Alle inzendingen over landschap

de powertower die een halve mijl door 't zwarte goud het luchtruim heeft gekozen staat ongenaakbaar als achilles' pijl al zinderend te trillen in de vlakte van het onneembaar muuromzoomde troje een mini-universum op het zand reflectie van het oude babylon na drieëndertig eeuwen weer herrezen millennial van puur titanium het middenoosten…

Moed Hier is de aarde op zijn naaktst zandhuid vol poriën en puisten waarop scherven zonlicht glinsteren tussen gestolde golven. Over de dijk geklommen stilstaan aan de rand van je verlangen naar doorwaadbare nieuwe wegen. Bang voor de monsters uit de diepte die met hun slurpgeluiden aan heel je wezen trekken. Je haast je terug…

onder het draaien van de sterren en de helwitte zon buigt het zand zich over verdronken ogen en verscheurde kelen in sneeuwblinde uren cirkelt een zwarte gier met trage vleugelslag boven het onheelbare dit is de ademloze tijd geesten verdwijnen uit ontbladerde bomen om samen te smelten met de sporen van verschroeide doden…

Wolken drijven traag molenwieken slaan de tijd stilte in het groen De polder strekt zich uit onder een hemel van vloeibaar licht, waar beekjes meanderen door het uitgestrekte grasland. Windmolens spreiden hun armen terwijl koeien grazen in de adem van de eeuwige bries. Langs wilgen slingeren paden door het land waar het water de horizon…

Het reusachtige, tropische eiland heeft in zijn hart eenzame poolstreken. Over dit sneeuw- en ijsrijk verstreken vele eeuwen, door eerbied en vrees omrand. Papoea's der bergen hadden die vijand, vol dreigend wit, vaak van ver bekeken, bleven veilig in de groene omstreken van Woondal, geklater aan de waterkant. De hoge toppen zenden hun vrieslucht…

Omsloten door waterrijke natuur leidt het oude pad naar een hoeve, een lofzang dreigt verloren te gaan veranderingen ongewild meedogenloos kaatsen weerbarstige wolken in ‘t water, evenwel omfloersen ze de lucht mede tot bedaren al eeuwen met penseel gevangen staat de tijd onwerkelijk lang stil, toch zowel sierlijk als onbewogen schilderen…

De man wilde vluchten toen de taaie grond onwrikbaar bleek De zwarte houten waterput geen water meer gaf Bezieling bloed en pijn verstrengelden zich Hij trapte op de harde aarde als moesten zijn voeten de grond in Hij hoorde de klanken van gitaren het stampen van voeten en handgeklap De man voelde de extase van passie…

van verre boerderijen hoorde hij het krassen van de de zwarte vogels het kraaien van hanen het hameren van de specht in de bomen hij hakte hout hij dacht niet dat er een god was die zich met de mensheid bemoeide een deken van sneeuw verborg muizen en land hij hoorde de zwarte vogels de trekvogels waren allang…

In de monding van het IJ zijn eieren gelegd en wel op grote schaal de kip Nederland vond 't mooi plekkie en heeft ze uitgekakeld dag voor dag stap voor stap schep voor schep 'LAND DOOR ZAND' en ze worden gekookt op een eigen warmtenet en ze smaken opperbest een goed begin van iedere dag op Amsterdam-IJburg om te leven, te genieten…

Om hier te gaan. Het veld op. Zonder broer. Onder die lege, blauwe hemel die alles zichtbaar maakt dat gezien wil worden.…

De ochtendmist maakt alles zacht, doet bomen verdwijnen. Die mag ik zelf verzinnen. Want er is geen verte. Er is alleen nu. Een lichaam tot stilstand, een naakt veld. Maar straks... Ja straks, werkelijk alles in de knop! Dan kom jij me tegemoet, onbedekt, in een oranje-paars licht. Tot die tijd - terwijl mijn wangen gloeien - blijf ik hier…

Een kleur zijn ogen nu zij wind zijn, het licht uit lucht gesneden. Lang gras, nog levend hooi, verminking waar oogst begint. Ik groef in kleur waar vol de lucht, in wind waar vol het gras van is, in golvend gras, in slapend gras, ik bracht zand aan het licht, verpulverd weefsel, vacht om in te slapen. Blad viel, sneeuw viel de bladeren…

Elke dag kijk ik naar het landschap, zo onecht -- als je er nooit komt.…

Geen inwijding of ritueel overgeleverd en betoverd door meedogenloze on en bovenmenselijke krachten rotsvast in hun geloof en hun onwankelbaar vertrouwen in de allerhoogste, naar geen evenbeeld geschapen eeuwig onbeweeglijke beweger zongelijke evennachtslijn pooltotpool meridiaan onzichtbaar niemandsland bewaker de mens stip aan…

De nacht verzegelt de deuren stemmen verstommen In het diepst van het donker gonzen verhalen in stenen De bomen als trouwe wachters zwijgend in de duisternis Het landschap vindt lucht waar het licht ontbreekt In zwart fluwelen jas banjert iets door slaperig gras…

