Alle inzendingen over natuur

het zwarte oog. het gelig wit van levend bot zwaait heen en weer van zeldzaamheid zich niet bewust en slechts zichzelf terwijl het lobbert door mist en dras drukt natte, malse snoet in gras. waar het ook tast daar vind het kruiden, groene scheuten. richt zich op verrast tot aan de punten van het jong gewei het gelig wit van levend bot zwaait…

De dessa slaapt. De vuren zijn gedoofd. Nog hangt een zweem van rook onder de bomen. Ik heb vandaag in het geluk geloofd. Hoe moeizaam sterft het hart toch aan zijn dromen. De weg is stil. De donkre tamarinden Buigen een koepel in de zoele nacht. Hier kan verlangen slechts verlangen vinden: Een…

Vogelzang rondom In dichterlijke vrijheid Dag opent deuren. Hoe verrassend het is om te ontwaken met een live optreden en rijk repertoire in vogelzang vroeg in de morgen waarin ieder van hen voorbeeldig en vermakelijk poëzie performt in verschillende klanken en kleuren van waar einde nog niet is gekend. Bij het aanbreken van de dag…

Ik hou van hout ik hou zo van hout oh wat hou ik van hout oh wat ruikt hout lekker oh wat brandt hout lekker zelfs hou ik van de verrottingsgeur van hout en heb de visuele schoonheid ontdekt van de bruine kleurscharkeringen als de zon haar licht laat schijnen op de kale boomstammen en takken in de winter dan laat ook het klevende mos…

Oh, wat hou ik van hout! Ik hou van hout oh wat hou ik van hout oh wat ruikt hout lekker oh wat brandt hout lekker zelfs hou ik van de verrottingsgeur van hout en heb de visuele schoonheid ontdekt van de bruine kleurscharkeringen als de zon haar licht laat schijnen op de kale boomstammen en takken in de winter dan laat ook het klevende…

Op welke wijze ik kan genieten van een schoonheid in rust en ruimte waar ik mij steeds weer afvraag hoe kan het dat ik haar niet eerder heb gewaarworden tot waargenomen met al mijn zintuigen Iets om te bewonderen, niet alleen maar om met hoogmoed, hebzucht of wellust te bekijken. Bijzonder gevoelig voor de mooiheid van haar lichaam waar ik…

onder mijn voeten delen bomen voedsel met elkaar van wortel tot kroon praten ze via hun wood wide web zoveel ongehoord moois onder mijn blinde voeten…

De horizon die hem omvangt geeft hem te drinken, maakt hem lichter. De mist die om het boompje hangt is waar het blad het breedst is dichter. ----------------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 1993.…

Grote onvoldane, o albezielde Zee! Laat steigrend nu die storm-hoogdag opjoelen, Zee! Zee, die twijfel-lach en kreet van wee Als scheurend uit uw diepst-grommend omwoelen Lost in het hijgend duizendvoudig mee- Opjoelend leven, dat in golf-krioelen Verlangt en zwoegt, of 't uit zichzelf zich streê, Om zijn diep eeuw'ge dieper toch te voelen!…

Al heel vroeg in de morgen word ik wakker Met bakken hoor ik de regen uit de hemel vallen Op weg naar een nieuwe bestemming strijken menige traandruppels neer en scheren nog even langs het dakraam. Buiige neerslag, spetters hebben hun afdruk nagelaten op het vensterglas waar het vaal licht van ontwakende zon en mistig ochtendgrijs ook blijven…

haasjes wachten na zonsondergang op hun geboorteplek op moeder en haar melk de vallen en opstaan vlieg prestaties van het eerste gewervelde dier dat het luchtruim koos het dansen van de nachtzwaluwen klapwiekend en zwenkend in de lucht het landen op een tak…

het was in die dagen Kerst was wit zoals het hoort het zondagsschool Kerstkado zette in een boek van W.G. van de Hulst z'n verheven boodschap voort het ijs op met botte houtjes schaatsen nooit geleerd - ondanks veel geduld je vond het wel verdraaid koudjes maar het trok weg als je warme chocola bij de koek en zopie tent had gescoord dat…

De maan is het licht in het donker. Luna is het Spaanse woord voor de maan. Het licht schijn door de hoge wolken. Later schijnt het door de takken van de bomen. Het maanlicht is het Kristalschoon. De volle maan is echt Juwelenpracht. Luna klinkt prachtig in onze oren.…

Hoe uitnodigend en warm jouw hart is waar ik elke keer weer kennismaak met het licht van de dagen en zachtheid van de dingen, het helder water en de aarde waar het leven heeft ontkiemd Voortdurend veranderend, maar allerminst veranderlijk; een verrijking in mijn bestaan. Dat je glooiende landschap met gevarieerde karak- ter in persoonlijke eigenschappen…

