Alle inzendingen over Jeroen van Merwijk

het circus jeroen bosch en ruttemans en timmerfrans, die oliedomme gans, Is hij partijlid, doet hij er wat aan hij is toch lid van arbeid der partij maar wel een anglofiele veteraan schuift hij de schotten weg, maakt hij ze vrij?…

En Jeroen? Hij begon alvast te zoeken naar zijn bagage. En morgen? Morgen is hij zeker wel op tijd!…

De Grieken moesten met de billen bloot Ze konden tussen nè en ochi kiezen Bij beide gaan ze naar de barrebiezen Een keuze tussen levenslang of dood Slechts Zeus weet of hun ‘nee’ een wijze zaak is Men hoopt maar op de duim van Varoufakis…

Aemilia Aquarel mijn evenknie Dat is te zeggen ooit desanderendaags Verwaardigde zich in het quouterwaals Haar alter ego stevig te placeren Zij emitteerd' een lied in sms Hetwelk in haar sacoche was weggemoffeld De hof van eden lag er aangeschoffeld Om zo in deemstering te glariëren Alwaar mijn paladijn zou visiteren Met in mijn…

In de cultuur in de TUIN der LUSTEN van schilder Jeroen Bosch laat hij zich terecht, waar prominent, goed gelden...…

morgen Elke middag aan elkaar Wat wij het liefste 's avonds geven Op jouw honderdduizend Saamgeperste eendenveren Van je soepele tempur Wat wij in 't kaarslichtdonker doen Kussen strelen oester delen Met een grote kabeljauw Luisteren naar onze smaak Van I Want You, en Nu of Nou Verboden vrucht voor vrouw Op leeftijd, straks bij Jeroen…

Was poëzie van Harry al niet veel soeps na Frida bij Pauw staat de naam Mulisch echt voor de Campbell Soup cans van Andy Warhol Het gaat niet om inhoud maar om kleine witte wurmen vermicelli bij iemand thuis die ik niet wens te kennen…

Geboren in het geld, een neus voor zaken Heeft pand na pand half Amsterdam gekocht Geheel legaal de mazen opgezocht Laat zich niet kisten door dat volkse kwaken Een ondernemend baasje, zonder franje We noemen hem: Schavuitje van Oranje…

Hij murmelt, stamelt, kreunt en fluistert tegelijkertijd, graaft, graait en grabbelt naar de juiste woorden, die verpulveren tussen zijn magere ongeringde vingers en als afgevallen bladeren doelloos alle kanten opwaaien Het meer van woorden waaruit mijn vader put is aan het verdrogen en het water is troebel en donker. De laatste vissen happen…

Een hoopje schroot in een oude rolstoel duw ik voort Zijn beenderen omspannen door een witte doorschijnende huid De wind laat zijn slappe huid wapperen als een losgeslagen dekzeil Een heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels…

Hier zit ik dan, Verbijsterd en verloren, Van alles heb ik spijt. Mijn grootste fouten onomkeerbaar, Ik ben verslagen door mijn ergste vijand, Mijn ergste vijand: tijd.…

-Het zonlicht dwarrelt schuw door de kamer De schaduw die schuchter volgt- Zijn huis is leeg zijn wereld is zijn huis Zijn gedachten zijn rommelig als de kamers (Vazen in de keuken kuchen neerslachtig stof) (Kinderlaarzen dromen water en weten niet meer of ze lekken) (Een deuntje tracht met dof geluid voorbije sferen te behouden…

woorden waaien door mijn hersens zinnen vormend zien zij licht ik kleur ze in met mijn gedachten proef hun klank met ogen dicht laat mijn vingers stil bewegen streel de toetsen van het bord laat mijn lippen woorden fluisteren oren luisteren naar wat het wordt als het ritme blijkt te kloppen berg ik alles netjes op zullen woorden…

als ik de pijn niet meer kan dragen en mijn ogen het jou vragen... laat je mij dan gaan? als mijn lichaam van mijn geest verliest en mijn verstand voor slapen kiest... laat je mij dan gaan? als mijn handen niets meer schrijven en de stiltes langer blijven... laat je mij dan gaan? als de tijd mij tegenstaat en ik alles lopen…

pas toen de “frisse wind” ging waaien voelde zij de adem in haar nek en nog voordat zij zich om kon draaien zat er een ander op haar plek bij de directie kreeg zij geen vertrouwen van haar collega’s enkel medelij en haar baas -geen fan van vrouwen- draaide slijmerig rond de brij zonder afscheid stond ze buiten met haar spullen in een doos…

woorden afgewogen verstoren je bestaan wie heeft wie bedrogen? wie laat wie nu gaan? vertrouwen is tweezijdig je kunt het niet alleen waarheid blijkt partijdig liefde lijkt van steen je hart blijft, zonder te begrijpen, -lijkt doof en blind geweest- gehavend samenknijpen totdat het weer geneest je ziel dwaalt zonder baken op een…

ik zal je woorden huilen je tranen schrijven je ogen kussen ik zal je laten schuilen je warm wrijven je vuren blussen ik zal je lippen strelen je hart bewaken je handen wassen ik zal je lakens delen je zuchten slaken je lichaam passen ik zal je laten dromen je ziel beroeren je lasten dragen ik zal je angsten tomen me niet verroeren…

