houthakken in het Interbellum (1918-1939)
van verre boerderijen
hoorde hij het
krassen van de
de zwarte vogels
het kraaien van
hanen het
hameren van
de specht in
de bomen
hij hakte hout
hij dacht niet
dat er een god was
die zich met de
mensheid bemoeide
een deken van
sneeuw verborg
muizen en land
hij hoorde de
zwarte vogels
de trekvogels
waren allang
vertrokken
in het najaar
had hij hout
gehakt voor
de winter
hij geloofde heilig
in de magie van
de zwarte vogels
boven het
bevroren land
en in het sacrale
van medemenselijkheid
Geplaatst in de categorie: landschap