460 resultaten.
Merktekens
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 109 Het leven is als
wegvloeiend zand;
onafwendbaar op weg
naar het tijdgat;
een tweede droeve dood
een van de raadselen,
het verlengstuk van een
gebaar uit de ruimte.
Vloeibaar en open
worden merktekens van
nieuw geestelijk vuurwerk.…
Seinen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 86 De wereld is een levend schilderij
met wisselend perspectief,
dat steeds verschilt voor jou en mij,
maar dat is subjectief.
Steeds opnieuw komt er iets bij
of gaat er wat verdwijnen,
is een mens wel echt zo vrij
of zijn wij net als seinen,
die aan en uitgaan telkens weer,
totdat een lampje het begeeft.
Ik vraag mij toch weer telkens af…
Contouren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 114 Het was het geluid van een merel,
kerel, een prachtkans om kleur
te bekennen, onder ijle gijze luchten:
de dag binnen te glippen onder
het gedeeltelijk verborgene; een flauw
schijnsel omhoogkolkend tot aan
de rand, geschilderd door de eerste
zonnestralen, als een vluchtig portret.
Er begon iets te groeien wat leek op
verbroedering; uitgebannen…
Muze
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 88 Ik benoem je tot morele steun:
jij vult aan waar nodig,
legt woorden in mijn mond
die zich als een olievlek uitbreiden.
Van alles wat bestaat,
ben jij graag bereid te vertellen:
die onvoorspelbaarheid, geen
onderdeel van een systeem te zijn;
dat zal ook meegeteld hebben:
onder beleg zal het zijn weg vinden,
zullen wij onvermoeibaar lering…
Taalmuziek
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 108 Diep in zichzelf verborgen
lag zijn taalmuziek; de
onvermoeibare bron,
met zijn wezen verbonden.
Hoe ver kon hij daarin gaan,
om opgefrist iets opzienbarends
de ruimte te geven; buitenaardse
wartaal uitslaand, als een
ongetemd beest. Hij wou het
leven ontraadselen, benoembaar
maken, wat onbenoembaar was,
zonder de dans te ontspringen…
Grote woorden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 900 Iets van zelfvernietiging:
een protest
om zichzelf uit z'n vorm te bevrijden,
daar klampt hij zich aan vast
bij wijze van vertaling naar
daar, waar hij oneindig vrij is in al zijn,
zijn: om het beter te leren kennen
betreedt hij het slagveld in afzondering,
zonder zeker weten, met eeuwige twijfel.…
Aankondiging
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 489 Schimmen waren rond zijn bed;
aankondiging van verval en ondergang,
een gevoel van vergankelijkheid groeit
met de dag: dit vluchtig beeld
waarin hij zijn zelf verloren ziet gaan;
een lange wandeling door de mist van
het onbekende, zonder doel, zonder huis,
niet wetend of het goed of slecht af zal lopen.…
Genezingsproces
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 121 Hij erkende geen grenzen;
wist niet wie hij was,
waar hij vandaan kwam.
Nu het stof was opgetrokken
na barre omstandigheden,
kwam hij thuis in een andere
geestesgesteldheid, bij Haar,
warm en levend, hemelhoog.
Na een lange tijd van zwijgen, werd
wat uitzichtloos en onoverbrugbaar
scheen een lichtend voorbeeld:
het was alsof hij opnieuw…
Ontmaskerd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 230 Zij zingt met haar hele lichaam,
argeloos, alsof zij niet meer terug kan:
één van de raadsels van de wereld,
om eens volledig in de schijnwerpers te staan.
Ik zou graag eens langskomen;
reizen is duur; wat mij drijft, is
het beleven van wind, slapend en dromend,
waaruit wij niet meer terug kunnen.
Wij zullen ons er met moeite doorheen slaan…
Vader
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 944 Vader, heel snel was je vergeten,
waar men je zoekt, vindt men
geen steen, anoniem, omringd
door vreemden, lig jij, verdween
met een klap uit ons leven,
zonder afscheid, de eeuwigheid
in, voor mij een regelrechte zegen,
voor jou, hopelijk een nieuw begin.
Vader, met jou viel niet te leven,
hoewel ons niets ontbrak, vergat
jij ons te geven…
Voor het donker werd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 438 Je stampt je voeten,
je stampt de aarde warm,
onder een loodgrijze lucht
is je hart veel te koud.
