33 resultaten.
Aai!
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
565 Aai mijn Iphone eens; breng hem maar op gang, als het kan een leven lang!
App!
De ai is de traagste, maar mijn `I' is de snelste;
de hele dag een aandacht van jewelste!
App!
Een moderne vorm van watjes in je oren;
geen natuurgeluid dat nog kan storen.
Allemaal aardappelbovisten,
verslaafd door ondernemerslisten:
`I'-adventisten…
Inundatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
155 Het kraaien van de haan
waarschuwt voor ongenade.
Hoe de schop de grond ingaat,
er kracht gezet wordt op de spade!
Emmers worden neergelaten
en vullen zich met zand.
Het graafwerk door soldaten
is nog geen ogenblik gestrand.
Er is koortsachtig overleg
dat vast en zeker ons betreft.
Vinden zij hier net als wij de weg?
Is er ook van ons…
Smurfin 2.0
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
512 Geachte Peyo,
U schrijft erg leuk over uw Smurfen,
maar neem die meid eens bij de lurven
liefst met bandeloze fantasie,
want in dit rolmodel herkennen wij ons niet.
Maak er desnoods een snol van
die als geen ander flirten kan
met haartjes op haar bovenlip
en in gebloemde slip heel hip.
En die zuigelingendruif
die haar de weg verspert…
Ontwaarding
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
127 Ik weet niet of u het net zo ervaart,
maar ook als een eencellige door ons uitsterft,
zijn wij weer wat minder waard.…
Gods slaaptherapie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
188 Ik tuurde gisternacht
vanaf mijn stee
de diepte in naar het wel en wee.
Ik raad gevloek niet aan,
maar snap nu dat het fijn is
om je af en toe te laten gaan.
Ik wond me op over dat gekloot op aarde
en het duurde godverdommes
eer dat ik bedaarde.
De mens raakt dan wel aangekleed,
maar wordt ook meer en meer proleet
en ik acht hem inmiddels…
De misantroop
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
489 Gekleurd beschrijft het bijbelboek
hoe ik leven schiep op elke hoek
en dat al wat is bij mij begon,
maar ik had niet de hand in licht en zon;
pas later ben ik in mijzelf gaan geloven
en kwam het kind in mij naar boven.
Ik deelde land en zee in tweeën
en zingend schiep ik de zeven zeeën.
Toen ik aan de mens begon,
miste al terstond een elektron…
De laatste dag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
223 Mensen waren uitslag,
sjacherende zakken vocht
gehuld in portefeuillevacht.
Niemand die nog dieper zocht.
Zwaarwegend de balansen,
derivaten, koersen, aandelen,
gedroomde financiële kansen;
de natuur kon niet meer helen.
God was de lol vergeten
die het maken van de aarde gaf,
had hen het liefst eraf gesmeten
en keerde zich vol walging…
De straathond
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
250 Wáááf wáááf wáááf - wááááf wáf
wááf wáááf wááááf
wáááf - wááááf - wáááf
wááf etc. (Utrecht)
Whauhf whauhf whauhf - whauhf
whauhf whauhf whauhf whauhf whauhf
whauhf whauhf - whauhf
whaufh etc. (Den Haag)
ETCETERA…
Crooner in bad
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
180 Hij werd gevonden in een achtertuin.
Een papegaai dient van zich af te lullen.
Zwijgt hij of wordt hij kort van stof
dan gaat hij bij de oude prullen.
Vond hij ons heksje Caro mooi?
Hoewel nog wat verlegen
hupte hij snel nader in de kooi
en toonde zich wel toegenegen.
`Onno' werd zijn roep- en doop-,
`Zel' wat flauw zijn achternaam.…
COPD
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
245 Ik kom als invalhulp bij deze klant
voor de allereerste keer.
Als altijd doe ik een quickscan;
ik inventariseer.
Wat voor vlees heb ik in de kuip?
Houdt de verwording hier al huis?
Ligt de hulpvrager soms in een stuip?
Kijken hoe ik de boel het beste kuis.
