Aemilia Aquarel
Aemilia Aquarel mijn evenknie
Dat is te zeggen ooit desanderendaags
Verwaardigde zich in het quouterwaals
Haar alter ego stevig te placeren
Zij emitteerd' een lied in sms
Hetwelk in haar sacoche was weggemoffeld
De hof van eden lag er aangeschoffeld
Om zo in deemstering te glariëren
Alwaar mijn paladijn zou visiteren
Met in mijn tors een duvelzomerbok
Op pladijs dansend met haar holleblok
Wijl wij in onze deemoed scandaleren
Op eyckenlust kwam zij aquarelleren
Vroegindewei en heus dequaadsteniet
Als laatste schilderes en douairière
Om mij als evenknie te portretteren
... Zie ook "Famkesjongde", eveneens een poëem over een ex-liefde. Met wederom archaïsch-Vlaamse ingrediënten en een verwijzing naar Jeroen Brouwers' "Sire, er zijn geen Belgen" (1987) ...
Schrijver: Max de Lussanet, 6 september 2021Geplaatst in de categorie: ex-liefde