Alle inzendingen over overig

Hand in hand zwemmen valt niet mee, we rusten uit – met zoute zoenen.…

Heel aarzelend en tentatief aan de oevers van de avond in zijn vlucht de aarde nakend zwoof hij als een grijze reiger onvermoeibaar eigenwijzig 't einde van zijn leven nader onder wakend argusoog van een bruine kiekendief die niet, zo wist hij te ontwaren, een aardedonkere donderwolk noch paardenspan van Helios, teugelloos hun baan…

Jouw foto aftastend, wie je was is mijn fantasie, er is geen contact met jou in dat bloemenveld bij Merano Je keek mij vragend aan op dat ogenblik, op deze foto van mijn en jouw gedachten sindsdien tijdloos ingevroren op de rand van een zwarte eeuwigheid Ook mezelf aftastend in de spiegel, zie ik wie ik lijk te zijn en niet wie ik wil…

de stilte van deze zomermiddag hangt zwaar over de groene velden een zuigeling tilt met slaperige levensmoed het kleine hoofdje op vandaag kan het licht de stilte niet bekoren met lichtvoetigheid moeder's ogen volgen de imaginaire lijn van uitgestrekte vingertjes naar witte wolken…

De slaapkamer ruikt naar parfum en kruit ik waad door de kleuren van mijn kleren half op hun hangers Je bent weg, op de grond lig je dwingend met al je liefde op een foto van jouw armen om mij heen Jij, de koning, jij wilde mij koninginnig, geen ontembare krabbekat Ik heb alles weer netjes mijn garderobe ingeruimd en de andere kast…

Was het u bekend dat Middelburg niet aan een meer, niet aan een meer, kanaal, rivier, maar aan het zilte nat wist u dat Walcheren in 't land van Gorzen en van Slikken Walacra sinds de Romeinse tijd een eiland was aan zee wat duinen en konijnen, gras, niet meer dan dat? wist u dat Middelburg ten tijde van de VOC…

Ik schrik van de vraag aan mezelf: wie verkwikt me? Waar zijn de armen die me gelukkig wiegen en een mooie toekomst beloven? Bij wie kan ik geborgen zijn? .....Kom op meid, er is meer .....onder de zon, ze schijnt .....kijk om je heen, ruik .....het weer, je hebt je neus .....je ogen, oren en mond .....en je handen natuurlijk .....…

in de vroege avond zie ik hoe het lage zonlicht door de hoge ramen binnenvalt in dit lome ogenblik rekt de tijd zich uit afwezig tussen alle anderen een vlieg helpt me uit de droom…

zo stil het vroege licht later danst het door de straten waaiert het over je haar later steek ik het licht aan voor jou het licht…

Ik laat me gaan in de stroom, met de stroom de bedding, de oevers tast ik af mijn vingertoppen strijken langs de rotsen en de krokodillen voelen waar ze verpletteren in welke hoeken ze snijden ik ken de spanning van hun spieren, poten, kaken en laat hen gaan in mijn stroom, met mijn stroom mijn bedding en wijkende oevers geven hen de ruimte…

Hier heb ik gewoond, waar nu mijn huis niet meer staat – al blijf ik zoeken.…

in het brakke water schemert koel grijs licht tussen zout en zoet hoe til ik het stille gewicht van de nacht naar de dag?…

[Dit schreef ik voor mensen] Slechthorend Als je slechthorend bent valt dat af en toe niet mee. Je wilt graag alles horen, maar zo eenvoudig is dat niet. Mensen hebben het vaak niet in de gaten en moeten de woorden die ze spreken herhalen. Een ding is zeker: mensen, die moeite hebben met horen willen graag begrip. Lieve…

Het echte wonder van het leven is juist dát – het geen wonder is.…

Ja, een zonnetje in huis wil iedereen wel – dus: schijn je zelf al?…

Ik hak een gat om een gaatje te vinden, er stroomt water uit het beton, ik hak erin tot ik niet meer kan en dan hak ik verder, een groter gat in het beton, sorry beste buren sorry ook voor jullie plafond maar het lekt en ik kan wel janken dat ik er mijn vinger niet in kan steken alles is zo goed geregeld met buizen en werkende kranen…

