Alle inzendingen over overig

Ik was jong, ik ging grootse schoonheid ervaren op handen van succes, nu loop ik op wolken van elektrisch licht glitter en bewondering mijn pensioen te vieren in de hemel der feesten ster onder de sterren lachend mooie mensen parels, botultox en gel in halfgrijs haar, onvermoeibaar op de maat van het koper niemand hoeft naar de…

Ik wil leven, dus moet ik het leven wel prijzen, ook onze zotheid dat we plezier maken en kinderen krijgen, onbevangen en blind voor de hardheid van ons bestaan en van de mensen hun tekortschieten, dwalingen en bedrog, ja, onze vlucht voor elkaars agressie en wreedheid Zonder idealen wil ik nog steeds meer van het leven ontdekken sta…

Het is het oude liedje: 'Alles Wordt Nieuw, Alles Wordt Jong', zo wreed is de schoonheid van het leven die volwassenen opoffert aan hun schuld hun grote schuld van veroudering Ze mogen wel blijven, wijs en bekwaam of niet als ze hun plaats afstaan al vóór ze daar aan toe zijn Misschien gaan ze dan begrijpen dat zijzelf ook voordringers…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

Er schittert schoonheid, ondersteboven, dubbel -- in de parkvijver.…

Noord en zuid Verbonden Oost en west Verbonden Wit en zwart En alles tussenin Verbonden Hand in hand Oog om oog Tand om tand Verbonden Zelfs als ik nooit omkeer Of wederkeer Altijd verbonden Tot in de eeuwige duisternis Tot in het eeuwige licht…

Hier zou ik willen blijven, maar ik bederf het -- met piekeren hoe.…

Natuurlijk wil ik geen object zijn maar mens, een subject niet volledig vrij misschien maar ook niet in de hel van andermans oordeel want ik negeer niet dat ik een individuele wij ben een individuele liefde die tekortschiet soms individueel wreed eigenbelang, kortzichtig door ingebouwde oogkleppen tegen mijn nerveuze angst voor…

'Ik geloof' en 'Ik heb een droom' zijn beroemde woorden Achterhaald nu er zoveel meer geloven zijn zoveel meer waarheden om bij weg te dromen van de werkelijkheid die niet meer te raden is maar onontkoombaar is wat ze is, je moet het ermee doen, je zou het ermee moeten doen maar liever verpak je haar in lichtechte lievelingskleuren…

Mama's nachthemd aan midden op straat schaatsen en op zolder met treinen verre reizen maken, maar als iemand later zegt ...Het zat er al in ...weet je nog, toen? ...Twaalf jaar oud... ...twee vier zes acht tien ...wie niet weg is, is gezien ...kijk maar om je heen: ...mensen zijn op weg ...allemaal passagiers ...op een eigen stoel mee…

De rijken delen alles, gunnend plegen ze -- hun goede daden.…

Als ik mij neerzet om te schrijven, is er een remming om mij heen. Door al die hoge muren, ik bouwde zelf….ja, steen voor steen. Ik voel me daar zo veilig, ja, ze zijn hoog genoeg. Houd deuren veilig dicht, blijf zelf wel uit het zicht. Men hoeft toch niet te weten, hoe klein ik werk’lijk ben. Met schaamrood en met tegenzin, schrijf ik…

Leeg de vergaderzaal Stoelen weer in het gelid Het scherm in de hoek spuit nog de laatste nieuwsberichten Ik ga op de ronde tafel liggen rek me uit en geef me over aan welbehagen, gestreelde loomheid, oh, nu niet aan jouw handen denken niet aan genomen besluiten plannen en actiepunten en niet aan de ruis van buiten het rimpelen van…

Via Via weet ik ongeveer wie ik ben iemand onder al de mensen die de stad levend houden en me mijn ziel laten zien We voeden elkaar, eten dus elkaar als één lichaam mensheid, hongerend om te leven ongeveer wetend wie we zijn temidden van elkaar en de rest op onze lange weg omhoog, omlaag en in het rond De doelen die ik…

