Alle inzendingen van Liesbeth Gielen

Zacht kabbelende gevoelens vervullen de dagen met gedachten aan wat nog komen gaat. Soms angst Soms ongeduld Soms blijheid Maar wanneer begint Onbezorgdheid Tevredenheid Vrijheid? Het is een fragiele glinstering over een zee van hoop in je hoofd.…

Kristallen van sneeuw dwarrelen door de lucht om te landen eerder dan ze dachten als een wit tapijt. Net als de tijd smelten ze weg. Voor je het weet ben je verder als in een zucht. Een halve eeuw... smeltende sporen in de sneeuw.…

Je bent volwassen, nadert de middelbare leeftijd; maar toch zou je wensen je dat je terug kon naar je kindertijd. Alles onbezorgd en niet denken aan de dag van morgen… Je leven leven zonder ernstige zorgen. Ja, dat was ooit… lang geleden. Je hebt al vele verkeerde paden bewandeld waardoor je in het verleden vaak zo fout hebt gehandeld.…

De regen drupt in mijn ziel en loopt langzaam vol… De rand is minder dan een meter. Ik lig in dat water en probeer boven te blijven maar verdrinken is misschien beter Dan kom ik schoon gespoeld weer boven met een nieuw begin in het verschiet. De put is gedempt, ik durf weer te geloven dat mijn ziel verkwikt is; vrij van verdriet.…

Het duurt al lang voor je gevoel; je lijkt de weg kwijt maar je weet nog wie je bent en hoe je heet… Leegte, onbestemd zijn; dat is wat ik bedoel. Je innerlijk is net een doolhof van emoties die zorgen dat je automatisch dat onbestemde gevoel ervaart zoals een schip dat niet weet welke koers het vaart. Hoewel je de koers in je hoofd al…

Een meisje zit gehurkt in het bonte weiland en in haar kleine hand heeft ze veldbloemen vast. Ze zijn wild en ongerept mooi, fleurig. Het meisje rangschikt ze keurig. Korenbloemen Klaprozen Margrieten Ze zit zichtbaar van de kleurenpracht te genieten… De wind speelt met haar lange lokken en wappert met haar zomerjurk. De zon schijnt…

Dat wat ik ooit was ben ik niet meer Tijd veranderde mij met harde slagen Moed om het te verdragen sloeg me neer omdat ik mezelf kwijt was. Zoeken in het diepst van mijn ziel… Veranderingen accepteren, van mijn fouten leren. Terug kijken waar ik over viel; die drempels overwinnen. Helemaal opnieuw beginnen……

Ogen wazig, glazige blik… Gevangen in gevoelens die niet verduidelijken wie de persoon is achter die ogen, die ‘ik’ Het spoor totaal bijster van het ene op het andere moment. Een onbehaaglijk gevoel tot in je tenen. Je maag voelt aan als met een nijptang omklemd… Het gevoel kun je niet plaatsen. Alleen weet je dat je ervan af wil raken…

Zwart voor mijn ogen Een kolkende brij in mijn maag Adrenaline stijgt gestaag Ik voel me bedrogen Wie heeft het lef om buiten mijn vertrouwen om mijn ziel te verscheuren tot op het bot? Zonder schuldgevoel, zonder pijn Probeer ik moedig te zijn, innerlijk zo klein Want mijn hart is zwaargewond. Maar ooit komt de dag waarop ik dan…

Je gedachten vullen nachten met twijfels over je leven en je staat even stil bij wat je staat te wachten. Of je het nu goed of fout hebt gedaan. Stilstaan… De klok tikt niet meer... Althans voor jouw gevoel. Alle gevoelens dalen neer als regen in een modderpoel die jij moet doorzoeken. Je zou iedereen willen vervloeken die je in dit…

Wazig en verdoofd lees ik de woorden die als geregen koorden zwiepen in mijn hoofd. De letters zijn als druppels die één voor één doordringen tot mijn werkelijkheid. Ze schudden me door elkaar met een wild gebaar van frustratie. Emotie zonder tolerantie voor mijn fragiele ziel. Ik weet opeens niet meer waarom ik voor je viel……

Hoe lang moet ik zoeken naar de waarheid? Een kwestie van tijd of eerlijkheid… Innerlijk vloeken wilde beesten, draken doen mijn binnenste ontwaken… Neigingen tot braken omdat jij nooit zal zeggen wie je werkelijk bent… En jij zegt dat je me kent? Kans vergooid.…

Je leest een kind voor uit een prentenboek. Ze luistert aandachtig; de tekst en prenten zijn prachtig. Haar ogen twinkelen... fantasie wordt begeleidt door prenten en zinnen. Spanning Ontroering Vertedering in elke zin of woordspeling. Haar ogen vallen dicht; ze is voor de prachtig geschetste wereld, aandachtig gezwicht. Het kind…

Als je openstaat voor het spirituele aspect van ons aardse bestaan kun je het effect ervan misschien moeilijk aan. Maar besef dan dat je op een hoogte zit die jij als een enkeling bezit… Laat de deuren van je ziel wijd open staan en vlieg zo hoog als je gedachten gaan. Gewoon achter de vogels aan……

In jouw ogen staan regenbogen die regen doen verdwijnen. De zon gaat schijnen in mijn hart.…

