Alle inzendingen over landschap

Vlieg met me mee ontsnappen aan het alledaagse de wereld wacht Hoe uitnodigend het is om te kijken met het hart naar een landschap dat zich uitstrekt met lagen van zachte kleuren en texturen Tijd lijkt ontzettend langzaam te gaan zowaar stil te staan in deze puurheid. Heerlijk genieten met alle zin- tuigen in een omgeving waar ik dwaal…

Op 't kunstgras van de blaricummermeent bij een beboste dekzandheuveltop met zicht op het smaragdgroen van 't eemmeer de bijvanck tafelberg en stichtse strand de dode hond, kwadrant en muiderzand staat hij met puttersclub opzij te staren die gooi- en smijtwerk eemlander uit baarn zijn blik gevangen in de laatste stop voor 'n…

Op mijn startscherm een foto waarop de einder richting Katwijk, de bocht Ervoor een hondenoppasser met zeven honden die lekker vrij lopen daarachter wij, met z'n drie, maar niet op de foto Jij draagt die wollen pet en hij denkt waar gaat dit naartoe ‘k Wist niet dat ik zo zou genieten van dit uitzicht toen ik hem nam, ‘t strand…

tijd verslijt bergen van graniet steen wordt zand deemoedig wijkend voor het veenmoeras nieuwe levensbron op de afgeronde horizon…

volg het geëffend pad waar onuitgesproken woorden de voetstappen dempen waar ontluisterende bomen en linten van zwijgzaamheid onvoltooide zinnen vormen achter de hoge heuvels van misplaatste trots bepalen leestekens de grens juist daar in het land van zeggen en schrijven spreekt men de taal van dichters...…

Ver afgedwaald van de zee heerst zij over les lacs salés Getooid in zacht roze wit en blauw knispert deze koninklijke kristallen vrouw Een geurig paars lavendeltapijt omringt haar lacs roses waterrijk Odin en Helios haar bovenaardse goden-vrienden op de knieën de sauniers als scheppende bedienden Un roi flamant rose vliegt rechtlijnig…

De Brug als verbinding Tussen Zuid en Noord Met de Toren als peiler en Vervolgens 't Slot De Toren als bruggenbouwer Tussen hemel en Aard'. Daar je nooit echt weet of de Ander bestaat Zowel Brug, Torens als 't Slot bestaan; skyline Zaltbommel, hoog uittorenend Boven die soms woeste Waal >>> Fictie kan herstellen Dus rechtzetten…

Ik zie, omringd door stenen, door jouw ogen Een grafkamer van wel tweeduizend jaar Ik ken ze wel, toch kon ik 't niet geloven Hoe is het mogelijk, wat deed hij daar Was er geen Barinees die 't licht kon doven Te veel respect voor doden meegewogen? Ik ben een Baarnaar en geen Barinees Als Tukker ben ik niet in Baarn geboren Ik woon en…

In oranje licht zoemt ’s nachts heel het wijde land: het gasveld staat aan.…

in kleurenhoutsnede zonder titel varen we door een stroomlandschap we zien stormschade in olieverf op doek we kijken naar de zwarte golfbreker basalten wachter aan zee op doek hoe het water beschrijven haar tinten haar tonen met blauwzwarte inkt de schittering van zilveren strepen onder een tere witte lucht hoe…

Je stelt je op een weg in als een liniaal, maar rijdend door het landschap van Noord-Frankrijk geven de kaarten alle van bedrog blijk: wij ronden bocht na bocht - maar verticaal, waardoor wat ons omringt te kantelen lijkt als wij de hoeken omslaan naar beneden. De heuvels openbaren zich allengs als treden. Een trap die om en om naar aarde en…

ik herken de sporen in het akkerland de ijskoude winter die er heeft gezaaid ze droeg koren, tarwe en werd verfraaid nu heeft ze alleen hem als onderpand in haar kamers huist men al dagenlang waar geveegd werd op het vergane tapijt dat mossen, en menig paddenstoelen slijt en dichte mist had als enige behang mistroostig oogt mijn bewonderde…

Een klok slaat aan de overkant. 't Is laat. Je telt de slagen niet, je kunt ze dromen. De jaren lopen, denk je, ook wel zonder dat. Tot hier was er een weg. Die eindigde in wat. De Dordtse Kil, de Rijn, de Nijl de Lethe, Deze omgeving is in wachttijd opgelost. Je hebt de laatste pont gehaald, voorlopig. Vroeger ging die precies om middernacht…

wit is de jurk in het stille ochtendlicht wit de wapperende vlag uit de kapot geschoten muur wit de woedende knokkels van de gebalde vuist wit de gevangen geesten in een web van rokerige mist wit is het gelaat dat in de ijle verte staart wit het roerloze doek dat leeg op beelden in pigmenten wacht wit is de razende storm die…

zachte regen beroert de delicate schoonheid van huiverende kersenbloesems op ranke twijgen wiegen witte vogels wij lopen uit de langgerekte dag jij fluistert dat we voor geluk zijn geboren de bergen hullen zich in wolken…