Waar begint de afvalberg?
Soms bij dat bord met kiprestanten?
Nooit eerder zag ik…
Tattoo
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
250 Als ik me al solidair verklaar
met een club die vroeger simpelweg voor anker ging,
maar nu op armen en benen,
indianennamen, goeroes, schedels, totems brandt
en daar waar plek is onder de oksels
nog wat linten in knoeierige bomen hangt,
verloren liefdes alsof het niets is wissend
en die met heel die beeldenstormneurose
zelden getuigt van authenticiteit…
Kindvluchteling
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
182 Hoe licht dat na de tijd bereisd
en zwarte gaten doorkruist te hebben,
dooreengeschud, verstikt, geplet
als navrant juweel opkrabbelt
in de ogen van een kindvluchteling.…
Pinokkia
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
249 De slinkse Antoniette
ging er met Gepetto van tussen.
Mijn vader legt mij niet meer op bed
en ik doe het zonder zijn kussen.
Ik mis zijn grijze kuif en kippige blik.
Ik voel dan wel geen bloed in aders kloppen,
maar het lot waarin ik mij nu schik
doet zelfs van een pop de omloop stokken.
Hier zit ik dan en overdenk mijn zonden.
Ik heb…
Niet de hand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
484 Niet de hand die in de aanval gaat
of het hoofd van de denker aldoor steunt
niet de hand waardoor het laatste uurtje slaat
en op welk ritme de dag des oordeels kreunt
niet de hand die zichzelf vergat en sloeg
of aan de mond gezet maakte dat het scheldwoord verder droeg
ook niet de hand die zichzelf heeft breed gemaakt
opdat in duisternis een…
Dikkerdak in Tbilisi
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
735 Ze kwamen maar net door de ballotage
waren nipt op tijd op het toegestaan gewicht
werden ingedeeld op de achttiende etage
moesten alles lopen want geen lift.
De vrouw liep om de vloeren te ontzien
gescheiden van haar man.
Dat lijkt wat aangedikt misschien
maar het gaat hier wel om een gigant.
Ze voelden zich ontheemden
tussen de betimmering…
Erotisch café
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
526 De alvleesklier staat op een kier
de slokdarm vormt een trechter.
Op het bord ligt een aangesneden dier;
in het weiland leek die koe toch échter.
De maag spert zich wagenwijd
de twaalfvingerige darm vingert zich klaar,
onderweg wordt de koe nog meer verleden tijd
en de spijsvertering is ernaar!
Obers rennen af en aan
naar het niet te…
Kunstenaar of ambachtsman
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
407 Zonlicht speelde in het dorp op de kasseien.
De toren hield het zware weer op afstand
dat zich vanaf de Rijn tegen de oever vlijde.
Jan Janszoon schoof de dekens aan de kant.
Op de ezel stond een spieraam klaar
om met linnen te bespannen.
De hoeken perfect haaks,
was het werk van timmermannen.
De schilder wilde eindelijk eens breeduit,…
Aan de andere kant van de muur
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
201 Voor wat gebeurt aan weerszijden heeft de muur geen oog,
blind is zijn verankering sprakeloos zijn staan
en zo scheidt hij droog ons beiden.
Jij, voorover leunend, schaaft je aan het ruwe oppervlak.
Ik tracht wat van dat bezeren op te vangen
maar de muur verstaat zijn vak.
De aarde begrijpt gelukkig meer van ons verlangen.
Aaneengesloten…
Transformatorhuisje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
176 Spreken verhing zich hier
in de eigen lussen.
Slechts een taal
waar geen mond zich tussen plaatst
ziet zich overal weerkaatst
en heeft zichzelf verplicht
steeds onverricht
weer te keren
tot dezelfde spanning
stil en blauw.…
Verdronken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
506 Met onbeholpen mond
riep de visser het water tot zich.
Nooit meer draait de wind
in zijn veel te grote oliepak.…
De steenvis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
200 Het blanke vel met een flard roze
oogde ooit puntgaaf.
