Alle inzendingen over vrijheid

Tastbaar maken jaren stervend leven regenachtig of zonnig, elke dag voel ik de adem naar buiten streven zie ik het zoeken naar die oogopslag waar ik mezelf in terug kan vinden het is meer dan kinderlijk verlangen ook volwassen zoek ik speelse winden omdat mijn taken ermee samenhangen soms voel ik me zeker als vrije man dan zie ik ook mezelf…

een zoektocht naar mezelf zo dichtbij maar niet gevonden vrijheid heb ik nodig diepe, onuitputtelijke vrijheid laat me gaan hou me niet vast die het niet goed met me voorheeft vliegen wil ik op sneeuwwitte vleugels naar de hemel en weer terug om te vertellen wie ik ben en altijd zal zijn…

ik heb woestijnen doorgeploegd in hete vlaktes naar je spoor gekeken door zon en wind gegroefd, niemand heeft ooit van mijn zweet geweten ik struinde door het hoge gras van eeuwig glooiende savannen herkende je in takkenbreuk en pas en dacht je jagend zo te vangen in bergen vond ik je profiel maar je wilde niet verschijnen ik hoorde echo's…

Klein vogeltje in je glazen huisje Je kraaloogjes kijken angstig rond Nooit zal je de vrijheid meer proeven Je trillende verenlijfje bonst van angst Klein lief gevangen vogeltje Toch zal je de vrijheid gaan vinden Langzaam laat je je verenpak neerglijden Je kraaloogjes sluiten de angst is verdwenen Klein vogeltje in je glazen huisje Zwevend…

Als geluk voor ‘t grijpen ligt neemt het hoofd ineens het zicht geketend aan een voorstelling een dwaling neemt zekerheid ons logisch in de maling We zien geen waarheid, maar gesluierde schoonheid als het ware, en aanbidden slechts fictieve tijd we dansen vaak op valse klanken als muziek en doen ook nog aan twijfelbare gymnastiek We noemen…

Misschien… zul je het niet graag horen. Maar vrijheid bestaat enkel tussen de oren. Elke maatschappij trekt zijn grenzen, vastgelegde regels ter bescherming van haar mensen. Rechten gunnen je vrijheid. Plichten bepalen de grenzen. In dergelijk hokje rest jou stukje eigenheid. Je bent vrij te staan op je rechten. Maar je moet je…

ik zag je gaan je plooide heuvels rond je heupen, het korengeel was rijpend in je warme schoot de oogst was voor mij eeuwigblijvend we lentten samen naar een zomer vol met kleur roken de wilde bloemengeur en groeiden met elkaar tot in het diepe blauw waar bomen reikten we hadden niets om op te lijken het was ontdekken en herkennen…

De eerste vruchtbare herfst ooit gekend Met kleurrijke regenbuien kletterend op de keien Een kind van de herfst, dat is wat jij bent Jij zal dwarrelende blaadjes zijn op de kale Heide In lang slepende jurken over ouderwetse straten De wind vrolijk spelend met de roodbruine haren Langs stilvallende menigtes die eerlijk zouden praten En het water…

Zoeken, Leren, Projecteren een levenslang spel Ben ik omsingeld door vriendschap of verlangt mijn lichaam weer naar kippenvel? Verdovend en teder dualistisch ontrouw Maak ik mijn eigen vuur aan of blijf ik me warmen aan dat van jou.…

er was eens een frank en vrij woord dat samen met het blad voor de mond demonstratief de wacht hield voor de poort van het fraaie vredeshuis de hoofdingang was afgesloten met een balk in het oog de streep door de rekening voor het wachtende duo met het spandoek hoog: ‘Alles anders!’ korte mettenmaker kwam het toneel op viel over een kink…

Waarheid is een woord tegenovergesteld aan leugen Voor 't spreken van de waarheid moet je deugen Waarheid bemint, terwijl leugen bedriegt Leugen verzint een waarheid die liegt Wit is (g)een kleur tegenovergesteld aan zwart Gemengd kan het zijn dat 'ie verwart Beide zijn goed zoals ze zijn Toch vindt helaas niet iedereen dat fijn Mohammed…

als een draaikolk van gedachten vliegen vlinders door mijn kamer en terwijl ik hen zie dansen zie ik wat geluk betekent en de vlinders blijven draaien en ik laat hen lekker vliegen in mijn draaikolk van gedachten voel ik vrolijkheid en rust…

Vrijheid... Kennen wij dat nog in Nederland? Vandaag weer op het nieuws, Theo van Gogh vermoord, Reden: hij gaf zijn eigen mening, Wat is hier aan de hand? Kennen we hier niet meer de vrijheid van het eigen woord? Is het normaal dat als je anders denkt je wordt vermoord? Waar gaat het heen met onze maatschappij? Ik weet het niet, vertel het…

