376 resultaten.
Wie ik ben
hartenkreet
3.3 met 10 stemmen 1.060 Zal ik maar doen
Alsof het gaat
Zoals jullie willen
Hokjes om in te plaatsen
En te vergeten
Wie ik ben
Ik negeer de blikken
Die me doen schamen
Over wie jullie zijn
De wereld een betere plaats
Met of zonder mij
Of maakt het niet uit
Samen naar een toekomst
Zonder 'typisch'
En 'echt wat voor haar'
Blijf jij in jou hoek
Dan…
Jesus
poëzie
3.2 met 22 stemmen 4.143 Een zangstukje
Claartje en Jantje.
tesamen:
Jesus is een kindervriend!
Onzer wil hij ontbarmen.
Hij nam kinders in zijn armen:
Jesus is een kindervriend!
Claartje alleen:
Ach was Jesus nog op aarde!
Aanstonds vloog ik naar hem heen.
Jantje alleen:
Ach was Jesus nog op aarde!
'k Vloog met u naar Jesus heen.
tesamen…
De Ledigheid
poëzie
3.5 met 28 stemmen 4.299 Nimmer moet ik ledig wezen;
Alles doen met lust en vlijt.
Bidden, leren, schrijven, lezen,
Spelen, werken heeft zijn tijd.
Moeder lief ’t kan ook niet velen,
Dat de tijd verwaarloosd wordt.
Lui zijn, zegt ze, is tijd te stelen,
En ons leven is zo kort!…
De haas
poëzie
2.8 met 36 stemmen 3.788 Kijk Pietje! Kijk, een haas, o die zo gauw kon lopen!
Neen, zei de slimme Piet,
Wilt gij een haasje zijn, ik niet:
'k wil liever langzaam gaan, dan 't met de dood bekopen.…
De Verwelkte Roos
poëzie
3.3 met 29 stemmen 6.431 Waarom verwelkt de roos zo ras?
Zei Jantje: och of 't anders was!
God wierd ook, dunkt me, meer geprezen
Zo 't roosje langer bleef in wezen.
Al denkt ge, dat ge 't wel doorziet,
Mijn lieve Jan! het is zo niet.
De Schepper weet het best van allen,
Waarom 't zo schielijk af moet vallen;
En wil ook, dat ge gadeslaat,
Hoe ras het aardse schoon…
Welkomgroet van Claartje voor haar kleine zusje
poëzie
3.4 met 38 stemmen 12.943 Welkom lieve kleine zus!
Welkom in dit leven!
Baker mag ik niet een kus
Aan mijn zusje geven.
Wil je slapen? o zij krijt*!
't Zal haar wis vervelen.
Morgen, als gij wakker zijt,
Zal ik met u spelen.
Slaap gerust, dan wordt gij groot;
Leer toch spoedig lopen!
Als gij zit op moeders schoot,
Zal zij speelgoed kopen.
O! Mamaatjen is zo…
Claartje
poëzie
3.3 met 20 stemmen 5.599 Bij de schilderij van hare overleden moeder
Wanneer ik neergezeten
Bedaard het beeld aanschouwe
Van mijne lieve moeder,
Dan rollen mij de tranen
Gestadig langs de wangen.
Dat lief en lachend wezen,
Waar godvrucht en oprechtheid
Bevalligheid en blijdschap
Zo klaar op is te lezen,
Doet mij dan bitter schreien,
Om dat ik haar moet missen;…
HET VROLIJK LEREN
poëzie
3.6 met 25 stemmen 8.814 Mijn spelen is leren, mijn leren is spelen,
En waarom zou mij dan het leren vervelen?
Het lezen en schrijven verschaft mij vermaak.
Mijn hoepel, mijn priktol verruil ik voor boeken;
Ik wil in mijn prenten mijn tijdverdrijf zoeken,
't Is wijsheid, 't zijn deugden, naar welke ik haak.…
Lotje en Keesje
poëzie
2.9 met 15 stemmen 4.730 Keesje:
Zeg me zoete lieve Lotje!
wat is de oorzaak, dat ge schreit:
Hebt ge uw beugeltas verloren,
of gebroken, lieve meid?
Lotje:
Zou 'k niet schreien, waarde Keesje!
Moeder lief was niet voldaan
Met mijn naaiwerk; o! zij zag mij
met verdriet en droefheid aan…
HET LIJK
poëzie
3.7 met 29 stemmen 9.641 Mijn lieve kinders, schrik toch niet,
Wanneer gij dode mensen ziet;
Zoudt gij voor lijken beven?
