Netgedichten

netgedicht (nr. 31.032):

Nachtelijke conversatie

Ik zing het mooist van allemaal,
wie zo goed als ik kan zingen
mag een gat in 't luchtruim springen,
opperde fier de nachtegaal.

Pfft, zei toen de vleermuis stoer,
een dag ondersteboven hangen
zonder last van rode wangen
vind ik een veel sterkere toer.

Kijk naar mijn kop en wees bescheiden,
kan ik niet de wijde omtrek zien
zonder mijn lijf te bewegen misschien,
kwam de uil toen tussenbeide.

En, vervolgde hij heel fijn,
'k zou maar 'n toontje lager zingen,
ik kan mij nauwelijks bedwingen
jullie zijn hier op mijn terrein.

Dus, begin maar te verhuizen
want ik eet kleine vogels
en alle soorten muizen!