Op de grijze rots hoog naast de wilde rivier denk ik aan mijn jeugd, de blijde kinderdromen van veertig jaar geleden.…

ik vraag om een huid van vacht zo ruw en stug als van een rendier zie me als een hongerige hond draaf door een woud door het donker lichtvoetig alsof vogels me dragen kijk hoe vluchtig mijn spoor in het zand weggevaagd door de wind onzichtbaar voor handen die het stof uit mijn vacht willen vegen mensenvingers die me uit mijn vel willen schillen…

Er groeit geen boom in het wijde bos. Die liefdesgeheimen trouwer bewaar’. Die beter bescherme de zetels van mos, Dan de oud geprezene hazelaar. Hij vlamt in de nijpende wintertijd Met zijn bloemetjes klein en teer, En gans een schare katjes vlijt Zich op zijn naakte leden neer. En als zijn eigen vuur is geblust, Dan steekt de struik zich…

Kleurenspel Een mooi kleurig slot aan zee, het was formidabel. In alle tinten kwam de kleurenpracht voorbij. De kou triomfeerde met overmacht, maar het werd een mooi spektakel bij de zandmotor aan zee. Het ongelooflijke kleurenpalet sloot de dag magistraal af. Heel tevreden keerde ik huiswaarts, als ik eraan denk krijg…

Dat mooie Kunstwerk Iedere dag Weer in de Lucht De kleuren pracht Die de natuur Ons laat zien De afwisseling In kleur en beweging Van de lucht De wind De warmte De koude De zon Het bos De zee De aarde Moeder natuur Laat zich In alle pracht Zien…

zon groende het bos van kruin tot het mos in een samen ontwaken jij zette voorzichtig de bezem opzij knapte wat takjes om meer snelheid te maken jouw blote voetengaan liet geen sporen na in het zachtste tapijt ooit alleen pluizen die wilden verhuizen haakten aan omdat heksen alleen voor vruchtbaar gaan jij hebt mij…

Waar bleven de bloemekens blank en bont? Ze slapen nu zacht in de duistere grond, Een deken van sneeuw heeft ze toegedekt; Wees stil nu, dat niemand de bloemkens wekt. Straks komt met de lente de warmte weer, Dan gaat door de velden de Lieveheer, Neemt zachtjes het dekentje weg en zeit: Kom, kinderkens, op! het is bloeienstijd. Dan komen…

Zingen de bossen al lang? Ja, al vijftien miljoen jaar. Langs de stammen schuurt de klamme wind. Wij liggen tussen basten en zwammen. Wij zijn: weggewaaid. ------------------------------------ uit: 'Aan een open raam', 2000.…

terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt een schichtig hert dat aarzelend…

De zeemeeuw is zorgeloos op surfplanken van vleugels doorklieft het kliauwend lucht…

Ik wandel Bijna Dagelijks In het bos In de duinen Of aan het strand Langs de zee Tijdens zo een wandeling Word ik vaak stil Van al het moois Dat ik zie De natuur Brengt me tot rust Stelt me gerust Ik voel me daar thuis Deel van En dus nooit alleen Een rijk mens De natuur Die nergens om vraagt Zoveel moois geeft En ik…

Sereniteit in de atmosfeer En de herfst intrigeert In helderblauwe luchten En dan weer in wat zuchten De tijd van overdenken Paddenstoelen die je wenken Herfstbladeren dansend in de wind Een mistwandeling bezint Herfstluchten in de heide Langs een boswal met een weide Een dampende sprengbeek De gedachte die de situatie telkens vergeleek…

De diepe kleuren in het licht van het donker – De herfstavondzon.…

badend in het schijnsel van het zinderende ochtendlicht omgeven door het ruisen van de traag bewegende zee betoverd door een vlinder die een daverende dans verricht onschuldig en bekoorlijk en zo dans ik met haar mee het klamme mos, de paarse bomen, weerkaatsend in de felle zon de geuren die de prille lucht haar stille gratie geven erkentelijk…

Geklommen was de maan naar boven, Had wolken stil uiteengeschoven, sneeuwengrot leek zij te turen, En zilversneeuw in ‘t rond te sturen. ‘t Was of de warme zomeraarde Het koelend zilver gretig gaarde: Al meer en meer had ze opgevangen Tot al van zilver was omvangen. Een koel, blank kleed dat verre strekte En velden wijd en weien dekte;…

Oranjerode tinten in de parken, En blaadjes van de boom in elke kleur. En ik word groen en geel van de terreur Van lui die niet handmatig willen harken. De buren bakken het behoorlijk bruin, Ik erger me dan blauw in onze tuin.…