Alle inzendingen van Ton Ruis

Met een gulle grijns op zijn gezicht pakt hij behoedzaam zijn wonder op wielen vast Knakkende hersenbanen deden hem wankelen Zwikkende enkels in een gebroken loopvermogen Rooskleurige toekomstbeelden veranderde op slag in meedogenloze werkelijkheid Het gemis van de vierwieler is niet meer mogelijk Innerlijke smart is nauwelijks…

Hij zit op een houten kruk voor de bar, in zomaar een café. Behoedzaam pakt hij z’n glas het goudgele vocht verdwijnt tevree. Z’n ogen dwalen telkens rond op zoek naar een vriend of maat. Echter zonder enig succes pakt hij weer het glas, dat alweer volstaat. Het drankgenot wordt ondersteund door een hagelwitte filtersigaret, zo ongeveer…

dansend op het wild plaveisel achter kleur en hoge hakken verschijnt zij telkens weer wapperende goudgele lokken bedekken haar deinende borsten scherpe blikken vanachter getinte brillenglazen turen in het rond haar rokje trilt in een zonnig spectrum zinderende mannelijke aandacht overvalt haar keer op keer langzaam verschijnt…

Een grauwgrijs wolkendek komt langzaam naderbij zwaarbeladen met rijkelijk vocht. De natuur is tweeërlei. Tussen vele donderkoppen doet de zon haar werk. Heldere doordringende stralen talloos en oersterk. Ineens voltrekt zich een natuurlijk wonder. Een machtig scala verschijnt. Feeëriek en heel bijzonder. Ver boven de aarde verheven…

Een stad ontwaakt uit een sluimerend vervlogen droombeeld. Een natte damp, als een plassende regen, overvalt de gracht. Doorweekte wallenkanten ontvouwen ranke bomen met ontloken twijgen. De houten ophaalbrug brengt heimwee naar weleer. De stille stroom verraadt een blijde glans.…

Een krijtwitte streep doorkliefd het onbevlekte hemelgewelf. De eenzame, zwijgende kist zoekt de ruimte. Zacht geronk bereikt de wazige aarde. Zilvervlokken op het glas worden traag zichtbaar. In de verte gloort de horizon als trillende schuim. Getuigenis van zinkende getijden. Individuen opeengepakt staren naar de verzonken…

Het avondrood in purper getooid, is al verleden tijd. Een serene stilte overvalt de ruimte. Overmorgen is het zó. De druk even weg, een ritme beteugeld. De geur van ontspanning voltrekt zich in getemd ademgeluid. Louter weelde in het ochtendblozen. Intens geluk zorgt voor een zichtbare glans.…

Een kist zoekt de ruimte weer Inmiddels voor de zoveelste keer Voortdurend meedragend het onbekende lot Waarop geen antwoord gegeven wordt Maar oh, de eerste signalen De techniek of de mens die wellicht gaat falen Het lijkt nog enigszins te gaan Hoewel de tijd niet leek stil te staan De oproepen worden al snel heviger Heimwee naar veiligheid…

Op het pad van hartstocht en geluk als een ontembaar erfstuk in een duurzaam handvat. Adem tekent zich af in de heldere buitenlucht. Harten versnellen, zonder een zucht De ontmoeting geen straf. Individuen smelten ineen Warmte, straling en gevoelens Woorden zijn schaars Duurzaamheid als een edelsteen.…

Een baby-kleuter zoekt zijn weg Door een ruimte, weet heg noch steg. In tijgersluipgang als geen beter Langzaam, zeker, centimeter voor centimeter. Probeert een wereld te ontdekken. Kruipt van hoek tot hoek, naar allerlei plekken. Met een rammelaar in zijn handje en nog nauwelijks een tandje. Slechts een jaar op deze planeet met een energie…

Traag daalt een bij op een struik bloemen. Vast en zeker, ongehinderd, louter zachtjes zoemen. Behoedzaam en trefzeker wordt zoet vocht ingenomen. Een ontzielde bloem blijft over, het is haar overkomen. Op naar het volgende wonder gesteund door welriekende geuren. In het schijnsel van de zon blijft het insect speuren. Zichtbaar…

Het kronkelende bospad zoekt een weg in een rustieke natuur. Gezang komt van daarginder. De zoete lucht is geel. Voetstappen nauwelijks zichtbaar het sporadische water grauw, geknakte takken gedoemd te sterven. Het bedekte groen als een fluwelen mantel, en hier en daar een paddenstoel. Gebarsten wind blaast door opgeprikte bomen. Bijtende…

Passie en liefde Bitterheid en tranen Milde geuren achter de wind Zonneschijn versus regen Een bewogen hemeldek Gevormd door wolkenpartijen Gelijkend op een olievlek Een warm gevoel Ontwaakt in mij In de schaduw van de nacht Wachtend op een ander getij.…

Muziek doorkruist m’n hoofd stuitend op een doolhof van oneffenheden In een wirwar van onzekerheden Op zoek naar een helder zicht met minder rafels en een beetje meer licht.…

Jouw lichaam beeft in een glanzend spectrum verlangend naar het mijne zoals dat bij jou leeft. Je ogen stralen, je gezicht kleurt een glimlach verschijnt. Dromen over jou, vurig verlangen, samen in verrukking. Gedachten groeien naar ongekende hoogte, ongelijkheid verdween.…

Dwalend in gedachten gaan mijn ogen voort naar al wat leeft. En wat mij toelachte op de helling van pijn en vrees. Ergens in een hoekje waar ik een boek lees. De stilte overheerst mijn hartslag lijkt monotoon. Is af en toe van slag van immer wonderschoon.…