Voor altijd verliezen;
onthoofd door een
snijdende wind, die
de kop op stak.
De roepende stem
uit de woestijn,
golven van verwondering:
een medestander, die doordrong
tot de verstandsverbijstering:
onvoorwaardelijk de overgave,
een uitputtend…
Zeewinden
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 377 De zee, de zee, de zee,
brengt alle winden mee;
van noord naar zuid,
van west naar oost,
vanuit het noorden
is zij doorgaans het boost;
zij hapt dan brokken
uit de kust, vervuld
van woede, pure lust,
dikwijls is zij op haar best,
al waaiende uit de west;
zij laat de golven rustig
neer, ze deinen ritmisch
heen en weer: aflandig
komt…
De laatste hand
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.057 Omdat hij zich eenzaam voelde;
met zijn rug tegen de muur,
niet kon voldoen aan de te hoge
verwachtingen, eindeloos heen
en weer gestuurd, als een vogelvrije
met altijd de wind van voren,
kreeg hij pas vaste grond onder
zijn voeten na het voornemen
een taal te spreken die iedereen
verstond; hij deed het openlijk,
ongewild de schijnwerpers…
Vogelvrije
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 165 Ik heb een gillend hoofd;
onaangeraakt laat ik het
de vrije hand; de woorden-
stroom uit de lucht vallen.
Ik heb een gillend hoofd;
tot uiterste gedreven
verlaten bezielde gedachten
mijn argeloos geopende mond.
Ik heb een gillend hoofd;
met dubbele tong geeft
het een onverhuld beeld, een
krachttoer van een vogelvrije.…
Geheim verlangen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 185 Kijk eens naar je 'zelf';
de grond van jouw natuur,
een lichaam sterft,
waarheid is innerlijk.
Wat volmaakt is;
een louter zijn, een gevoel
dat 'het' er is, rijkdom
na een periode van winter.
Mensen houden de tijd bij:
gevangen in uren, maanden, jaren;
nieuwe vrijheid is blijvend,
zonder toekomstige gevaren.
Hoe hoog is hoog,
hoe…
Gemengde gevoelens
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 328 Hij was een iets andere versie mens,
ontstaan in het isolement.
Dankbaar maakte hij gebruik
van deze dubbele betekenis.
Men hoeft het niet als belemmering
te zien; hij was vervreemd van
zijn eigen vaagheid, liep in
paniek langs de afgrondsrand.
Voor er een woord was opgeschreven,
werd het al te vaak verkeerd
geïnterpreteerd; hij maakte…
Een collage
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 Tijdelijk heette het: waren wij
niet als golven, telkens weer
stukbrekend op de verweerde rotsen?
Als een schaduw gleed het leven
langs ons heen, alles vermalend tot
herinnering, waarover de levensnevels
nog hingen; een warme aangename deken.
Zo er nog daglicht was, bleef de idylle,
alsof het zich in dag en plaats vergist had.…
Dit was de werkelijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 We waren klaarwakker voor we sliepen,
dat is een kans, die maar eens in je leven komt;
daarvan zijn we ons heel goed bewust,
ver verwijderd van alles daarbuiten.
Wij doen aan zelfontplooiíng; dat is
sterven, om herboren te worden: aanwezigheid
vereist, wat een onverwachte wending geeft
aan het tot heden onbekende, daarvan zijn wij
ons heel…
Weldra onderweg
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 996 Hij was er met zijn gedachten
niet meer bij, aan het oog onttrokken
achter de heuvels van een afwezige blik,
als zag hij een prachtig visioen,
waarin zijn blik zich verloor;
verloren geraakt in een stortvloed
van licht: ik zag zijn ogen dichtvallen,
uitgestrekt lag hij verlaten en ingeslapen;
het was alsof hij zijn ontwaken afwachtte,
om…
Een ongewone dag
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.061 Hier lagen wij dan:
dicht tegen elkaar aangedrukt,
zorgeloos dwalend door het vlakke
land van onze gedachteloosheid;
opengeslagen, verlangend naar
een sterk antwoord; niets was onmogelijk,
wie kent zijn geheim niet;
het leek erop, dat het zo gewild was,
bij voorbaat alles geregeld, vaststond.
