Netgedichten

netgedicht (nr. 25.939):

Ontmaskerd

Zij zingt met haar hele lichaam,
argeloos, alsof zij niet meer terug kan:
één van de raadsels van de wereld,
om eens volledig in de schijnwerpers te staan.

Ik zou graag eens langskomen;
reizen is duur; wat mij drijft, is
het beleven van wind, slapend en dromend,
waaruit wij niet meer terug kunnen.

Wij zullen ons er met moeite doorheen slaan;
de stroom houdt aan, bij het eerste aanschouwen,
als iets vluchtigs gaat het langs ons heen,
in verwarring achterlatend wat het is.