Alle inzendingen over actualiteit

ik heb de wereld af zien glijden in zijn race tegen de klok met als blok aan het been de agonale genen die het beste in ons boven zouden halen als wij ons leven door hen lieten bepalen in de maatschappij woekert de entropie van steeds het beste willen zijn de snelste ook rijker en succesvol in de toevoeg vaan het eigen genenmateriaal…

we hebben de vingers gekruist elkaar in de ogen gekeken zijn daar gebleven zonder afscheid te nemen ik heb jouw energieën gevoeld in een aura van liefde de hemels bewoeld in een respectvol eindeloos genieten wij zijn niet voor elkaar geschapen in samen slapen kunnen wij als rolmodel er iets heel fantastisch van proberen te maken…

het was of ik het zwart bruine rotsblok hoorde spreken in het aanwakkeren van een ijskoude wind er werd ons geen uitzicht op warmte gegeven in het donker ogende gat dat als opening sprak in strak staccato geselde wind het gesteente waar de vegetatie het liet afweten zonder enige vorm van houvast nog sluipen restanten over…

Ik heb elk jaar opnieuw te doen met al die dennenbomen die steeds maar weer rond deze tijd in onze kamers komen. Zij 'stralen' dan wel eventjes maar dat is enkel schijn omdat zij van het glitterwerk alleen de drager zijn. Het 'moois' wordt na een korte tijd weer in de doos gedaan terwijl…

altijd als ik jou zag pakte ik wat schaduw van je af een lieve groet of oogopslag jij lichtte op als een ander jou aandacht gaf waar jij ook kwam sprong het licht over naar een warmere vlam dus waar jij schaduw gaf wist ik dat te maskeren door eigen licht te projecteren wij zijn nooit gespot als stel maar ons samenzijn…

ik hoorde hoe haar aria brak en in een waterval muziek naar beneden stortte nog was haar lied niet teneinde omdat tonen meanderden tussen oevers van kunst juist die weidsheid en rust bleek het juiste antwoord te zijn op de apotheose die opgebouwd was boven daar in het ijle waar nevels in speelse composities kierden uit nog…

Ach ja, u weet toch hoe dat gaat: De "terrorist" moet aan de praat. Dus wordt zijn menszijn afgepakt En ieder lichaamsdeel geknakt. En toch verbaasd zijn over haat!?…

Neoliberalisme Berekenend, ja dat vooral, Wat dubbel telt in dit geval. Alléén de rijkdom wordt gespaard: De armoe groeit in sneltreinvaart. Wij wachten op de Grote Knal……

December is de maand van donkere dagen met weing zon en nauwelijks nog kleur, de winter staat in feite voor de deur en grenzen tussen dag en nacht vervagen. Zou het daarom zijn dat somtijds mensen klagen dat alles in ontdaan van flair en fleur en het leven lijkt verworden tot een sleur nu grenzen tussen dag en nacht vervagen? Maar…

ontspannen rust ik op het middag bed waar kleine uurtjes spelen met stofjes die door de warmte op hun rug worden gelegd in hun reis langs kierende gordijnen waar het licht hen beschijnt in een mistige choreografie tussen vage paladijnen zij dagen mij uit in hun onvoorspelbare tochten om vrij te zijn mee te gaan en te voelen wat verheven…

ik was aan het verkeerde adres in deze antiseptische ruimte met een hyper modern interieur waarbij sfeer koelte verruimde dit psycho therapeutisch bureau was mij doorgespeeld omdat ik leed aan wanen voorstellingen waar bij wij ons in rollen verveelden ik had geen script gekregen maar was op zoek naar jouw laatste formatie die…

Vluchten uit Somalië? Nergens voor nodig, zegt Rita Verdonk, kijk maar naar BuZa’s ambtsberichten Me ook door AzG en Amnesty voor laten lichten? Dat lijkt me qua efficiency een beetje overbodig Als Verdonk nog eventjes zo doorgaat, dan belanden wij nog op zo’n zwarte lijst van onveilige landen…

ik heb nog met ze gesproken vergeten bomen die mijn geweten ooit wortels hebben gegeven bladeren die voor mij ruizelden op warme zomerwind waar zon in donker loof bleef steken en wij door heerlijke picknicks de tijd vergaten ik dromen vond die volop tegen spraken waarin muziek met veel tonige refreinen klonk nu is het landschap…

Heel Bagdad werd die ochtend ruw verstoord Toen er raketten uit de hemel vielen Een van de afgevuurde projectielen Heeft een hotelverdieping haast doorboord Ach, wranger kan de symboliek niet zijn: Met kerstmis 11 september in het klein…

de motor scheurde geluid in de lucht die dichtsloeg met een serie vacuüm klappers de blinde helm het patserpak met stoere laarzen pasten niet bij de frêle gestalte met bedeesde lach hij heeft de motor maar laten staan is via de achterdeur in alle stilte weggegaan aandacht en bewondering zijn niet zijn deel geworden was…

het was niet de eerste blik die overweldigend was het vonkte meteen waar geladen deeltjes mij raakten en hun energie een miraculeus zachte landing maakten mijn huid veranderde in een eindeloos verlangen naar meer waarbij de intensiteit warmte kleurde naar rood wij zij gaan lopen op blote voeten in het gras waarbij wind…