Ontdaan van grijs macabere dans verdrongen strepend licht dat wankel schrijvend dicht de hemel van zijn verloren glans. Onder de nacht van schetsend zwart onttrokken van haar zomergewaad het roodomrand het zuiver agaat getroffen in haar verlaten hart. In dromen kan ze nog enkel zweven maar dichterbij begint het leven in sterren schijnt…

een kind deinend op de golven van haar wereld klein en schijn? het voelen en weten is omstreden het neppe is echt? de regenboog / zonneboog? de druppels de zon? het wikken en wegen van haar wereld versus realiteit overschrijdt de grenzen van het heelal anders gezegd: de tijd…

Wil ze drijven in haar eigen bloemenbed het groene haar de rooskleurige sprekende ogen wil ze drinken onder dauw van meidoorn licht als lucht wolkendromen verzinnen wil ze liefde zingen in haar eindeloze land windzinderend aanschouwen de heldere blauwe lach eenvoudig als ze aangereikt gewoon leven in een uitgestrekte hand…

Klein en wit, Een lief gedicht. Zo zacht en zoet, Een lieve snoet. Zo blij en vrij, Een beestje dat vrede zoekt. Verzameld en bedreigd, Een wit beestje dat wordt bevrijd.…

Nu spoor ik tussen grind en grond waar weg de nacht inboort en luister langs het talud de glooiing van de einderstond, zo verkennen we het verstomde leven als een lange reis richting horizon verdwijn in het gras, klaprozen verstilde klokjes in de verte en soms een veertje eenzaam dwalend langs het silhouet van de statige wachters.…

kees zag bij nacht wel honderd fakkels gaan maar ’s morgens viel die zondag alles stil in stad en lande hing de nevel kil en holgehongerd hield hij schutters aan als glipper naar de schans te lamme gaan voor zes florijnen dat is wat ik wil de honger maakt dat ik zo vreeslijk tril misschien is de spanjool daar weg te slaan zijn ogen…

Mijn mening vond ik nooit belangrijk voor gebruik het was mijn zwijgzaamheid ook tegen elk advies Ik werd heel mysterieus voordat ik nieuw begon en leg nu spotters met gemak het zwijgen op…

mist is mijn angst in dit troebel tij gedreven ben ik maar nog niet vrij in dit donker water is geen plaats meer om te zijn en verander mijn gedachtenstroom in zoete wijn…

laat haar niet verschuilen achter glas waar de scherpte van herinnering in haar ogen te lezen was laat haar vrij de rug weer keren naar dat stukje lach dat je ooit in haar ogen las…

Ik las je in Aztekenassen wandelde over besneeuwde passen in het Andesberggebied jij was mijn griet in poncho je donkere lach vereeuwigd in de kinderen die je bracht jij was de tijd als zand in eeuwig golvende woestijnen de piramides lagen zuiver op de lijnen die ik in de verre ruimte zag daar vond ons nageslacht een dood die leven…

ik zag je trekken ronden van hard naar breekbaar zacht je mond heb ik gevonden in een kus zo lang verwacht armen die nooit mochten voelde ik plotseling om me heen zij die altijd warmte zochten waren nu niet meer alleen handen tastend in een nieuw gevoel geopend door verlangen je warme lichaam wist het doel het liefdesweb heeft ons gevangen…

ik zag je kleuren in koraal langs metershoge riffen groen ging over in topaal dat donkerde in kliffen ik dook en voelde kartels langs de rots je gaf niets bloot in stof vond ik je trots een school van meer dan duizend vissen die dansten op muziek alleen wij het publiek ik joeg ze achterna en dook de afgrond in voelde hoe je me…

Probeer een keer Om me te laten En niet om me heen Om niets te lopen blaten Probeer een keer Me te respecteren Een weg te vinden Mijn eigen dingen te leren Probeer een keer Niet meteen door te slaan Mij accepteren En me me eigen weg te laten gaan Probeer een keer Te kijken hoe ik dingen doe Ook al heb je geen zin…

Als een vogel, gevangen in wrede onderdrukking, snak ik naar de zon, de wind en de wolken, mijn vleugels zijn verlamd van niet-begrijpen, mijn geest gebiedt te vluchten: sla je vleugels uit en snik je doodskreet langs de vredig-blauwe lucht, opdat de zon haar voedt tot storm en de wind haar uitstort over de slapend in niet-willen-weten…

De maïsvelden zwijgen in de avondnevel. Het zand knerpt onder mijn tenen, ik voel het lauwe water langs mijn lichaam sijpelen. Naakt en onschuldig draai ik mijn voet door de stromingen, dans ik met de likkende vlammen, geef ik mijn heupen aan de djembees. Ochtenddauw kietelt zacht mijn benen, ontspannen adem ik de sferen in. Het…

jij doet je eigen dingen ik laat je vlinder-vrij en zing dan waarom sluiers om zonnestralen zijn waarom zou ik je snoeien je bloemt wild als de wind jouw regenboog die bloesemt mijn hart licht als een kind je lach om kleine dingen je korenkleurige haar je warmte voor de kinderen laat mij mijn mijmeren maar ben ik bars als een boeman…

In vertekend licht ligt ze als verloren kussen naar de overkant te staren te luisteren naar waterwillend wit wachten we de branding af er is nog tijd om taal te kiezen te spreken over leven morgen mag je dromen mag je zweven.…