Geheel in de war overtrof het al onze
verwachtingen…
In het nauw
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 150 De wereld wachtte;
liep achter de feiten aan,
overwoekerd door bijgeluiden.
Haar noodkreet kaatste
tegen de wanden; het einde
van een tijdperk inluidend.
Uitgeblust, steeds wankeler wordend,
was zij onbetwistbaar te moe;
haar bestaan was ernstig aangetast.
Om de dingen anders te doen,
moest zij in ballingschap; versmelten
met de oneindig…
Een prachtig beeld
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 136 Als ze je in de verte zien,
roerloos als een regengordijn;
ondoordringbaar, omdat je
afstand genomen hebt van
deze ongedwongen sfeer;
de leegte van het bestaan op-
vullend, je verzettend tegen
waar je nooit thuis was,
op eigen initiatief afstand
nemend van water en aarde,
stille stranden, blauwe luchten,
de ontwakende steden:
definitief…
Een mistige dag
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 273 Een mistige dag in mijn hoofd,
ik kan niet denken, totaal verdoofd
staar ik wezenloos voor mij uit:
een diepe zucht ontsnapt mijn mond,
ongedurig kijk ik wat rond,
dwarrel gedachteloos door de lucht,
in beweging kom ik niet: overmand
door een onpeilbaar verdriet, om een
geliefde, die het leven liet, waar het ooit
vandaan is gekomen; het…
Ik stond bijna stil
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 128 Ik ben vannacht bijna doodgegaan,
als een vreemde tastte ik in het duister
van mijn bestaan; de aanzet tot het
komen en gaan, wanneer gedachten worden
gekluisterd: het leven is als het spel
van wolken en maan, al even
ongrijpbaar als haar grillig bestaan;
de strijd aangaand met wie niet goed luistert.…
Voorgoed verloren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 168 Iedereen wordt ergens naartoe gejaagd
om niet in het verleden te blijven steken;
je gelooft je eigen ogen niet, wanneer je
het heden even uit het oog verliest,
als je er even bij stilstaat, omdat
je even niets beters te doen hebt, blijken
de anderen al lang van de aarde verdwenen:
de geur van dood en aarde, vredig voorovergebogen,
toevlucht…
Tegenstrijdige berichten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 173 Houden van, was haar nodig hebben:
hij voelde daar niets voor,
zo'n samenwerkingsverband
had zo z'n beperkingen.
Om haar hart te kunnen horen
kloppen, was een kwestie van
experimenteren, kijken of de
verwachtingen uitkwamen.
De kou werd uit de lucht
gehaald door een stapje verder
te gaan; naar eigen zeggen
vormde zij, zijn menselijk…
Exit-liefde
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 765 Gisteren zei je dat het niet hoefde
vandaag vond je dan weer van wel
kan jij dan echter niet begrijpen
ons leven wordt een ware hel
Altijd luisteren naar gefluister
buren die hun gangetje gaan
wanneer ik doof ben en niet luister
zie ik jou ook niet meer staan
Het leven is een hel geworden
een droef en uitzichtloos bestaan
sleur is als…
Stille getuigen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 413 Standbeelden, stille getuigen
van een verloren verleden;
versteende gedachten, staand
in het nu, het heden
Feilloos weggevaagde geschiedenis,
rondwarend in een oorverdovende
stilte, zichzelf aanhorend bij
gebrek aan aandacht.…
Angst
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 220 Op hol geslagen;
als je weer thuiskomt,
is je vertrouwde omgeving
vreemd geworden, na dagelijks
heen en weer geslingerd
geworden in een prettige sfeer.
Het leek erop, dat je in een
aparte wereld was gaan leven.
Bezield van een grote afstand,
de kunst om met weinig woorden
veel te zeggen: een geestverwant;
een fragment van angst.…
Levendig
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 173 Er liggen nieuwe mogelijkheden
open voorbij de zonsondergang:
ik hou mijn wereld klein, het
hoeft van mij niet groter.
Soms stel ik mij voor; men
sterft met wie men lief heeft,
een bevrijdende gedachte, als je
ergens naar streeft, gebeurt het ook.
Overal hoor ik dezelfde geluiden
van een moeilijk te doorbreken stilte:
de onoverbrugbare…