geest gerust wat tijd
De kwesties die je al een half leven bestrijdt
Scheld jezelf eens iets kwijt
Er is nog zoveel onbekend terrein te betreden
Verboden terrein ligt naast het hart
Tevens achter in de geest
Je vergelijkt het met het schaap zo zwart
Wie weet wat je tussen de regels leest
De geest laat het even rusten
En ik wens mezelf welterusten…
WELTERUSTEN JONGEN OOGJES DICHT EN SNAVELTJES TOE JE BENT NU VAN MIDDELBARE LEEFTIJD HET GEZICHT HEEFT RIMPELS EN HET HAAR IS KORT GEKNIPT DOOR DE THUISKAPSTER EN GROTE BRUINE VLEK OP GEZICHT TOE LACH EENS EEN BEETJE EEN BIJZONDERE DAG JE KUNT HET WEL ZIEN IK VOND HET LEUK JARIG TE ZIJN DAN WORDT JE EVEN IN HET ZONNETJE GEZET DANK U HEER DAT IK NOG…
als toen
Feesten, lachen, plezier maken
Ik wil wel, maar mijn lijf begint te staken
Het gaat niet, al wil ik nog zo graag
En wat ik doe gaat even traag
Ik ben nu even niet als toen
Ik kan eigenlijk niks doen
Niet dansen want dan doet het pijn
Niet doorzakken, dat vindt mijn lijf niet fijn
Alles met mate, veel rusten
Even een dutje, welterusten…
dierentuin, toch
liggen ze vaak urenlang in hun eigen stront
depressief te snakken naar hun einde
Ze gaven ooit het beste van zichzelf
Ze bouwden de Vlaamse verzorgingsstaat mee op
en ontberen nu elementaire verzorging
Men zorgt er ook voor dat de Vlaamse giraf nu
zoveel mogelijk als giraf kan leven
Het is 12 uur ’s avonds, hij is moe
Welterusten…
Zo barstensvol de wolken aan de hemel te vangen,
de aren de aarde in te lezen
en te verkruimelen tot goud omdat ik van je houd,
van je stilte,
van hoe je de nachten tegemoet
met immer welterusten
met een kus in mijn rug
en je keren naar jouw kant vlug.…
als een kind iets ondeugends deed
heette dat gewoon een beetje stout
en als de ijsbloemen de hele dag
op de zolderramen zitten bleven
dat wisten wij allen het
nu duurt het nog maar even
en de schaatsen kunnen uit het vet
en voor het slapengaan kreeg je toen
eerst nog een lepel levertraan
en daarna pas als beloning een
‘lekker slapen’ of ‘welterusten…
599
Bezig met laden