inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 16.207):

Woede!

Zwart voor mijn ogen
Een kolkende brij in mijn maag
Adrenaline stijgt gestaag
Ik voel me bedrogen

Wie heeft het lef om
buiten mijn vertrouwen om
mijn ziel te verscheuren tot
op het bot?

Zonder schuldgevoel, zonder pijn
Probeer ik moedig te zijn, innerlijk zo klein
Want mijn hart is zwaargewond.

Maar ooit komt de dag
waarop ik dan zeggen mag:
‘Hou je dan nu eindelijk je brutale mond?’

Schrijver: Liesbeth Gielen, 12 juni 2007


Geplaatst in de categorie: woede

3.0 met 36 stemmen aantal keer bekeken 2.553

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Peter, 16 jaar geleden
Op dit moment heb ik dit gevoel helemaal. Dit is een prachtig gedicht.
Patrick, 17 jaar geleden
Ik ben misschien jong en geen kenner, maar dit spreekt mij wel aan.
hans, 18 jaar geleden
De laatste zin maakt het geheel puberaal.
Natasja, 18 jaar geleden
Woendend mooi.
peter en beppie, 18 jaar geleden
Die dag hoop ik ooit nog eens mee te maken. Het is een eerlijk gedicht.
Wiel, 18 jaar geleden
Uit het leven gegrepen? Van mij, van jou, van...? Prachtige woorden.
karin, 18 jaar geleden
Die dag breekt hopelijk ooit nog aan. Dit is inderdaad een prachtig gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)