Een middag in de zon… Vogels kwetteren druk, het zoemen van een bij; het uitzicht over het boerenlandschap, een wei vol met koren… Het kan me zo bekoren; maakt me innerlijk zo blij. De natuurlijke stilte maakt mijn gedachten vrij en vormen een nieuwe bron voor mijn gevoelens, bezinning… Nieuwe inspiratie, die ik kwijt leek te zijn. Geuren…

Het nieuws over de lente... ze kunnen me nog meer vertellen: Het seizoen zou zich nog een maand uitstellen. Niets is minder waar! Ik laat mijn hond om half zes 's ochtends uit en zowaar: De merel zingt op het dak en fluit. De zon moet nog ontwaken... Ondanks de vrieskou verschijnt er een glimlach op mijn gezicht: "Koning Winter" blijkt…

Schoorvoetend loop ik door mijn gehavende ziel, struikelend over herinneringen, ervaringen die ik zo graag wil vergeten. Een donkere kronkelende tunnel een dikke zwarte lijn... met aan het eind een lichtpunt. Dat ben jij... laat je me vrij? Je hebt de sleutel tot mij. Je geeft mijn leven kleur Gum het zwarte uit voor mij...…

De seizoenen van het jaar weerspiegelen zoals de mens zich voelt. Het is simpelweg zo bedoeld: soms lijkt alles fleurig en zonneklaar… Net als lente en zomer, dat zal duidelijk zijn. Doch herfst en winter lijken somber, soms voelt het als een vage pijn. Maar als je het mooie van de herfst ziet; van alle kleuren der bladeren geniet heeft…

Dankzij het oudste Soemerische schrift kunnen we in de 21e eeuw genieten van alle belangrijke gebeurtenissen die in ons geheugen staan gegrift. Sinds 3300 voor Christus is er de drang om vast te leggen wat er omgaat in de mens; om elke gedachte, elke wens ook te beschrijven. Dingen die ons drijven naar expressie, via een schat van…

De winter duurt te lang voor mijn gevoel. Ik draai, ik woel, mijn huid schuurt langs mijn coltrui. Ik wil de zon weer zien en voelen op mijn vel, ik mis haar warmte... haar straling zo prikkelend verkwikkend en fel... ik mis haar echt. Ik heb afkickverschijnselen; "Cold Turkey", weet je wel...…

Een gezicht zo vriendelijk... het viel op in drukke menigten. Een markant figuur, zijn lichaamstaal verraadden geneugten in alle facetten van denkbaar geluk. Thuiskomst in een gebaar of een simpel woord. Zijn persoonlijkheid, dansend op een koord van genegenheid, ogenschijnlijke onbereikbaarheid... Een gevoelsmatig reisschema leidde via…

Als goed en kwaad samen konden gaan zou deze wereld bestaan uit voorbeeldige mensen en crimininelen die rijkdom en armoede met elkaar zouden delen...…

Soms schrik ik van mijn eigen woorden; ze hangen als koorden te zweven boven een gedachten-arena zonder net. En ik ben degene die de koorden zonder angst of beven bezet...…

Verbeten, gekwetst en verward zit ze nachten beneden te schrijven. Herinneringen blijven knagen vanuit haar verleden; maken haar soms zo verstard. Iedereen waait het weg en zegt: "Dat is voorbij". Doch niet voor haar; een beweging of gebaar brengen weer beweging in de gedachtenbrij en daardoor voelt ze zich zo slecht. Ze had het kunnen…

Muziek is een aandrijving voor diepe ontroering. Het brengt menigeen in vervoering, of de sterkste bekoring. De klanken van het ritme, de tekst en noten ontwaken de zintuigen. De oren gespitst om alles in je op te zuigen om het daarna mee te nemen naar je fantasie… Samenhang van tekst en muziek vertalen die de deuren in je brein openen…

Het geduldige papier ligt te wachten op mijn vele gevarieerde gedachten… Soms weet ik niet wat ik als eerste schrijven moet omdat ik vol ijver met mijn gevoelens wedijver. Omdat ik na een ontspannen avond in de tuin, schommelend half dommelend mezelf weer vol leven vond. Ik ruik de bloemen, ik hoor de vogels, ze zingen in koor hun zomeravondlied…

Wanneer mijn emoties zo intens zijn als het donkerrood van een rijpe wijn wordt het tijd om het glas of fles te legen; dat blijkt achteraf een zegen. Psychische bagage was soms loodzwaar; containers kon ik ermee kunnen vullen… De verborgen littekens van zoveel jaren innerlijk gevecht zijn niet meer te verhullen. Ik ben ongesluierd; al voelde…

Sproeten zijn als een liefdesbrief in braille geschreven. Geblinddoekt blijven ze nog op het netvlies kleven met één conclusie: Ze zijn liever dan lief...…

Het referendum was een sof; de klap voor het kabinet was hard. De hoge heren raakten verward; de pijn van verliezen was dof. Met zoveel mensen op een continent kun je niet zomaar iets organiseren zonder de wens van de bevolking te eren: Geen wonder dat men “ tegen” stemt. Dus nu maar uit een ander vaatje tappen. Het is uit met al die politieke…