453 resultaten.
Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal (1919)
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.059 Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal,
Flikkeren, fel, hupp'lende zonnestippen,
Soms plotselinge lisch met gouden slippen,
Soms gouden pijlkruid, plots'ling vertikaal:
Magisch onzichtbaar zijn ze, als ze overwippen
Van top naar rimpeltop; een enk'le maal
Zie je, als een slangetje, een rankende straal,
Glinst'rend en glad, tussen twee…
'k Ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.
poëzie
4.0 met 29 stemmen 1.476 'k Ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.
Ik doe in huis het een'ge dat ik kan:
'K gooi mijn vuilwater weg en vul de kan;
Maar 'k heb geen droogdoek; en ik mors altijd.
Zij zegt, dat dat geen werk is voor een man.
En 'k voel me hulp'loos en vol zelfverwijt,
Als zij mijn lang verwende onpraktischheid
Verwent met wat ze toverde in de…
'T IS LAAT AL IN DE NACHT. DOODSTIL IS 'T HUIS
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.016 'T is laat al in de nacht. Doodstil is 't huis.
Niets hoor 'k dan klokgetik en gasgesuis.
Met dwaze drukte zie 'k de slinger gaan,
Opglanzend, doffer glimlicht, af en aan.
'T is, of me in 't kleine, domme ding verscheen
De wijze tijd, en ernstig knikte: Neen.
De tafel ligt vol opgeslagen boeken:
Mijn leven heb 'k vermorst…
Er zit een schim, wanneer we als vroeger praten
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.122 Er zit een schim, wanneer we als vroeger praten.
Hij ziet ons aan; wij doen, als zien we hem niet;
En de een kijkt steels naar de and're, of hij hem ziet,
En de ander antwoordt met niet-merken-laten:
We horen 't, als hij zwijgt hoe we eenmaal zaten,
Net zo, maar anders; en verwond'ring schiet
IJl door ons heen, hoe mensen ooit 't verdriet…
Door kelken van onwezenlijk kristal
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.347 Door kelken van onwezenlijk kristal
Schijnt de ondergrond van tragisch-paars fluweel.
Onzichtbaar is de lamp; langs ied're steel
Hangt, smal en stil, een zonn'ge waterval.
Melkwegen welven; nevels, overal;
En sterrebeelden flikk'ren, puntig geel:
Boven 't diep-werkliJk paars tilt, irreëel,
Iedere kelk, een spieg'lend niets, 't heelal.…
Ver, ver - in droom - Ik hoor mijn jagerskreet
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.495 Ver, ver - in droom - Ik hoor mijn jagerskreet
Gillen door 't woud, als toen mijn arm de knots,
Moordend door steenklomp, met machtige bots
Op 't hunk'rend roofdier, bloedig voedsel, smeet;
'K voel mijn verleden, toen 'k, druipend van zweet
Na donk're worsteling in holle rots,
'T bedwongen wijfje - vroegste mannentrots -
Hijgend van…
'K zie nu al hoe 'k, als jij gestorven bent
poëzie
4.0 met 55 stemmen 1.898 'K zie nu al hoe 'k, als jij gestorven bent,
Zal zitten, kijkend naar je stil gezicht;
Wel vol verleden, toch pijnlijk verlicht,
Dat jij ten minste geen verdriet meer kent.
Mijn handen zullen, vroeger lang gewend,
Van zelf aaien je haar, waar levend ligt,
Als vroeger, nog het diep glanzende licht,
Dat uit de dood mij jouw vergeving zendt.…
Kortlevend plankton van de Brahmanzee
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.133 Kortlevend plankton van de Brahmanzee,
Zal 'k eenmaal naar hun vredebloei verzinken;
Zolang ik niet de koele dood mag drinken,
Golf ik en eb met de oppervlakte mee;
Zijn geheimzinn'ge stroom volg ik gedwee,
En als 'k uit wolkenschelp, die 'k rood zie blinken,
Het ver geruis van de eeuwigheid hoor klinken,
Voel ik mij zelf de wind, zelf…
Wie ziet niet soms zich liggen in de kist (1919)
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.001 Wie ziet niet soms zich liggen in de kist,
Geroerd, dat zoveel schoons moest ondergaan?
Wie hoort uit 't graf niet roemen, stil voldaan,
Deugden die buiten hem geen sterv'ling wist?
Wie denkt niet bij zichzelf: Wonderlijk is 't,
Dat alles dan gewoon zijn gang zal gaan,
En het heelal 't de moeite van 't bestaan
Nog waard zal vinden, als…
Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.020 Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet:
Door 't x-y-vlak zwierde ik horizontaal,
En dan met lucht'ge sprongen, vertikaal,
Zweefde als een mug ik op en af langs z;
Zich weven zag 'k uit schimmig lijnennet
De oneindigheid tot kronkel van spiraal:
Het teken van de almachtige integraal
Heb 'k, toov'naar, steeds met trotse krul…
Wie ooit in zee zwom, en over hem goot
poëzie
3.0 met 23 stemmen 1.790 Wie ooit in zee zwom, en over hem goot
Een storm ontzetting; en de golven slaan
Over hem; maar hij - hij wil niet vergaan:
In hem stormt 't leven, en hij wil niet dood;
En met zijn armen mokert hij de oceaan,
En met zijn benen trapt hij weg de dood.