Dank de roodwitte schildjes gespijkerd op bomen, geplakt op palen, hekken, zij lieten je ‘t begin vinden en tussen ‘t lawaai van snelweg, treinen, tussen bomen en bossen hulst, dennentakken, kardinaalsmutsjes op pad, bedolven met eikenblad over hondesporen, geen wolven vertelde j’ over je kinderen, hoe je roeit met de riemen, je…

Een airbus trekt een streep dwars door de wolken de golven van de stille oceaan omspoelen kringen zand in breekbaar lint Er gonst en galmt zo om de paar minuten een jet airliner - eiland in de zon de last van passagiers is tijdelijk een hier en nu van wereldse passanten Vanuit de lucht gezien is een atol een klein en tijdelijk eiland…

Vergeet niet de rivier te gedenken die, in een nabij verleden nog, zo bedachtzaam haar weg door het land volgde. Ogenschijnlijk zonder moeite wrong zij zich in alle mogelijke bochten, gedurig op zoek naar een groter water om daarin te onder tegaan, als vanzelf, maar in haar monding doken eilanden op, steeds meer eilanden, zodat ze ten…

Vlieg met me mee ontsnappen aan het alledaagse de wereld wacht Hoe uitnodigend het is om te kijken met het hart naar een landschap dat zich uitstrekt met lagen van zachte kleuren en texturen Tijd lijkt ontzettend langzaam te gaan zowaar stil te staan in deze puurheid. Heerlijk genieten met alle zin- tuigen in een omgeving waar ik dwaal…

Op 't kunstgras van de blaricummermeent bij een beboste dekzandheuveltop met zicht op het smaragdgroen van 't eemmeer de bijvanck tafelberg en stichtse strand de dode hond, kwadrant en muiderzand staat hij met puttersclub opzij te staren die gooi- en smijtwerk eemlander uit baarn zijn blik gevangen in de laatste stop voor 'n…

Op mijn startscherm een foto waarop de einder richting Katwijk, de bocht Ervoor een hondenoppasser met zeven honden die lekker vrij lopen daarachter wij, met z'n drie, maar niet op de foto Jij draagt die wollen pet en hij denkt waar gaat dit naartoe ‘k Wist niet dat ik zo zou genieten van dit uitzicht toen ik hem nam, ‘t strand…

tijd verslijt bergen van graniet steen wordt zand deemoedig wijkend voor het veenmoeras nieuwe levensbron op de afgeronde horizon…

volg het geëffend pad waar onuitgesproken woorden de voetstappen dempen waar ontluisterende bomen en linten van zwijgzaamheid onvoltooide zinnen vormen achter de hoge heuvels van misplaatste trots bepalen leestekens de grens juist daar in het land van zeggen en schrijven spreekt men de taal van dichters...…

Ver afgedwaald van de zee heerst zij over les lacs salés Getooid in zacht roze wit en blauw knispert deze koninklijke kristallen vrouw Een geurig paars lavendeltapijt omringt haar lacs roses waterrijk Odin en Helios haar bovenaardse goden-vrienden op de knieën de sauniers als scheppende bedienden Un roi flamant rose vliegt rechtlijnig…

De Brug als verbinding Tussen Zuid en Noord Met de Toren als peiler en Vervolgens 't Slot De Toren als bruggenbouwer Tussen hemel en Aard'. Daar je nooit echt weet of de Ander bestaat Zowel Brug, Torens als 't Slot bestaan; skyline Zaltbommel, hoog uittorenend Boven die soms woeste Waal >>> Fictie kan herstellen Dus rechtzetten…

Ik zie, omringd door stenen, door jouw ogen Een grafkamer van wel tweeduizend jaar Ik ken ze wel, toch kon ik 't niet geloven Hoe is het mogelijk, wat deed hij daar Was er geen Barinees die 't licht kon doven Te veel respect voor doden meegewogen? Ik ben een Baarnaar en geen Barinees Als Tukker ben ik niet in Baarn geboren Ik woon en…

In oranje licht zoemt ’s nachts heel het wijde land: het gasveld staat aan.…

in kleurenhoutsnede zonder titel varen we door een stroomlandschap we zien stormschade in olieverf op doek we kijken naar de zwarte golfbreker basalten wachter aan zee op doek hoe het water beschrijven haar tinten haar tonen met blauwzwarte inkt de schittering van zilveren strepen onder een tere witte lucht hoe…

Je stelt je op een weg in als een liniaal, maar rijdend door het landschap van Noord-Frankrijk geven de kaarten alle van bedrog blijk: wij ronden bocht na bocht - maar verticaal, waardoor wat ons omringt te kantelen lijkt als wij de hoeken omslaan naar beneden. De heuvels openbaren zich allengs als treden. Een trap die om en om naar aarde en…

ik herken de sporen in het akkerland de ijskoude winter die er heeft gezaaid ze droeg koren, tarwe en werd verfraaid nu heeft ze alleen hem als onderpand in haar kamers huist men al dagenlang waar geveegd werd op het vergane tapijt dat mossen, en menig paddenstoelen slijt en dichte mist had als enige behang mistroostig oogt mijn bewonderde…