inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 9.258):

Verboden terrein

Het duister sluit zich voor de rust
Gedachtenloos naar ik tracht
Het geweten wordt gesust
Ik ben klaar voor de nacht

Ik fluister mezelf tegenstrijdigheden in
De hele dag vliegt aan me voorbij
Klaarwakker, wat heeft het allemaal voor zin
Met dicht geknepen ogen draai ik me op mijn zij

Te vermoeid om de slaap te vatten
De gedachten slopen me als hongerige ratten
In mijn hoofd verlies ik mijn eigen debatten
Is er nog iemand wakker om me mee te bezatten

Vergiffenis vragend voor vreemd vervormd verleden

Heerst er kwaad in mijn vraag om raad
Verlies ik echt elke dag de draad
Licht mijn hart nog steeds op straat

Leren leven in het heden ten spijt van eens geleden
Gun je geest gerust wat tijd
De kwesties die je al een half leven bestrijdt
Scheld jezelf eens iets kwijt
Er is nog zoveel onbekend terrein te betreden

Verboden terrein ligt naast het hart
Tevens achter in de geest
Je vergelijkt het met het schaap zo zwart
Wie weet wat je tussen de regels leest

De geest laat het even rusten
En ik wens mezelf welterusten

Schrijver: D.R. Korthof, 27 december 2005


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 599

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
wil
Datum:
28 december 2005
Wat een gevecht! tussen wat je voelt en de gedachtengangen in je geest als je een geleefd leven achter wilt laten en opnieuw zingeven.
Wens je toe de balans te vinden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)