Alle inzendingen over emoties

In het museum worden brieven bij deze aquarel ontwerpers en oudere schilderskist wel bewaard. Herinneringen voelen bij vlagen als uil of speer 'n overgenomen gewond hert, een woekerprijs. Zou zij nu echt niet in staat zijn dieper te voelen zelf te lopen met eigen ontworpen kleding al is er niets mis met tweedehands of geleend uitgelegde zomen…

Dromen schrappen en planten regels. Ik herken zinsneden uit hun beelden zelfs die over de golven en branding het mulle zand en voel hun genegenheid in elke korrel en minuut van de nachten. Denk dan na tot de zon opkomt bij het talud welke mogelijkheden heeft de nacht vandaag geboden, geeft het opnieuw passende tinten ongerepte sneeuw, een…

Dan zeggen mensen trek een lijn liefst zo strak en rechtvaardig mogelijk bij alles in leven dat mogen lessen geven leven mag soms zuur wel wat structuur maar dat durft bijna niemand wel of niet. Is het om wat dan ligt in het verschiet? Wat een ander tussen de regels wel of niet ziet, gebaart, anders naar de regels staart? Loop je ver weg oog…

Schijnwerpers lichttorens vuurwerk het laatst kwam de akrobaat Wielrijder mensen O-monden Medalje-keerzijde over middernacht heen rillen soldaten (van de ruiterij…

Het wordt zwaar het leven. De gedachten zwerven over het onbestaande, op zoek naar iets positiefs. De vroegere fantasie is weggeëbd. De teugels die we vroeger in handen hadden, zijn slap geworden en sleuren ons weg. Wij kennen de diepgang van ons eigen niet meer. Het gaat berg af, altijd maar dieper ……. De standvastigheid onder onze voeten…

Waarheden stromen als rivieren en in elk mens wonen druppels hoop en tijd die je niet verlaten jij al jaren van binnen voelt. En als leven dan even strompelt vele kostbaarheden van leven ook loyaliteit opnieuw gewogen regels als dag mogen sluiten na een enkele heldere nacht herken je soms intens de stank dakloosheid, te lang gedragen kleding…

Het zijn twee uitersten de eenvoud en de diepere lagen sommige mensen zijn snel thuis wanneer ze de stilte van de zee bezoeken ik zou niet in de schoenendoos van die zeldzame dichters willen kijken want ik voel de serene eenzaamheid als ik in stilte aan de dood denk hoe mijn vader is heengegaan zonder ooit op de golven te varen met zijn…

Bleek licht, aanschouwer van de pijn, vallend tot aan het oog dat opkijkt naar de tralies van zijn onvermogen. Bleek licht, omgeven door het donkerste zwart, dat de geest van een gevallene bloedt en haar mistige ziel laat dolen op de gronden waar het haar leed heeft genoten.…

Ik ben niet bang, herken kaftan en kaft het handschrift dat verbonden mijn hart ook zijn dagboek uit en begrijp de manier waarop zijn delen zo gedeeld als geheel de getallen en letters samenkomen dit jaar. Beleef uren en deze nacht het weerlicht. Het wolkendek ademt dieper, zingt door ruiten, ze weerkaatst de melancholie geeft naast tal van…

Wolken zullen ook deze maand regen buien vol windvlagen laten striemen dagen lang doen alsof het geen winter maar herfst is met weemoed als troost nu de hemel weer een mens omarmt. Als tijd het behaagt, deuren geen slot machtig en krachtig genoeg dicht houden openen zich andere ramen die zicht geven als per omgaande paden zo lopen en ladders…

Hoe hij het omschreef. Een meesterlijk plan onvoltooid. Kramp van het lachen naar bushokjesdames. Even was er een interactie voorbij.…

Ik min u, smeulend vuur, ik min uw stille dichtheid, waarin het sluim'rend licht leit te wachten op zijn uur! Ik min u in de morgen, die in het Oosten staat met aarzelend gelaat en houdt haar gloed verborgen. Ik min u in de avond, die sterft in lang verbloeden, met diepe en diep're gloeden zijn duistre moorder lavend. Ik min u in de…

Het nieuwe jaar is nauwelijks begonnen. We zijn dag twee, de kerstboom staat nog uit. De glitterstickers juichen op de ruit en elkeen heeft de tombola gewonnen. Drie flessen wijn, een sjaal, twee Bongobonnen, je schaamt je, maar denkt toch: een leuke buit! Je ruimt – alweer – de keuken op en fluit een kerstlied, nietsvermoedend, onbezonnen.…

Zomaar een paar zinnen van wat ik voel en wens voor jou nieuwe krachten te putten uit de bron je erin mag slagen het lot van de verwoestende storm te kunnen dragen te zwaar voor een enkeling je hebt nog je gezin om voor te leven die je steunen altijd weer vraag ik de Lieve Heer jou moed tot aanvaarding te geven want Parkinson kent…

niets is echt zeker het leven kan soms tornen rafelig wordt de zelfkant een wirwar van draden steken worden vastgehecht als een te strakke lijn maar och, toch verkeer ik vaak in soepelheid lijkt het alsof ik ben omhuld met zijde dan spin ik garen daarmee verstel ik elke scheur die me belet mezelf te zijn……

soms zou ik willen dat het even zo was dat ik je daar zou zien lopen jij lekker warm gekleed in een dikke winterjas jouw ogen zouden fonkelen bij het horen van mijn stem liefdevol zouden wij elkaar begroeten en breeduit glimlachen hij naar mij en ik naar hem praten, we zouden almaar praten over zoveel verschillende dingen samen genieten…