Mama was werken wij zaten thuis konden er niet uit sneeuw, geen schoenen overal stilte angst voor de politie en verdrongen waanzin die verlangens wurgt zonder ze te doden onmogelijke liefde alleen de dagelijkse aardappelen hopend op iets van de herhaalde beloften voor ons, de kinderen, en nu wij geen kinderen meer zijn voor…

Mensen zijn dichters, hun halve zinnen scheppen -- nieuwe verbanden.…

Het is bijna alsof je de arme winterzon achter de horizon hoorde dalen de wind alles weggeblazen herinneringen verdwenen nu je met de donkerblauwe verf getuige van jouw stille liefde de ernst van jouw geweten kleurt. Om te overleven onder het maanlicht van de duisternacht ben jij de eenzame mens die jij voor ogen ziet. En ook de…

Een ontplofte wereld binnenstebuiten onwankelbaar het water verzwolgen en de korst een asfaltzee een dode zee, onland waar geen vee kan grazen en iedereen honger lijdt is een horrordroom van anderhalf uur in de bioscoopzaal waarbuiten we vertrouwen op kernbommen en slimme oplossingen voor een menslievend milieu want er zit geen…

Hij doet wat in onze mond blijft steken Hij gooit de rommel weg die niet van hem is, want de vergunningen deugen niet en hij is niet bang voor de politie, niet bang voor brokken, ziekenhuis en littekens, niet bang de diepte te voelen van een val en dan vonkend van kortsluitingen in milliseconden het uit elkaar spatten van zijn hoofd…

Het Beest is vrij, we kussen buiten de muur rondom de Schoonheid van jouw trouw Natuurlijk willen we goed zijn, ons niet verdoven of in bed blijven liggen dromen van grote daden - ze stap voor stap uitdenken binnen veel te veel regels We kussen, we zijn vrij Vandaag kan niets ons deren We zijn elkaars Held Onze Liefde is een grote…

Ik woonde niet eens aan een rivier toch staar ik weer in de verte naar niets, naar het water dat ook niet kiezen kan waar het terechtkomt over welke giftige gronden en stekelige verwachtingen verdund, bevroren of aangevreten door duizend kilometer zon Aan mijn schouders groeien zwarte vleugels van heimwee maar ik weet me gedekt door…

In de schemering krimpen de straatgeluiden, de huizen, ikzelf.…

Mijn huis heeft grote bedden waarin naakte mensen kreunen en meisjes verkracht worden door andermans eenzaamheid De gasten betalen voor het wassen van de gordijnen die ze na de nacht strelen met hun zachte handen Ze verwachten geen eelt van de dag, ze herschikken en ruiken, plukken de bloemen niet zelf, leven binnen waar ze zonder…

bijna alles kun je in woorden vangen de een kan dat beter dan de ander toch blijken er gevoelens te teer en fijn wat ook ik niet verander maar als men nou de koppen eens bij elkander ging steken en elkaar in denken helpen dan zouden ze in enkele woorden te omschrijven zijn dan zou ze snel zijn geweken die overvloed aan gedichten over…

Ik hurk tegen een hoge muur wijzers in mijn hoofd schuiven naar twaalf Ik ben er, ben er niet Rook, reis, rustplaats volle maan Zoemend, zes, zestien keer kom ik binnen waterspiegelingen Rammelend behang Ik druk duim voor duim een stempel op de dagen Winden waaien voorbij alles is blauw ja, alles scherp blauw en roze in de…

Piepende jongen, glijvlucht van de ooievaars -- naar het hoge nest.…

Het is maar een spel, er zijn dus geen verliezers -- maar nieuwe kansen.…

de echo raapt haar stappen op een hart dat wacht ongemerkt achtergebleven zij zoekt de stille diepte op hoe zon in water leven schept wie leest in een zee van taal door de letters heen…

Een bui: de mensen vluchten de ijssalon in -- en likken wachttijd.…

Nu elke dag ertoe doet tellen alleen ervaringen: nieuwe activiteiten volle teugen schoonheid en aandacht voor mij De rest ruim ik op Wat ik jaren heb bewaard gooi ik netjes weg in cadeaupapier of ik vouw er bloemen van die zullen verstoffen ter nagedachtenis aan mijn gezelschap onze ontmoetingen die niet kunnen wachten We geven…