Doolhof
Het duurt al lang voor je gevoel;
je lijkt de weg kwijt maar je weet
nog wie je bent en hoe je heet…
Leegte, onbestemd zijn; dat is wat ik bedoel.
Je innerlijk is net een doolhof van emoties
die zorgen dat je automatisch
dat onbestemde gevoel ervaart
zoals een schip dat niet weet welke koers het vaart.
Hoewel je de koers in je hoofd al vast had staan
is je schip een andere kant uit gegaan.
Nu nog zoeken hoe je het om kunt draaien
met in het vooruitzicht een orkaan.
Maar je zult je erdoorheen slaan
zodat je het verleden uit kunt zwaaien…
Geplaatst in de categorie: emoties
Echt een mooi gedicht! Je kunt goed dichten en je verwoordt de dingen heel erg mooi!
Klasse geschreven!