Hij voelt zich zelf voor 't eerst in 't leven groot;
Zij beide, klein, laten hem levend gaan…
'K zit, wachtend heerser, in mijn vleugelwagen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.256 'K zit, wachtend heerser, in mijn vleugelwagen;
'K zie 't wereldlicht over de vlerken schijnen,
Wier spanning, glad, met lang welvende lijnen,
Straks veren zal achter de motorslagen.
Ik weet: bestand tegen de hardste vlagen
Zijn de twee grote vlakken, mijn kwatrijnen,
En mijn terzinen zullen, de twee kleinen,
'T evenwicht, als 't schomm…
Ben ik het zelf? Moe evenwichteling
poëzie
4.0 met 12 stemmen 1.775 Ben ik het zelf? Moe evenwichteling,
Kroop uit tricot mijn vergeefs len'ge geest,
Zoals naar 't donker kruipt een oud, ziek beest,
Naar druipsteengrot van koele herinnering:
Vol echo's was 't, metalen tinkeling;
En wat ik hoopte als jongen, daar herrees 't,
Zodat 'k vergat, wat 't leven was geweest
En zijn zou, als 'k weer naar de wereld…
Zoals een fijn schommelende balans
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.136 Zoals een fijn schommelende balans,
Even zich richtend, evenwichtig staat,
Als voorzichtig in spiegelende plaat
'T prisma te rusten legt zijn stalen glans -
Hij staat, aandachtig. 'T juk, plotseling, slaat
Door, links, rechts, in rechtvaardige kadans,
Want de ene schaal ving op een muggendans,
Of onder de and're woei een spinragdraad -…
Nu draagt, zelf triomfant balancement
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.651 Nu draagt, zelf triomfant balancement,
Zelf zwevend rag, zelf ontzaglijk insekt,
Mij de aeroplaan, wiens vaart, zilverig, trekt
Een draad, hoog boven zee en kontinent:
De trots van wie zich, mens, als Brahman kent,
Houdt breed zijn dubb'le vleugels uitgestrekt;
De zekerheid, die 't Brahmanweten wekt,
Houdt recht naar Hem 't evenwicht heengewend…
Zo, jongen, ben je daar? 'K heb lang gewacht
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.408 Zo, jongen, ben je daar? 'K heb lang gewacht.
Neen, excuzeer je niet: ik had de tijd;
Als achter me, ligt vóór me de eeuwigheid,
En 'k wist, je kwam. 'K had 't zelf zo uitgedacht.
Neen, mij is niets te klein: ik houd de wacht,
Als 't wazig glansje langs een herfstdraad glijdt,
En als de duiz'ling op kometen rijdt
Door 't steilhellende…
Koket? Ik? Denk terug aan de eerste keer
poëzie
4.0 met 21 stemmen 1.604 Koket? Ik? Denk terug aan de eerste keer:
'T was winter, en je ging naar de avondschool,
Een Maandag; 't rook in huis naar was en kool,
Net even naar als, straks, die vormenleer.
Toen wees je vriendje: 'Kijk! de Grote Beer!
En dáár, boven die schoorsteen, is de Pool.' -
Wat toen profetisch in je ontzetting school,
Zag ik ontvouwd: 't Hoe…
Mij, die jou naar mijn hoogten heb gered
poëzie
3.0 met 16 stemmen 1.705 Mij, die jou naar mijn hoogten heb gered,
Toen, 't vallen zoekend, je angstig toch bleef hangen
Boven de diepte aan ranken van 't verlangen,
Het taai wort'lende - mij noem jij koket?
Je dacht, ik spon mijn draden tot een net,
Om de eendagsvliegen van de geest te vangen?
Je dacht, mijn armen waren gift'ge tangen,
Die 'k spin, in 't moegesparteld…
Als liefde van een aard'ling aan dorst randen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 1.323 Als liefde van een aard'ling aan dorst randen
De lichtgestalte van een hemeling,
Je weet, dat zij tot nevelbeeld verging,
Tot hoon rondom heet hunkerende handen:
Zo dacht je dat, toen - lucht'ge zweveling -
Je om mij de rust verliet van effen landen,
Ik jou applaudisserend op liet branden,
Verijlend zelf tot vlucht'ge neveling.
Voor …
Wie mij gevonden heeft, kan niet vergeven
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.235 Wie mij gevonden heeft, kan niet vergeven,
Te groot, dan dat hij 't toegebrachte leed
Misbruikt tot wraak, als vergiff'nis verkleed,
Te klein tot oordeel over Brahman's leven,
Dat, hier tot Christus, Bach en Kant verheven
Zijn diepte in daden, kunst en denken weet,
En ginds door laagheid, zelfzuchtig en wreed,
De top van tere Zelfzucht leert…
Jouw zenuwen, spieren, pezen, botten, knurven
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.282 Jouw zenuwen, spieren, pezen, botten, knurven
Trilden, waar vals uit de afgrond van 't verdriet
Waanzin de half gewilde val bespiedt,
Maar ik, ik greep je stevig bij je lurven;
'K zei: 'Wat? Zou je niet kunnen? Of - niet durven?