Kom hier: dees bleke koude man,
Die voelen, zien, noch horen kan,
Houdt nu niet op te leven.
Hij denkt en werkt – ja meer dan gij;
Maar met geen lichaam zo als wij.
De ziel is weg van d' aarde.
Die God, die hij hier heeft gevreesd,
Is bij…
EEN VERTELLING
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.835 Wij zaten laatst bij Saartje,
Onze oude goede baker,
Die sprookjes kan vertellen.
Wij dronken chocolade,
En deden honderd vragen.
In 't einde zei ons Saartje:
Wel nu, mijn hartediefjes!
Gij kent de vier getijden,
Wat houdt gij voor het beste?
Toen zei mijn zusje Miesje,
Die tijd is mij de liefste,
Wanneer de bomen bloeien.
Dan krijgt…
De sterrenhemel
poëzie
3.0 met 15 stemmen 8.550 Daar rijst het tintlend sterrenheir!
En de aarde zwijgt verbaasd.
’t Gesternte spiegelt zich in ’t meir,
Waarop geen windje blaast.
’t Is alles hemel wat men ziet;
Zelfs bergen vluchten heen.
’t Verdorde blaadje schuifelt niet!
’t Gesternte spreekt alleen.
------------------------------------------
Meir: verouderde uitdrukking voor ‘meer…
Het tederhartige kind
poëzie
4.1 met 47 stemmen 10.920 Zou ik niet mijn moeder eren,
Ach, wat doet ze niet voor mij?
Wat mij nut is, mag ik leren;
Ben ik vrolijk, zij is blij.
Ben ik ziek, ik hoor haar klagen;
En wanneer zij bij mij zit
Met het oog omhoog geslagen,
Dan geloof ik, dat zij bidt.
Ja, dan bidt zij, dat ik spoedig
Mag bevrijd zijn van mijn smart;
Word ik beter, hoe blijmoedig…
Het geduld
poëzie
3.0 met 57 stemmen 17.836 Geduld is zulk een schone zaak,
Om in een moeielijke taak
Zijn doelwit uit te voeren;
Dit zag ik laatst in onze kat,
Die uren lang gedoken zat,
Om op een rat te loeren.
Zij ging niet heen voor zij de rat,
Gevangen, in haar klauwen had.…
De gezondheid
poëzie
3.2 met 25 stemmen 7.541 Gezondheid is een grote schat
Om vergenoegd te leven.
Ofschoon ik grote rijkdom had,
Wat voordeel zou het geven,
Zo ik, doorknaagd van angst en pijn,
Mij zelve tot een last moest zijn.
Maar zou ik dan mijn Vaders raad
Niet ijverig betrachten?
En gulzigheid en overdaad
Niet mijden en verachten?
Die nooit genoeg heeft voor zijn mond,
Leeft…
De bedelaar
poëzie
3.2 met 49 stemmen 9.382 Die afgeleefde man, die bijkans nakend zit,
En trillend van de kou, mij om een duitje bidt,
Is even goed als ik. Gods wijsheid gaf alleen
Mij wat meer geld dan hem. Ben ik dan beter?... Neen.
Een vroom en eerlijk mens draagt dikwijls slechte kleren,
Ik wil dan ook de deugd in arme mensen eren.
Die met verachting op hem ziet,
Doet naar…
Verhaal
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 370 verhaal
heb ik gehaald noch genomen
een straatje woorden neergelegd
een taalpad gekozen
mis gerekend en fout geraamd
uiteindelijk
de som van
de kleinheid gezien…
De kinderliefde
poëzie
3.2 met 23 stemmen 10.994 Mijn vader is mijn beste vrind.
Hij noemt mij steeds zijn lieve kind.
'k Ontzie hem, zonder bang te vrezen.
En ga ik hupplend aan zijn zij,
Ook dan vermaakt en leert hij mij;
Er kan geen beter vader wezen!
Ik ben ook somtijds wel eens stout,
Maar als mijn ondeugd mij berouwt,
Dan wordt zijn vaderhart bewogen,
Dan spreekt zijn liefde geen…
Wintersouvenir in sepia
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 421 Het wit van oude strenge vorsten
uit die jaren van lang gelee.
Oh, wat kan ik daar naar dorsten,
houten schaatsen en een arreslee.
Het krakend riet rondom de plas
draagt z'n dik berijpte kragen.
De lucht gevuld met ijl gekras.
‘k Hoor de ijzers ritmisch klagen.
Oude vrouwen sprokkelen hout.
