Alle inzendingen over dieren

Als mijn hond een kat ziet dan blijft hij stokstijf staan totdat hij het verwerkt heeft en denkt nu moet ik gaan. Om dat beest te grijpen bij zijn kattenvel wat kan mijn hond dan rennen maar zo’n kat is ook heel snel. Die vluchten in de bomen En redden zo hun lijf mijn hond eronder blaffen zijn lichaam strak en stijf.…

Het zijn nu pas zes of zeven dagen, Dat ik dit sijsje kocht van Klaas de vogelman; En schoon ik in het eerst mijn moeite moest beklagen, Nu is er nergens geen, die beter vliegen kan. Wat zou ik vorderingen maken, Als ik zo leerzaam was als hij! Maar 'k zou wel haast aan 't schreien raken. Mijn vogel, ach! veroordeelt mij. 'k Wil dan…

De dood is me schrikken. Ik raak er niet aan gewend. Nu is de dochter van onze hond die dood is, dood: het bloeden wou niet stoppen. In haar plaats loopt onverschillig de poes achter mam aan die door moet. Nee ze leert niet hoe te blaffen. Stil streelt haar staart langs moeders benen, een soort van trotse troost. Triomferen is katten niet…

Van verre komt hij aan, Stilletjes grijpt hij naar mijn hand, Een mooie zwarte zwaan.…

Ik ben gekropen uit mijn ei en voel me als een vogel zo vrij. Het ei is het begin van mijn nieuwe leven. Het mooie zit hierin dat ik vrij kan zweven. Als een albatros hoog in de lucht, vrij te zijn in een lange vlucht. Te tortelen als de duiven, fladderend omhoog te stuiven. Als mussen badderen in het zand, wanneer het weer warm is…

Het zal nog uren donker blijven De laadklep valt met zwaar geluid Daarbinnen dringen paardelijven De schooljeugd is het bed al uit Bij daglicht komt het volk opzetten Van heinde en ver, vaak boers gekleed Veel bruin en groen en grijze petten Het ruikt naar paardemest en zweet De handel bloeit, men dromt tezamen Slaat vinnig toe, van hand…

Een muis, met een schoolreisje mee, ging wat ver van z'n schoolklas in zee en hij zwom en hij zwom en een zeetong zei: 'Kom, we beleven pleziertjes voor twee.' De tong was een griet en zei, dat ze een hekel aan 't schoolleven had en, omdat ze het haatte, de school had verlaten, Ze was zelfs het schoolzwemmen zat. De muis zei, dat hij…

Iemand, die in de verte zijn schreeuwen hoort, Zegt: "dat is zeker weer een afschuwelijke mensenmoord." Je moet het horen om het te geloven. "Gelukkig," zegt Buffon, "zijn de doven." Want als men maar even op zijn eksteroog treedt, Dan gilt hij, alsof hij van geen uitscheien weet. En als men hem van de borst durft tillen, Dan maakt…

buiten fluit een verborgen vogeltje wel tien verschillende wijsjes door elkaar zodra ik regelmaat ontdek begint het weer in een andere volgorde naar willekeur even laat het zich zien zo klein te kort om uitgebreid waar te nemen te classificeren, vogelgids in de hand onzichtbaar zingt het rollertjes voort…

'De dieren, onze vreugde- en leed-genoten, Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij, (Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij; Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten. Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten, Niet of zij weten van der stof waardij. Zij denken en herdenken; nochtans, zij Vermogen niet, als wij, 't waaróm te ontbloten…

Een koei is iemand met twee oren, En aan weerskanten een horen, Volgens de Hollandse Naturalist Verboom Is zij de uitvindster van de aardbeien met room. Ook waren rundermest en rollenden Vóór de koei heur tijd nog onbekenden. En wat men van haar huid al niet maken kan Ga dat maar eens te Bennebroek vragen aan "de Geleerde Man," Immers Dido…

als ik me soms zo eenzaam voel, zo leeg van binnen zonder doel, dan kom je zachtjes dichterbij, en lig je stil heel dicht bij mij... jouw ogen kijken mij dan aan, alsof ze die van mij verstaan, zo kijken we rustig naar elkaar, ik streel je zachte zwarte haar... ik voel je warmte in mijn zij, ik hoor je adem heel dichtbij, dan zeg je even…

Er zitten nu wat reigers bij ons hier op de plas die komen hier weer wonen tussen het rietgewas. Dat komt omdat het schoner is en ook door ons klimaat zodat dat beest weer terugkomt en hier broeden gaat. Toch ben ik met die beesten niet zo in mijn sas misschien zou dat zo wezen als ik geen kikker was.…

Als ik toch een giraf was met zo'n lange nek dat zou ik heerlijk vinden dat leek mij dan te gek. Wat zou ik het bekijken van hier boven af door dat goede uitzicht wat mijn nek me gaf. Ik hoefde niet te dringen om vooraan te staan ook als ik de laatste was dan zou me niets ontgaan.…

Ik heb een rare papegaai dat beest praat veel met mij je zou eens moeten weten wat dat beessie tot mij zei Hij begint met goedemorgen hoe gaat het nu met jou zal jij vandaag wat liever zijn wat liever voor je vrouw? Ik zeg dan tot dat beest “ach beest lul niet zo stom anders kom ik naar je kooi en draai je nekkie om.”…

