inloggen

Gedichten

1931 - 2015

gedicht (nr. 5.252):

Een veld vol papavers

Hoe hij zich ingroef.
Hoe hij dan lag te luisteren
tot de zon de nevel doorboorde
met licht.

Hoe het dan spatte
uit duizend geweren,
hoe de vogels verbloedden
in het klaprozenrood.

Papavers. Een veld vol papavers.
Zoveel schrijnende wonden.
Zoveel gloeiende ogen.
Zoveel aarde ontwricht.

Nooit sprak mijn vader van dood.
Jaren later werd hij begraven
met de schreeuw in zijn keel
die zijn leven zozeer had verkort.

Papavers. Zoveel papavers.
Mijn ogen verkennen de Westhoek
met de angst om mijn vader
in elk beetje rood.

-----------------------------
uit: 'Amplitudes', 1992.

Schrijver: Iris Van de Casteele
Inzender: gdg, 16 juni 2023


Geplaatst in de categorie: landschap

4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 4.051

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
catrinus
Datum:
18 augustus 2023
prachtig en ontroerend gedicht een soort van 'Flanders Fields'van John McCrea, maar dan ervaren door een vader en bekeken door z'n kind.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)