Ik ben een ballon aan een tros mensen met touwtjes zwaartekracht bijeengebonden in een knoop van navelstrengen: de aarde Mijn opgeblazen hoofd denkt zelfstandig te zijn, waaiend in een eigen stukje hemel (een fantastisch bestaan ..boven alle verwikkelingen ..in de knoop) zo vervuld van alle sensaties dat ik ze niet door wil prikken…

Poseidon de grillige god verandert bliksemsnel van grijsgroene tinten naar donkerblauwe dan naar een inktzwart slotakkoord een zompige mist kan boven hem somberen afgelost door een witte bleke nacht nooit is hij dezelfde zie hem ademhalen de watergod omhoog omlaag omhoog een onmetelijke grauwgroene reus in de havens…

Begin! Met een kleine doos wat blaadjes en wat mieren, en oefen bliksem, vliegende storm en hemelse hand tot je het kunt, pak dan een grotere doos met meer spullen en veel meer mieren Die lopen natuurlijk niet netjes genoeg door elkaar, dus schud je de doos en af en toe hef je je hogerhand Daarna kun je het ook met twee dozen en heb je…

Het gaat goed, we rijden hard weg van waar de bommen vallen Fatima's hand zwaait opzij opzij We zijn met velen sterker dan de regels daar breken we doorheen naar een rijk land, geen klooster we komen wel langzaam leven maar brengen onze eigen regels mee We willen werken, de tijd nemen om te leren en te trouwen om een toekomst te hebben…

er zijn loslippige tongen die beweren dat men op Flakkee minder (g)Christelijk is en vlakke psalmen worden gezongen dan in het aangebonden Goeree ten oosten ligt het Roomse Brabant komt het verval wellicht van gene kant? het moet gezegd en de waarheid duidt dat de Heer daar toch ook is geland en hetzelfde soort licht verspreidt spijtig…

in het doolhof van zinnen lieten we elkaar los op lichte plekken lagen tegels losser naast elkaar in de dwaaltuin slingerde het verlangen naar terug bomen en stenen als stomme getuigen…

Gravend voor een nieuwe boom vind ik botten in mijn tuin die geleefd hebben waar ik nu woon in een huis als het mijne misschien wel hetzelfde aangekleed met vlees twee ogen en een mond een onbekende zoals de buurman met zijn wilde haren in badjas voor het raam zoals zoveel mensen personeel en passanten mensen die het druk hebben…

zwavel geel kopje zij wilt licht ik strijk het stokje lucifer!…

dichter dan ooit nadert zijn zang haar hart wat doet een oud mens met waterlanders zonder harnas hoe komt het dat diepe droefheid haar keel dichtschroeft en doet alsof smart geen traan waard is hoog in de lucht zingt de veldleeuwerik hoe troostrijk stromen droeve verlangens tranen zonder tuiten van een oud mens…

je weet het niet met helden ze zijn altijd met zoveel gaan ze blootsvoets of dragen ze sokken die je direct ziet zodra ze naast hun schoenen lopen van een stille held hoor je weinig zelden flitst er een voorbij hij haalt het beste in je boven voor even heeft hij je bevrijd…

poëzie op een laag pitje wil nog niet zeggen dat 't niet gaart ik zie het als een vorm van slow cooking de tijd er voor nemen is al wat het vraagt…

In de berg bij mijn vuurman heb ik niets te doen dan gelukkig te zijn Om me te vermaken verschijn ik soms als blanke maagd in de wereld voor afgunstige ogen en onhoudbare begeerte om aan den lijve mijzelf als nieuw opnieuw te ontdekken Mijn dag en nacht duren langer dan een mensenjaar van de jongens en de mannen die hun schilden…

Waarom heb ik mijn leed geleden geweven al mijn grote kleden die na een tijd zijn weggedaan of anders hangen te vergaan? De kersenbloesems vallen zie hoe vroeg ze vallen ze sneeuwen in de nacht ik zou wel willen huilen .....Waar is de tijd gebleven .....waarin de kleden zijn geweven .....die hangen te vergaan? Er zwemmen kamedraadjes…

Eerst in de toekomst, daarna in het verleden: geluk kent geen tijd.…