Schaam jij je dan voor Plato's gletschers niet?
Vooruit! Ik maak tot straatweg van graniet
De draad!' En grac…
Je zag met de x de spokig toov'rende i
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.114 Je zag met de x de spokig toov'rende i
Meefladd'ren, als de zwevende exponent
Neerstreek tot reeks, die naar 't oneind'ge rent
In stormloop naar de kringperipherie:
Omsmolt dan algebraïsche alchemie
Tot tweelingen twee legers, en 't quotiënt,
Vervloeid tot optocht van kentauren, ment
De magiër Logarithme voort naar pi.
Ontzaglijke triomfpoort…
Nog eens, toen je oud werd, zag je de Alpendalen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 1.507 Nog eens, toen je oud werd, zag je de Alpendalen
Van 't leven jou met late idylle lokken;
Je zag, hoe bergop lange schaduwen trokken
Onder een mist van scheve zonnestralen;
Nog hoorde je over lichte hoogten dwalen
'T elegisch tink'len van verspreide klokken
Nog zag je, wit door zwarte dennen, brokken
Van 't sneeuwveld, nu niet meer bereikbaar…
Zo leek je dan jouw aardse zwaarte lichter
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.616 Zo leek je dan jouw aardse zwaarte lichter
In 't ijle, koele denken; de verwijding
Van knellende horizon werd een bevrijding;
Op 't donker ginds scheen hier het lichte lichter.
Jij dacht je boven 't mensenleven dichter
Bij de eeuwigheid; toch was 't een voorbereiding:
Zo moest - vervulling van mijn eerste wijding -
'T kind-in-jou groeien…
Jou gaf en ernst en scherts mijn amphitheater
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.090 Jou gaf en ernst en scherts mijn amphitheater.
Eerst 't passiespel: uit doop in de oceaan
Zag je mijn zonneheros zeg'nend gaan,
Een heerser over lucht en land en water;
Dan voor wat zilv'ren sterren deed zijn hater
Hem op bebloede bergen ondergaan;
En wit van smart en eerbied stond de maan;
En 't donderorgel speelde Stabat Mater.
Dan…
Ik ben geen wereldmacht, die loont en straft
poëzie
4.0 met 21 stemmen 1.297 Ik ben geen wereldmacht, die loont en straft;
Mijn eigen Doper, maak 'k mijn paden recht;
Ik leer: Wie zijn geluk in liefde legt,
Vergaat; weg spoelt de tijd hem, vlucht'ge haft.
Wat Lenau's Faust tegen Mephisto zegt:
'Zu schwarz und bang, als dasz ich wesenhaft,
Bin ich ein Traum, entflatternd deiner Haft',
Dat Godsbesef heb 'k voor…
'K hoor wat je denkt, al spreek je 't, kies, niet uit
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.479 'K hoor wat je denkt, al spreek je 't, kies, niet uit:
Tot troost voor troostelozen sublimeert
'T verzet de diepe wens; zo fantazeert
De dorre non zich om tot Jezus' bruid:
Hij, voor wie 't huis van 't aards geluk zich sluit,
Dat hij, bescheiden hunk'rend, had begeerd,
Waant zich een God, die 't heelal savoureert:
Leerde u dat zelf…
Wie 't meisje, dat hij liefheeft, aait en kust
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.225 Wie 't meisje, dat hij liefheeft, aait en kust,
Dat hij zich, wereld, God, zelfs haar vergeet,
Hij zoekt, zonder dat zijn ekstaze 't weet,
De vredige eenheid van wensloze rust:
Zo moest jij, maar nu denkend, klaar bewust,
Achter 't wiskundig weefsel van mijn kleed
- Paillet van ster en lach op nacht en leed -
Vinden het hart, waaraan je…
Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach
poëzie
4.0 met 13 stemmen 1.509 Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach,
Die zonnig vink en schem'rig nachtegaal,
En tot nocturnes aai met manestraal
Mijn lier, de hei, besnaard met herfstdraadrag,
Ik, die uit orgel, zwart voor blauwe dag,
Smijt over de aarde mijn donderchoraal -
Jou koos ik, dat je op 't orgel van je taal
Eert Brahman, mij en jou, ons beider Bach.…
Als koel in 't groen baden mijn brandende ogen
poëzie
3.0 met 21 stemmen 1.449 Als koel in 't groen baden mijn brandende ogen,
En, stadsgevang'nen, wijd zwerven door 't ruim,
Komt vlokkend op de wind, als gorig schuim
Uit een riool, het stadslawaai gevlogen;
Twee wolken stuiven aan, ineen gezogen
Door stinkende auto die, rollende fluim,
Op 't stof, dat wegbolt, in kwaadaard'ge luim
De stad, immense zieke, heeft uitgespogen…