Over afstand gedragen geen geluid, geen grenspalen langs wegen met snelle schreden het beter horen achtergebleven een gewillig oor laat zich graag aanhoren hoewel het vaak anders betaamd niet zozeer de harde woorden daar ‘t hoorbare te wensen laat stilte gelijk kleurloze bloesem is aandacht dat vroeg ontwaakt eenmaal een rijpe kers…

Op Google maps zocht ik het Nyosmeer De stikvallei in centraal Kameroen Ik liet het staan, ging toen iets anders doen Weer terug op maps stond er geen letter meer Wel stond het continent leeg op de kaart Een grote olifant die mij aanstaart Met huidplooien - er stonden namen in Sudan Egypte Tsjaad Nigeria Zuid-Afrika Malí Congo-Kinshasa…

Ooit in een ondenkbaar ver infinitum onder gaia's taiga in galactica dwarrelden microscopische nonspecies van darwin en crusoë in de wereldzeeën wortelden zich als outcast vast in miljardenvoudige neuronen in de spermatozoïdenrijke tussenwervelschijven der gigantomammo's, in het mineralenrijk der algen in ongenaakbare toppen der…

Onheilsprofeten laten u weten dat ons landje verdroogt Het grondwaterpeil zakt Aardappeltjes verpieteren De bodem is craquelé Gebroken poten bij het vee Rijn en Maas worden wadi’s Schepen met roestige ribben liggen vast in droge gracht Getuigen van vergangen tijden waarin handel welvaart bracht Zoute kwel rukt op Grachtenpanden scheuren…

Lucht en zee en strand verdwijnen in grijstinten. De man en de hond, zwarte stippen in front, zorgen voor de vaste grond.…

in het verrafeld landschap aan de rand van het bestaan zweeft een gier om de dode ontdaan van het zware pak gaf de dood hem vleugels verdwenen verten van zwervende gedachten de tijd met duizend wijzers uitgewist in de horizon in de open levenloze ogen het stukgehamerd hart staat het landschap geschreven laat in teisterende wind…

Ik zat in de trein En las de gedichten van ieder Sloot m'n ogen en vroeg mezelf af waarom ik ze las en hoezo overdacht wat dit wel was Keek uit het raam toen en zag de bomen als de gedichten, de sloten ertussen, gedichten als weilanden als donkere wolken dan weer electriciteitspalen Als een gezellige bossage, een kale industriewijk…

Bomen als gebouwen. Geen beweging van wind. 'Wij staan hier op vertrouwen, vertaald in groei - al jaren.' Geen vogel laat zich horen. Vertrokken naar akkerland. Geniet van zijn conditie vòòr de kou straks toeslaat. Roerloos ontvangen de bomen signalen uit een oorlog... Zenuwachtig gefluister. Ineens knapt er een tak... Toeristen op…

landschap was jij hier ademde jij hier niet was jij niet onbegrensd? landschap van sterrenfonkeling sluimerende bomen bergtoppen in mist gehuld landschap van gekleurde wolken moedeloze hemels drager van mythen en sagen landschap van haver en rogge eindeloos ontvouwen van nabije dingen en verder weg landschap was jij hier ademde…

De rimpelingen en de sporen, de verten in de horizon verloren het steeds veranderende van 't strand, de zee, dat neemt het oog, de lens voortdurend mee Ze zijn daarom zo blij als 't zand er vers en eventjes gaaf uitziet dat laaft het oog, biedt rust, een overvloed van vree…

Stenen hebben een hart van brand. De tweede regel is verdampt in wind zo hard dat ik in elke hand een steen moet dragen staand op de kraterrand. De eerste regel ging verloren in mist boven de weg, rook- slinger door het land. Vuurslag, geweld van vallen. Ontelbaar maal toeval, gestapeld wegwijzer naar meer, verder, altijd dezelfde afval…

In de hoekjes van de ogen huilt het Zienderogen werd de winter een keel Het is de keel van de winter die krast De brem op de akkerrand lijkt bevroren De brem op de akkerrand leek geelzwart Winter hurkte als een kraai op het dak Zwart en geel en kraste uitzinnig Toen ijzel op de straatweg tokkelde IJzel tokkelde op de straatwegen toen De…

Ze braken het bos af: boom voor boom gingen ze tegen de grond, de dennen. Zo klein als ik was keek ik plotseling doodgewoon over hen heen. In het nieuwe licht rezen wijken op, wegen kwamen en gingen overal naar toe. Die sloeg ik dan ook in. De bomen achterna. ------------------------------- uit: 'Weg, wegen', 1985.…

Een waas van licht splitst op de koepels, het baadt filigrijn in het water van de lagune, de smalle spitsen van de gondels bewegen vederlicht. Aanleggen en verlaten, de stad drijft op licht vertrokken van smalle kaden, de trage opmars van meerpalen, stille eskaders die geduldig op de vloed uitrijden. Tijdig overschrijven ze natte regels ingehouden…

Ruige steile zwarte rotsen golven spattend huizenhoog op de rafelrand van Eire eiland ooit vier eeuwen terug onder Cromwells Brits bewind tussen wilde westenwind kleuren van de regenboog…