Alsof hij wist wie ik was
Alsof hij wist wat ik van plan was
Alsof hij moest wennen aan het idee weer vrij te zijn
Ik vertelde hem hoeveel ik van hem hield
Daarna ben ik naar het midden van mijn tuin gelopen
Waar ik vorig jaar zo vaak gezeten heb
Met mijn lieve, oude, zieke hond
Ik liet de Vlinder vrij
Hij ging eerst nog even op het boompje…
Het boompje laat zijn blaadjes vallen,
Aan 't Einde van de zoete tijd,
Gedurig enige van allen,
Zo raakt hij ook het laatste kwijt.
Dat doet verhevene gedachten,
(Terwijl haar naaste daalt in 't graf)
Ook deze zelve gang verwachten,
Want Adams blaad'ren vallen af.…
En ik,
in de vesting van mijn huis
de lichtjes opgehangen in mijn struik
het plastiek boompje, zou ik dat weer,
de glinsterende ballen voor sfeer?
Mijn hart, hoe is het daar
zoekend naar gezelligheid en zin
om deze tijd van 't jaar?…
Hij voelde dat dit hem bijzonder beviel en zo ontstond het draakjesasiel
Gravin Lollepol lachte in haar vuistje, haar zoon had nu een huisje
Een boompje een beestje en een vrouw, kindertjes komen dan vaak al gauw…
Zo is het geschied, zij had veel lol en alle dagen haar handen vol
Met draakjes en kindjes van het gelukkige paar, jaar na jaar na…
.'' Zoo zei hij
En schudd' een boompje, toen vielen op Mei
De gouden regens. Zelf nam hij er bij,
Zacht bij den groenen steel, lichte papaver:
Die woei daar nog niet lang tusschen de klaver.…
333
Bezig met laden