek Gek van mijzelf Gek van de mensen om mij heen Gek van niemand Maar toch van iedereen Gek door de dingen in mijn hoofd Gek door alles wat er rondspookt Gek door mijzelf…

we gaan we gaan, het afscheid komt er strakjes aan de tranen prikken in mijn oog ik veeg ze met mijn zakdoek droog we hebben het zo leuk gehad ravotten op het speeltuinpad kattekwaad en spelletjes maar nu is het dus wel welletjes ik zeg je gedag en gedoeg is het niet te laat en niet te vroeg? ik wil je graag morgen weer zien maar dat…

zondagmorgen met al haar tijd voor mij alleen. Ik smeer een broodje, kook een eitje en hoef vandaag eens nergens heen. Het bos neemt mij in haar armen, brengt mijn rauwe ziel tot rust en ik voel hoe na een tijdje de warme ochtendzon mij kust.…

zo heel af en toe valt er al een, een denneappel, een eikeltje en zelfs een berkenblad. Heel stiekum fluistert de herfst al tegen de zomer: jij hebt je beste tijd gehad.…

Nooit gaat het zoals je zo graag zou willen... Nooit zit het een keer mee. En alles kropt zich steeds meer op in mij. M'n tranen lijken net een zee... Altijd als ik denk dat het een keer goed gaat, Gaat het net weer anders dan verwacht... Verdwijnt de zon weer achter die donkere wolken. Weg is weer dat gelukkige gevoel met al haar pracht…