Ik heb twee grote vleugels aan de zijkant van mijn lijf waarmee ik als ik fladder niet in de hoogte blijf. Als ik dan de anderen zie die vliegen met gemak eerst een lekker rondje en dan nog over het dak. Dan moet ik wel wat treuren en voel ik mijzelf wat sip ik heb wel grote vleugels maar ik ben en blijf een kip.…

Als ik soms een slak zie met een huisje op zijn rug dan denk 'ik ach mijn beesie jij bent niet erg vlug.' 'Met zo’n huizen vrachie boven op je lijf worden niet zo je ruggetje en schoudertjes wat stijf?' Maar jij hebt een gelukje met dat slakkenhuis jij glibbert zo naar binnen en dan ben jij weer thuis.…

Als mijn schildpad bij mij door mijn huis heen gaat dan loopt hij door de gang heen waar hij dan even staat. En als ik dan niet oplet dan struikel ik zowat omdat hij voor mijn voeten staat daar midden op dat pad. Maar als ik dan weer struikel dan geef ik hem een schop dan zeilt hij door de gang heen en schiet hij lekker op.…

Die ogen, die bijzonder groene ogen verdoken in de duisternis, Ze kijken me aan met verborgen kennis en alwetendheid, Ze kijken me aan en zeggen: "Ik weet het..." Moet ik bang zijn of gerustgesteld of denken: "vergeet het" nee, het is allemaal waar, er is iets dat me dwarszit en jij voelt het ook. Ik staar terug, weer die groene kattenogen…

Geruisloos schaduwend fluweelzacht verschijnt goud licht in het dreigend duistere donker dat zwart zwijgend zich onderwerpt aan schijnselmacht Als ‘n wakkere wachter voor de poort die naar de kern van geboorte leidt en innerlijke kracht van nacht bevrijdt waakt ze stilte tot zijn stem verstoort Zijn silhouet tekent zich in gloed dat…

’s Nachts nestel jij je naast me, je zoekt de bekende warmte op van mijn lichaam. ’s Morgens streel je met je zachte lijf mijn zoekende handen en smeekt me om wat aandacht . Jij doolt in het huis rond, op zoek naar een fladderende vlinder, bestaande in jouw herinnering. Soms kom je in een wereld terecht die je niet kent en verlamd…

Het toegeefslijkste lichaam, het ontoegankelijkste voor de zee; zijn oren zijn verzonken schelpen, zijn kijken is nooit afgerond, hij zwemt in donker water waar onraad is en prooi; de leegte van de zee erkent hij niet, behaaglijk wentelt hij zich om. -------------------------------------------------- Uit: Woeste grond, 1992.…

Vliegen is voor mij geen vlucht maar het doel van mijn bestemming. In de lucht ben ik zonder remming en slaak ik nooit een wanhoopszucht. In cadans deinen mijn vleugels, de dwarrelwinden zijn mijn element. De turbulentiestromen zijn mij bekend, de thermiek trek ik aan teugels. Vrijheid is mijn noodzakelijk lot, ik baad niet in modderpoelen…

Bij dat van mensen vergeleken, is het denken van honden beperkt, en hun dromen daaruit slechts een verwarde keus. Overdag in de onrust valt het niet op maar in windstille nachten, als niets beweegt, beweegt in mij nog de onzekerheid, een hond die huivert in zijn droom. -------------------------------- uit: ‘Een hond van Pavlov’, 1969…

Hoor deze prachtige dieren rennen hoor ze vluchten, voor de duisternis, die, met den avond komen zal, magisch en mysterieus die nacht vol geruchten, dat ongetemd lijkt met sterren door de toevoer van de heldernis. Ze zijn pijlsnel. Een spoor van stof, ongeremd, ’t lijkt wel of ze dit kennen, overal paniek; ’t komt van een gehuil door…

Hoe vaak heb ik niet uw handen geraakt, of gleden mijn leden langs uw warme huid en vluchtte ik verschrikt door de woeste beweging van uw wapperende hand als ik mij te dicht bij u waagde, omdat de kruimels die uit uw gretige mond op uw schoot gleden mij telkens weer lokten Ik weet het, mevrouw vaak noemt u mij irritant maar voor…

Een konijn zit in de maneschijn naar de lucht te staren Daar trekken de wolken traag voorbij en dat gaat zo al zeven jaren Soms dreigt het brave dier zichzelf in het wolkenspel te verliezen Maar omdat dit dagelijks anders is durft hij niet te kiezen Toch hoopt hij dat binnenkort hij dit alles kan vergeten Omdat hij zeven jaren lang genoeg…

Zij was een heel oud dametje die hield haar kat op schoot dat beest was heel aanhankelijk waarvan dat mens genoot. Zij was alreeds verlaten door ieder om haar heen ze was nu slechts nog samen met haar kat alleen. Daarom zaten zij samen heel dicht bij elkaar die kat die zij zo bij haar houdt betekent veel voor haar.…

Ik regeer als een vorst over al het nachtelijk gespuis, over vele konijnen en talloze soorten muis die wroeten en woelen tussen gras en angstig schuilen in struikgewas. Dit alles is echter vergeefs en overbodig, al dat geritsel en gerutsel is onnodig. Schrikwekwiekend zwaai ik met mijn vlerken en verricht ik mijn koene roofdierwerken. Als…

Een hond en een kat lopen samen op 't wad de hond wil dollen door de branding rollen. "Bah" denkt de kat wat is het hier nat en die meeuwen zijn míj véél te groot maak liever spreeuwen of mereltjes dood. Met zeehondjes spelen dát lijkt me wel wat kan me niks meer schelen dat het nat is op 't wad.…