Klein lief diertje je piept niet meer beweegt niet meer en je zal ook nooit meer eten Klein lief diertje je werd zo oud nu voel je koud gister liep je nog wat rond Klein lief diertje je droomt niet meer loopt niet meer je zal het niet meer weten Klein lief diertje nu is je plek zo stil en leeg in het hoekje op de grond Klein…

het zolderraam een schilderij vol zacht wiegende bomen om in weg te dromen met bovenin een wolkenbrij die lacht in blauwe luchten om in weg te vluchten het eendenjong in drassig land van gras, kruiden en water oefent zijn gesnater blauwe reiger in “éénpootstand” verrast kikkers en vissen door ook veel te missen het eksternest…

onzuivere gedachten vertroebelen mijn geest onduidelijke krachten verdoezelen het meest strijdige belangen vechtend om een plek tegenstrijdig het verlangen vlechtend om mijn nek verstikkend is de angst verlammend elke spier de nachten duren 't langst verdomd was jij maar hier…

jouw handje in mijn handen je oogjes bijna dicht Ik voel mijn liefde branden en streel je lief gezicht jouw reis begon zo-even ik ben al ver op weg “ik zal altijd om je geven” is wat ik hardop zeg mijn leven voor het jouwe is wat ik hier nu bied maar niemand zal het nemen en dat begrijp ik niet jouw handje in mijn handen je oogjes bijna…

In de lucht tekenen scherpe gedachten Een opening naar de hemel Brokken van woorden knallen erdoor Binnen hangt er een paarse gloed Plots schreeuwen eerlijke zinnen: Waar ben je? Waar ben je? Waar ben je? Gestorvenen verheffen hun hoofd God’s zetel trilt en engels vallen Door angst en schrik verdoofd Je roep werd niet geloofd Je wilde…

Prinsheerlijk lig ik in mijn bed Stress tot pret te kneden Buiten waart de nachtvorst En zet zijn eerste schreden Op zijn koude tocht Zojuist heeft hij de zomer Aan een vroege lente verkocht…

als kennen en vergeten een eigen leven leiden als niet kunnen en het weten mijn geest en ziel bestrijden als doen en telkens laten mijn lichaam zal verzwakken als zwijgen en willen praten mijn herinnering uit gaat vlakken ben jij dan ogen, mond, hand, benen voor een verloren man? wil jij dan voor mij wenen omdat ik het zelf niet meer kan?…

ik verdwaal in mijn gedichten terwijl je deze leest in plaats van te verlichten verzwaren zij mijn geest ik voel mij langzaam zinken terwijl ik altijd dreef ik zal nog eens verdrinken in alles wat ik schreef…

laat me maar drijven op mijn gedachten met de stroom mee liefst nergens heen laat me daar blijven niet op mij wachten wees een droomfee om wie ik ween laat me maar zwerven geef me de vrijheid waar ik toch ooit zoveel om gaf laat me maar sterven hervind je blijheid ik neem het nooit meer van je af laat me maar drijven…

Zachte tonen van fluwelen muziek Dansen gedwee door de kamer En blijven steken bij het raam De lucht buiten bedekt een heldere hemel Maskert de stille vorige nacht Op een stoel staar ik in een ruimte Waar spullen hun plek nog moeten vinden Waar opruimen weer noodzaak lijkt Waar het volle geluid door mijn lichaam stroomt Toch blijf ik zitten…

In een tijdloze ruimte Dat mijn leven heet Dwarrelen vragen Voor mijn ogen De vragen zijn niet te lezen Slechts gissen kan ik doen Ik leef alleen niet voor een antwoord Niet voor later en niet van toen Ik laat ze rustig dwarrelen Ze vallen zachtjes in het zand Langzaam stap ik er over heen Met overige woorden in mijn…

slechts gehuld in een stilzwijgen betrad hij haar kamer, twee hoog wetend dat, wat zij ging krijgen was bedoeld voor die hij bedroog slechts gehuld in eigenwaarde staat zij weer naast het lege bed waarin hij zich openbaarde en zij niet goed heeft opgelet slechts gehuld in een boetekleed zwerft hij nu door het lege huis dat lijkt gevuld…

ik mis de onbezorgde dagen van weleer en de nachten die veel langer leken ik mis de zorgeloze vragen telkens weer en de antwoorden die zo simpel bleken ik mis het tweedehands matras (ons eerste bed) waarop wij ons zo vaak hebben verloren ik mis de “koude” plas (buiten toilet) waarbij je ook de buren goed kon horen ik mis de oude…