Alle inzendingen over overig

Het is gezellig, maar ik kijk stil naar buiten: heldere herfstmaan.…

laten we niet vergeten dat het vergeten van wat we willen vergeten omdat we het willen vergeten zodat we zonder een knagend geweten verder kunnen leven (meestal) wel kunnen vergeten immers gewetens willen ook blijven leven hun levensader is het nooit en te nimmer vergeten…

Ze is oud, wriemelt, waaiert voor ze gaat zitten – het stof van de stoel.…

Gisteren galoppeerde er een nachtmerrie door mijn dromen over de bruine paarden die buiten stonden onder de regen van de nacht ik liet haar teugels los draafde met een volle blaas naar de toiletpot die onder een wolkenveld lag te snurken in haar bed slapend kon ik schaapjes tellen en wolven want die waren er ook toen mijn nachtmerrie…

Het meer stroomt over, er is veel te veel water – om zelf te houden.…

de dromer wil veel bereiken en reizen pakt z’n koffer en diploma’s maar met vliegangst gaat het niet wil bergen beklimmen de wereld vanaf de top toe zingen heeft de gevreesde hoogtevrees dus dat wordt hem niet wil wildwatervaren op de meest woeste rivieren zijn probleem hij beheerst de zwemkunst niet wil verdriet vermijden hoopt…

Schoolbesturen kiezen onderwijs op een schaal van ambacht tot tredmolen Met je diploma zoek je van tijd tot tijd een plek waar precies jij past Dat gaat maar door want alles moet draaien op steeds minder mensen De computers rekenen met virtuele aandacht uit hoe dat kan Ambachtswerkers zijn vrijwilligers geworden in musea van vertier…

achter elke dode woont iemand die niet tot leven komt totdat een ander de atlas pakt en speurt naar de plek in de woestijn waar je lichaam lag op een witte label in het vakje leeftijd staat 0 geschreven achter elke dode leeft een verhaal…

Lezend ontmoet ik verre en dode mensen – intiem als buren.…

die kleurenkast met overdaad aan zangtalent en als leuk bedoeld leeghoofdig geklets heeft voor mij afgedaan zo goor en guur al wat ze biedt leven- en inhoudsloos gezwets murw gebeukt door zoveel gezwam en onnozele leukigheid pak ik m’n ransel en m’n hoed niets is er wat me nog scheidt van de echte kleuren en ware betekenisvolle natuurlijke…

De wind heeft haast, trekt de bomen aan hun haren – “Sorry, sorry, echt!”…

Opa kleedt zich uit, verlegen in ondergoed – weer een jongetje.…

Welke erfenis ontvangen de kinderen? – Alleen de toekomst.…

De kleine winkel is donker, de voorkamer – van een oude mol.…

Ik ben niet wakker, ik schuil nog in mijn angstdroom – als een pissebed.…

Mijn poes vouwt zich in de kleine doos, ogen dicht – van welbehagen.…

alles kunnen we verliezen alles raken we ooit kwijt maar alles weten we te bevriezen in gedachten een kleine troost voor de ergste spijt en zij die zijn verloren wachten ons op in de donkere nachten fluisteren dan hun onwaarschijnlijke verhalen over het verdwenen zijn met smachten in menig luisterend geestesoor…

dit is de tijd van angst en moed van wanhoop en van hoop van licht en duisternis van waarachtigheid en nep dit is de tijd van vasthouden en verwaarlozen de tijd van vergeten en herinneren van goed en slecht dit is de tijd van onschuld en vertrouwen wat is tijd wat een tijd…

Ik heb geen zorgen geen andere dan seks en de vraag wat liefde is Hoe houd ik zijn aandacht vast? Ik doe mijn best intelligent en gevat te converseren, maar ik raak het gevoel niet kwijt dat ons huwelijk een spel is In bed staart hij weg van mij tijdens het strelen en het vrijen Hij ziet mijn eenzaamheid niet maar maakt er het beste…

hoeveel slaapwandelende dagen moet een opgesloten mens verzamelen voordat hij leeg is de herinneringen opraken de tijd lang geleden vastliep om stilaan te verdwijnen? hij droomt telkens weer over het herhaalbare het gewone: het bijzondere lied van de merel…

trek iemand een driedelig kostuum aan hang een stropdas om z’n nek stop hem een sigaar in z’n snufferd en zet hem op een directiestoel bij een bank en hij zet de wereld naar z’n hand als dank trek iemand met veel talent voetbalschoenen aan geef hem mediatraining en zet een prijs op z’n hoofd en al het onmogelijke wordt mogelijk beloofd…

Ach Venus, jij allermooiste waarom durfde je niet beleefd te liegen – wat iedereen zou doorzien? Had Moeder laten winnen die immers in het hart woont – moeders verdienen meer dan wie dan ook liefde en eer Had Verstand laten winnen dat in het hoofd waakt, of slaapt – het is beslist het hoogste goed dat een mens eigen is…

De wind heeft geen zeep om de verhalen te wassen de handen met duizend woorden gemaskerde gezichten alles komt ongecensureerd in onschuldige oren terecht en er zal ook iets van waarheid in alle verhalen schuilen miljoenen letterklanken de menselijke ratio lijkt onbeperkt want achter de vertellingen waait het verhaal van de wind…

niet alles lezen wat er staat niet alles schrijven zodat je onbewust ruimte open laat – voor fantasie je niet al te duidelijk tot de lezer richten een gebrek? Of een opstap voor het genie of een door god gegeven reden voor een enkeling om zich creatief te uiten soms in ondoorgrondelijke gedichten…

Alle mensen kijken naar mij maar er is niemand die mij ziet Hun blikken stoppen bij hun fantasie Zo is het om bijna een godin te zijn onmenselijk, een beeld, een avatar om mijn lichaam verhullend dat ik besta en verhinderend dat ik sterf ofschoon iedereen me wil vermoorden om wat Het heeft aangericht in zijn scheppingsdrift waaruit…

Woorden leiden af, sluit je mond en open je – ogen en handen.…

mochten er echt zeven hemelen zijn dan is er vast en zeker weten een bij voor de honden – zij zijn vol liefde en de meesten zonder zonden ook eentje met heel veel schoon water graag een beetje ruim bemeten voor de dolfijnen, wal – en de vele andere prachtige vissen eentje met heel veel bloemen en bedwelmende geuren zodat de vlinders…

Regen, gesloten rolluiken; de stad slaapt nog – De eerste tramrit.…

ik plakte pleisters zocht verwaaide verbanden hechtte jouw lippen vond zeven doekjes voor het stelpen van het bloed ik leidde je hart van a naar beter dichtte je verwondering met nietjes en lijm depte je tranen deed een greep naar het compres dat geen ruimte liet…

In de vroege ochtend ontving ik de waarheid een helder geluid Ik zocht en zag niemand, ook niet het licht van een engel, het was stil en ik was alleen met de waarheid, die rustig afwachtte wat ik zou doen en zich niet meer liet horen Ze was er gewoon, en ik zag duidelijk wat eerst verborgen was voor mij: ze was groot, wanneer ik wegkeek…