Takkenbossen krommen hun rug
en baaien rokken…
Doodmoe
netgedicht
3.7 met 15 stemmen 1.117 Ze roept me, haar ogen vechten
tegen de lang verwachte slaap.
Ik ben er, je hoeft niet op te staan.
Kom, dan schud ik de kussens even op
en breng je straks koffie en brood.
Oké, ook de verwarming wat hoger.
Tot zo.
Ze roept me weer, zegt
dat ze even niet weet wat ze vergeet
en staart naar het oude behang
alsof in het diepe blauw…
Donker in duplo
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 466 de man op de bank ziet de man van de bank
hij staat daar achter het raam
naar buiten te turen, en ziet de man op de bank
beiden drinken wat, beiden staren wat
de man in de schoudervulling rookt een spriet
de man in de zwammenjas rookt wiet
het licht gaat uit, de aktetassenman verdwijnt
de man op de bank zwaait
naar de man in de zwarte sedan…
Kinderzeer
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 464 het kind kijkt beteuterd
naar zijn wapperende handjes
zwaaien, had oma gezegd
pappa en mamma
verdienen een vakantie…
Chaos en goden
netgedicht
3.4 met 8 stemmen 476 Wanneer de aarde langzaam zal verdrogen
en grote bomen bij bosjes vallen,
pas dan zal men bidden gelijk vazallen,
er de hemel smeken om mededogen
De donkere wolken zijn allang gezien,
uiteen gedreven boven de schapen
die lamlendig hun helling afschrapen
en zich niet houden aan paragraaf tien
van het wetboek -verboden te graven
in dijken…
Een sjekkie achter z'n oor
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 349 gisteren zag ik de groene ogen
van mijn moeder weer, nog altijd
onbewogen achter glas
dat elk moment kon barsten
ze rook naar gekookte was
het moet maandag zijn geweest
vader keek naar haar gezicht, strak
als de lijnen op het bleekveld
moeder zei dat hij op moest schieten
werk gaat voor, kom, was uitwringen
haar wijzende vinger blind…
Huize Oudehorst II
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 250 Ik ben langs, nee niet langs, ik ben geweest,
bij opa Oudehorst. Zo rond theetijd
werd er weer wat afgekletst.
De tafel van gebreken stond er nog met in het midden
een bosje rotzooi.
Stoelen rolden weer af en aan.
De spitse oren van tante Sjaan luistervinkten mee.
Oh, die roddelaarster, de soeppan kan gevuld
met ballen uit haar nek.
Rij me…
Paarde(n)bloem
netgedicht
2.3 met 7 stemmen 439 ik ben een paardebloem
en verguld met mijn familie
het weidegras
ik worstel tussen stenen
of kom boven in uw gazon
in mij vloeit melk en honing
geel gekroond zetel ik
wereldwijd als kruidenkoning
ik ben een aandachtstrekker
voor de wetenschapper
mijn grijze haar verwaait
zwevende zaden
worden alom verspreid
men zal weten van het teken…
Ajax of Abro
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 527 een kind kan de afwas doen zei moeder altijd
ze had er tenslotte negen
waarvan zeven Assepoesters die het niet waagden
de spiegel te breken
moeder hanteerde de harde leer
geen kans voor meisjeslijven om verschoond
te blijven van oorvijgen of wilgentenen
zij waren slechts werkbijen in de raat van elf
de twee godenzonen, hen ontbrak niets…
Rechute
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 436 in lengte van jaren ben ik niet gegroeid
hoogstens in de breedte
nu ik ouder word, lijkt de constructie
van mijn armzalig verblijf
verschrankt en doodvermoeid
men heeft mij nooit garantie gegeven
toen ik in deze wigwam kwam
ik mocht hem lenen voor bepaalde tijd
maar ‘k ben bang dat de wig uit de wam is
en de stellage het zal begeven…
Doodtij
netgedicht
2.9 met 14 stemmen 504 ik maak mijn voeten los
al voel ik de weerstand in mijn tenen
en begroet aarzelend de vrouw
die weet dat ze vergeten zal
langzaam loopt ze naar de zee
haar bange hand in die van mij
geef me een zoen, zegt zij
en veegt een schuimvlok weg…
Cirkelgang
netgedicht
3.8 met 9 stemmen 457 bestaat het te keren wat weder komt
de seizoenen, de legio braakliggende uren
die niet te bezaaien zijn.
dode grond bevat geen kiemen
en zal opnieuw verwaaien, het stof zal steken
in ogen van drooggelegde haaien
blauw van de nachten drijven dagen
als makke schapen voorbij, de avonden vallen
aan, hun bek vol van een stuiterende maan
wekken…