Ik boom met beelden uit mijn dromen wil niet dat ze deze plots omkappen. In mijn herinnering zie ik de heesters manshoge struiken, onze picknickmand. Zelfs met schraal weer de bospaden met vaak een goudgloed over kruinen. Als wij kinderen er wandelden wat heel veel waard is en was speelde ik onbevangen dagdromend met cameraogen dat ze er…

De wind huilt door de kale bomen Als zingt het klaaglijk een luguber lied Een lied vol verlangen en vol dromen In stemming verlatenheid en verdriet Een lied over hoe de tijden waren Reeds bij het krieken van de ochtendzon Als zachte bries door kruinen en bláren De nieuwe lentedag weer begon En doods staan de bomen stil te dromen Terwijl…

onbewoond maar op gehoorafstand ligt een eiland in een zee van ruimte in de verte klinkt een echo met de intonatie van een stem er rijst een vraag om karige klankborden te beklemtonen, om grenzen aan gehoor te verbeelden…

Er zijn dagen dat boerentroost geen drank voor vrouwen is duiven niet meer uitvliegen met gevleugelde woorden liefs zelfs gordijnen uit zich zelf dichtblijven. Al waren er ook ooit dagen met veldboeketten en madeliefjes bankjes aan het water en vergezichten draaiorgels op straat en handen vol vrolijkheid zelfs vergeten doofheid. Dan wilden…

Daar stond je – achter de kassa van die kadowinkel in Lewenborg ravenzwart haar zo mooi zo godsgruwelijk mooi een black magic woman betoverd was ik maar geen zelfvertrouwen zo verlegen ingepeperd door het verleden zodat ik je amper durfde aanspreken Vele jaren later na een verhuizing kwam ik je in de Herestraat weer tegen arm in arm met…

mijn huis kent glazen wanden spiegels met de blik naar buiten mijn nagels hebben zwarte randen zij krabben de dood van ruiten…

Mijn gehoor werd in extase gebracht bij het horen van de paradijselijke klanken die als zang tot mij kwamen. Mijn zicht werd bevangen door haar pracht bij het gloren van de paradijselijke klanken die haar benamen. Cheyenne Haar blonde haren omlijstten haar even mooie gezicht, waar een egale en zijdezachte huid het lieve en onschuldige…

Het aftellen is begonnen en ik wacht Nog luttele uren scheiden ons van wat komt Tijd baant zich een weg door duistere nacht Tot in eindeloos kabaal de stilte verstomt Voor iedereen hebben we goede wensen Veel geluk en gezondheid voor een heel Nieuwjaar We gaan ons aan oliebollen en bitterballen verpensen En nemen afscheid tot het volgend jaar…

Ik zou willen dat je kijkt hoe ook de maan schijnt zou weten dat je wespen gewoon met rust kunt laten zij jou dan niet steken. Dit is een goede dag voor de natuur en die met rust laten. De natuur moet je niet willen vervuilen met woorden. Dit is een juiste plaats waar je kunt mijmeren over het laatste artikel dat je hebt gelezen. Nadenken…

tollend de gedachten herhalen van uur tot uur zich de herinneringen naast de zorgen ook in moeilijke tijden als je vast wilt houden wat jou innig lief is is het lastig slapen hopeloos is het denken als het weten onontkoombaar stil onzegbaar dat fluistert wat jij niet horen wilt geïnspireerd door de liefde waarin jij je wortels…

ik zou zo graag willen, dat jij je hart geeft aan mij, ik zou geen dag meer verspillen, want alles wat ik wil ben jij, maar toch ben ik bang, om jou kwijt te raken en te verliezen, want ik ben geen rijke man, die jou alles kan geven wat jij uit zou kunnen kiezen, alles wat ik jou kan geven, en dat staat nu zwart op wit, is de toekomst…

Hier mag jij je stoel aanschuiven, een welkom met compassie voelen geven ook wij je hoekstenen om kamers in je hart en een thuis mee te bouwen. Hier zeggen wij laat het vuil op de mat de straat buiten en jouw talenten bloeien. Wij vragen aan je hoe is het nu echt vullen geen gedachten voor of over je in, we vragen: vertel je verhaal eindeloos…

Namen worden vergeten. Het bestaan zal vervagen als een dwalende ochtendmist. Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen zullen het zijn van ons wezen terugbrengen tot iets wat ooit was, maar nooit meer zal zijn of worden. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

mijn vader de ogen kijkend zie ik alles wat ik ben wil ik het antwoord weten op wat mij bewegen laat fluister mij vader fluister mij dan ter bevestiging het antwoord op de vindtocht van mijn leven ook nu ik hier en jij daar bent vertel mij vader vertel mij dan ben ik grootgebracht geworden de zoon de man en de mens die jij wilde dat…