"Neem nooit je hondje mee naar de Chinees" Zo werd door De Twee Pinten ooit gezongen Leuk liedje, maar de strekking was verwrongen Want de Chinees verkoopt geen hondenvlees De Koreanen en de Taiwanezen Die maken d'r wèl hele schotels van Maar zie: het mag nu niet meer in Taiwan De rijst behoeft daar nieuwe soorten vlezen Je zou nu denken…

Het idee dat alle prijzen door de euro zijn gestegen heb je slechts gekregen door de selectieve wijze waarop je observeert is wat een of and're mof (pardon, bekwame Duitse prof) na onderzoek beweert. Acht euro per liter bier betaal je in 't café dus niet en een doorsnee pak shag kost er geen vier. Dat heb jij fout gezien. Prima, mag…

In Napels wordt het huisvuil niet meer opgehaald, ovens kunnen het niet meer aan. In Deventer loopt een onverlaat met lucifers, kortom een pyromaan. Zet de brandstichter bij de afvalhoop, pak je twee problemen in één keer. In Deventer kunnen ze rustig slapen en in Napels wordt de bende niet groter meer?!…

vederlicht klinken de woorden die jij opleest van donker papier ze horen anders omdat je handen ze sturen met esoterische gebaren de kleuren in je blik en hun intensiteit doen diepgaand begeleid je streelt niet nog beveel je maar wij worden schokkend diep geraakt juist op die plaatsen waar panische onzekerheden leeftijd…

De Oeso die heeft het goed bekeken Weg met de aftrek hypotheken In dit kabinet moet vroeg of laat Ook over deze materie worden gepraat Al houdt men zijn mond hierover nog stijf dicht Een Europa, een munt, een grondwet, een plicht.…

ik zag mijn schaduw in het glas lachte wat om een rare frats maar zag daarvan niets terug met het licht fel op mijn rug herkende niet eens mijn eigen contouren toen stevig aan de maat tot ik leerde om bij die grens de aandacht op anderen te concentreren toen werden stukjes persoonlijkheid uitgelicht in stevig…

De tijd van draadloos internet breekt aan Alweer zo'n tijdsbeeld dat zich op komt dringen Niet bij te houden, die ontwikkelingen Waarvan ook steeds vertakkingen ontstaan Nu draadloos internet dus...Wat een tijd Nou ja, die draad was ik al jaren kwijt…

lief lachten de demonen terug ze spiegelde vaak en als zij vervelend werden toonde zij hen de rug zij was gewend de stemmingsbeelden te bekijken voordat een meerderheid van vormen op herkenning begonnen te lijken dan zweemde rest heel traagjes naar normaal was aanspreekbaar waren reacties volkomen legaal een leven lang was…

ik zag je de laatste lentebloemen plukken uit de zomerwei volle pluizenbollen blies je nog leeg in een lange ademtocht toch speelden er vleugjes nostalgie in de lach die je achterliet hoe koude wind de bloei vertraagde en er nog een schitterend palet van maakte waar veilig geborgen de knoppen voor de zomer zich klaar maakten…

voorzichtig hebben wij elkaars schaduwen schetsend gekleurd met het eerste licht waarover wij konden beschikken zijn er contouren aangegeven hebben contrasten de vormen versterkt pas later toen wij in elkaar de pigmenten van liefde ontdekten kleurden wij de grote vlakken zonder de ander te gaan overlappen stilaan zijn…

jij was de logica weer helemaal kwijt in de snapshot toegemeten tijd waar het podium nog leegte ademt barsten coulissen van opkomend nog ongekend talent schijnt licht al succesvolle bundels terwijl er nog geen stap is gezet achter al bewegende gordijnen we openen met ingehouden adem het mimisch welkomstlied treden langzaam…

ik heb met je huid gesproken kleine rimpels en kloven heel minutieus onderzocht van beneden naar boven in het glooiend heuvelland voelde mijn hand de zacht vertrouwelijke warm vrouwelijke opbloeiende ontvankelijkheid daar waar de wereld strijdt toont zij kracht is de oppervlakte vaak robuuster en beter bestand tegen…

ik heb de was waarin ik in jouw handen gesmolten ben er nooit meer af kunnen wassen zij plakte niet maar bleef ons verrassen je handen kenden mijn huid als geen ander vingers heelden cellen en vaten waarbij schade door het leven werd opgeheven nooit ben ik zo zacht geweest als bikkel kon ik genadeloos stuiten een gevaar voor…

je lach waait keuzes weg die al dan niet terecht op je pad zijn gekomen met je mee lopen en dromen ze vangen met beelden je ogen showen werkelijkheid zonder te worden bedrogen maar in de verte echoot tijd het lied van voorzichtigheid nog zijn de woorden niet te verstaan maar tonen geven al spanningen aan die in naderbij…