Als adem verdwijnt

Was het maar leeg van binnen
het opstandige legt knopen
zo wringend vult een alles jij
Was maar licht gaan verwaaien
ik had gelopen in witte sneeuw
zonder weerkaatsend beeld
Je hand is door mijn haar gedwaald
en eindeloos vielen plukjes mond
in mijn poreuze aderen ‘s nachts
met blijven van het vergane moment
je sloeg mij open tot barsten
de scherpe zijde de pijnlijke
waar adem verdwijnt in verdriet

Schrijver: Irmgard, 27 december 2005

jigziggo.nl

verdriet pijn jij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.9 met 7 stemmen 685