Alle inzendingen over frans

Musje op je ijzeltakje wacht je stil, ineengedoken deze koude wintermorgen tot de zon is doorgebroken. Wacht je tot het ijs gaat smelten tot langzaam de dooi begint wacht je, eenzaam wintermusje op de milde lentewind. Wacht je op het nieuwe voorjaar op het lengen van de dagen droom je van een warmere wereld vol van licht en welbehagen...?…

Enkele vlokjes, dwarrelend, aarzelend schijnbaar bang de grond te raken dansen in de ijle januarilucht als een wilde vlindervlucht tussen takken, over daken voor het nog onbekende beducht. Maar dra komen ze met velen doelbewuster, vastberaden om van bossen, velden, daken onze dromen, ons ontwaken van ons denken, onze daden een breughelschilderij…

Zeg, heb je 't al gehoord van hem? Ik heb het ook maar van horen zeggen, naar 't schijnt heeft hij haar verlaten zonder ook maar iets uit te leggen. - Oh ja? Maar weet je 't ook van haar? - Klaarblijkelijk nam zij 't niet zo nauw - met liefde, seks en huwelijkstrouw, - ja maar, en dan nog met een vrouw! Oh, 't is bijna niet te geloven…

Inspiratie komt in vlagen, soms vanzelf, soms in geen dagen. Maar vandaag is zo'n dag dat ik weer proberen mag eens iets op papier te schrijven. Echter, zonder overdrijven mag ik zeggen, 'k heb vandaag weer zo'n poëtische vlaag. Gauw, een pen en wat papier! 'k Voel me net een avonturier dwalend tussen frazen, zinnen, woorden schieten…

Niemand kan ze nog verdragen. Wat zou er verkeerd mee zijn, met de plooitjes van het leven? Rimpel, asjeblieft... verdwijn! Niemand wil je nog dezer dagen. Alles moet nu gladjes en fijn. 't Leven valt zowat in duigen als maar iets ons lijf ontsiert. Toch zijn rimpels de getuigen van al 'n tijdje 'hier' te zijn. Niet het meest rare…

De laatste woorden zijn gezegd. De laatste foto is verscheurd. De laatste tranen onderdrukt. De laatste kans voorgoed mislukt. De laatste sprankel hoop verbeurd. De laatste bladzij omgelegd. Een mooie droom uiteen gespat, de mooiste droom die hij ooit had. Nooit is hij zo bedroefd geweest. Nooit eerder voelde hij zo'n pijn. Nooit heeft…

Als 'het weer' niet zou bestaan, waarmee zou 'n gesprek dan beginnen? Om een eenvoudig praatje te slaan zou men iets anders moeten verzinnen. Welk thema, welke belangen zouden dit onderwerp vervangen? Misschien sta j'ervan perplex, maar 't is niet liefde, en ook niet seks. Door 't weer' wordt vaak het 'ijs' gebroken bij de meest…

Ik ga altijd met zijwegen kom nooit eens op rechtdoor zie nergens een richtingwijzer loop zelden in een anders'spoor ik kom vele dingen tegen maar nooit waar ik wezen wil misschien is dat wel de bedoeling daar stond ik eigenlijk nooit bij stil mijn voeten gaan gewoon vanzelf ik zie voortdurend om mij heen waar ik nu weer zal belanden…

Soms begint het dan te stormen in mijn hoofd word ik van mijn rust beroofd wil ik naar voren of naar achter naar omhoog of naar opzij steeds weer sneller dan weer zachter beetje depri beetje blij zo vreselijk onrustig weet totaal niet wat ik wil zo loop ik maar iets te schreeuwen volgend moment ben ik dan stil ik ga nu meteen…

Wim, wat wil Willy weten? - Wel Wilfried, Willy wil weten waar Wendy woont. Wendy woont waar Wilma werkt. Waarom wil Willy weten waar Wendy woont? - Wel, waarschijnlijk wil Willy Wendy waarschuwen want Wendy's Walter wil wat...! Wat wil Walter? - Wel..., Wilma! Wablieft! Werkelijk? Wanneer wordt Wendy wakker! - Wanneer wil Willy Wendy waarschuwen…

Ik weet van water niet het wrak dat peilloos diep daar ligt verloren, de duur van zoveel nacht. Verborgen groeit een kilte onder golven bij. De sleep van zo een dood zo rusteloos beschoren stort zich in mij uit, roept als ik niet wil horen hoe 's nachts het water stroomt hoe onweerstaanbaar over ------------------------------…

Ik schreeuw, ik roep luid je naam. Ik ween, ik bid, ik zoek. Waar! waar! O God! Waar moet ik zoeken in dit verwoeste land, in dit onwezenlijke tafereel. Maar ik zal zoeken. Ik zal onophoudelijk graven, scheppen en bloeden totdat ik je vind. En dan hou ik je vast. Dan zal ik je dragen zolang ik je dragen kan, mijn kind.…

De Noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

Jarenlang was ik je slaaf. Ik heb je bewierookt, ik heb je bezongen. Jij lag mij nauw aan 't hart en nog nauwer aan de longen. Ik volgde jouw verlokking braaf. Je had mij reeds jong in je macht. Je kleurde mijn vingers, hing aan mijn lippen. Ik hield jou steeds brandend, liet je niet ontglippen. Jij was een wolf in schapenvacht. Te lang…

De noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

...zou ik hoog kunnen vliegen, op thermiek en luchtgolven wiegen, over daken en boomtoppen scheren, over bergen en dalen en meren, op de hoogste rotspunt neerstrijken en de wereld uit de hoogte bekijken... Maar ik zou zoveel kostbaars verliezen als ik verplicht werd voor vleugels te kiezen. Wat zou ik schreeuwen en roepen en huilen als ik…

Ik schrijf weer een dag lang in het vergeetboek vruchteloos valt alweer het doek voor de artiesten die we spelen het publiek versteent in haar applaus handen stukgeslagen verlangen vult hun dagen naar het zinloos van het leven zo vluchtig neergeschreven op maagdelijk wit tusen de lijnen punten komma's accentueren wat liefde…

Zij hield van 'houden van'. Zij had de liefde lief. Voor haar mocht Valentijn er alle dagen zijn. Maar zij was niet naïef, zij wist dat het niet kon, en Valentijn verdwijnen zou al met de noorderzon.…

De stoel zonder jou aan tafel staarde mij radeloos aan de lege plek in jouw bedje huilde in mijn hart gesprongen traanbuizen spoelden sporen in woestijnen de flessen zonder zielen waren geestdodend doof bleven de katers onder gebrande kurken ongeboren kinderen tellen op de vingers van hun handen en tandeloos vreet…

Op het zonovergoten, parelwitte strand van het Polynesische eiland vielen dikke kokosnoten. Uit de stille oceaan kwam een zeeschildpad, die graag noten at hijgend in Hawaï aan. Een harde kokosnoot die ligt te zonnen geeft zich niet zomaar gewonnen, geeft zich niet zomaar bloot. Maar de schildpad had 'n idee. Om het nootje snel te…

O paard, gij paard, gij edel dier geen ander loopt als gij, zo fier geen ander heeft zonder versagen zo vaak, zo braaf de mens gedragen. Gij hebt hem eeuwenlang gediend waardoor gij 'n standbeeld hebt verdiend neen, niet zo'n standbeeld stijf en stug met soldaat of krijgsheer op uw rug maar een beeld van u in volle glorie een steigerend standbeeld…

Ik heb dat sjaaltje meegenomen dat je haast nooit meer droeg het ruikt nog naar dat parfum waar jij altijd om vroeg de geur van je huid draagt het met zich mee dat simpele sjaaltje dat je jaren geleden voor het laatst droeg jouw beeld verschijnt je kijkt naar mij ik lees een boek je gebaren je stem komen tot leven kon ik nog…

Vogels in nesten onder dreigende wolken zitten met een ei.…

Tijd is voor jeugdigen een oceaan oneindig wijd en zonder zorgen, iets dat voor hen lijkt stil te staan, een zee zonder gisteren of morgen. Tijd is voor volwassenen een rivier wild stromend, vol met toekomstdromen waarop zij als bootjes van papier rusteloos worden meegenomen. Tijd is voor ouderen een beekje dat rustig maar gestaag blijft…

Maar zonder de zon was alles hier op aarde al lang naar de maan.…

Februari-zon op druipende ijspegels ik snak naar lente.…

Een zebra met flair die een bodypainting wou stond op haar strepen.…

Ik zing het mooist van allemaal, wie zo goed als ik kan zingen mag een gat in 't luchtruim springen, opperde fier de nachtegaal. Pfft, zei toen de vleermuis stoer, een dag ondersteboven hangen zonder last van rode wangen vind ik een veel sterkere toer. Kijk naar mijn kop en wees bescheiden, kan ik niet de wijde omtrek zien zonder mijn…

De maan is achter het huis, Nu moet gij met mij komen! Over het bladgeruis Zijn zilvernachtstromen... De tuin ligt blank beneden, Ziet gij het wel? O! alles was tot heden, Het héle leven, maar spel... Kom! en geef mij de hand En laat mij u leiden door lanen, Waar bloemen aan de kant Glinsteren nat van tranen. Kom! en geef mij uw hand…

Hij vindt zichzelf 'n sportieve kerel, hij doodt stieren voor de sport en 't is daarom dat hij alom als toreador geprezen wordt. Hij kerft en steekt en spiest de stier totdat het bloed het zand verkleurd en hij's de held van de arena als de stier wordt weggesleurd. Hij vindt zichzelf 'n sportieve kerel, als wielrenner heeft hij 't soms…