Zinnenstrelend was zijn pose
voor de ogen van de oceanograaf.
Maar nadat een eerste puist verscheen
en steen als camouflage werd ontdekt
joeg hij alle schoonheid er doorheen
en raakte gehavend en bevlekt.
De kokette blik week uit de ogen.
Stilliggend dient hij zijn dagen uit
en doet…
Distel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
124 De hand die zaaide
was zijn vastheid kwijt
en plantte hem
aan de rand der wereld.
Die daad vergeldt hij
met zijn stekels
maar zijn bloemen
schenken de liefde weg die bleef.…
De vliegende vrouw
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen
432 Licht of zwaar
maakt vandaag eens geen verschil.
Boven vliegt een dot blond haar
en onder zwijgt het luchtig stil.
Aan de hemel dreigt geen wolkje,
in mijn hart geen rouw
In gezelschap van het vogelvolkje
vliegt er boven mij een vrouw.
Aan het horten van haar vlucht
kun je merken dat ze talmen moest
en bij haar afzet met een zucht
hield…
Hemelvaart
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen
663 Het trio aapjes op de schouw
dat altijd alles braaf geslikt had
was het doof en blind zijn zat
en nam de zwijgplicht ook niet meer zo nauw.
Ook buiten was het over met gedogen
Bevrijd van roze, wit, pluche ultramarijn
had de dageraad zich vol gezogen
met geelgroen, grijs en karmozijn.
Een bars palet dat niet viel in te tomen
en de zachte…
Kosmonaut
netgedicht
4.0 met 11 stemmen
431 De hand gold altijd als precieze schaal,
geijkt bij 't vrouwelijk gilde,
op haar taak berekend het totaal
te wegen van wat zij wilde.
De duimen gaven de kilo's aan,
de wijsvingers de ponden,
de pinken bleven bij de grammen staan,
terwijl in de palmen de totalen stonden.
Waar alles onderhevig is aan zwaartekracht,
laat dit zich zo niet…
Spiegel bij nacht
netgedicht
3.0 met 13 stemmen
353 Met nevels omhangen zonder zicht,
met niets omhanden doods en dicht
voedt ze zich met beelden van weleer.
Jagend over barre grond bloest,
eenmaal met de kop in aas, haar gierenkraag
en gaat ze op hinkepoten rond.
Gevangen is ze in de ommegang van zon en maan.
Het zweven heersend in een ander rijk
vegeteert ze tot de zon weer aan de hemel…
Altijd wat
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
391 Vanavond ben ik 't die haar bank bemant
In de vide is 't gratis kijken.
Wat een liefie toch dat mij ontvangt!
Vanuit de hoogte moet ons kussen wel potsierlijk lijken.
De ficus in de hoek
als ongenode gast
staat zijn dode biertje uit te drinken
weet de uitgang niet te vinden,
klaagt en klaagt
en is de prille minnaars maar tot last…
Winter
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
364 De takken van de rozen werden staken,
de bottels zijn tot zwarte vellen verdroogd.
Sneeuw roetsjt omlaag langs de daken
en heeft zich op de tuintafel en stoelen gehoogd.
Ik voel hoe zijn omvamen mij warmte ontrooft
en in één adem om de pijn te bestrijden
een van zijn kwartliter bruiden belooft,
maar 't jachtinstinct houdt zich nog koest.…
Akropolis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
744 Zo af en toe
zie je God zijn hand
achter een wolk vandaan
om zijn troetelblokje schieten
om het te gebruiken
in een hemels Lego-spel
en tot hij het weer terug zet,
is er niemand
die 't tempeltje van Nikè mist.…
`Blijven'
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
399 Pas door zelf ook woordeloos te zijn
lokte ik je uit je tent.
Met jezelf in die kwetsbaarheid herkend
mocht het licht over je dagen
en legde daar een zachtheid bloot
die tot dan verborgen was.
Je kussen gingen uitgebreid over mijn ribbenkast
en van mijn hart telde je de slagen.
Met het `blijven` dat je op fluistertoon gebood
na het van…